ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!!

"Αναστήτω ο Θεός και διασκορπισθήτωσαν οι εχθροί αυτού·

και φυγέτωσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.

Πάσχα ιερόν ημίν σήμερον αναδέδεικται·

Πάσχα καινόν, άγιον, Πάσχα μυστικόν·

Πάσχα πανσεβάσμιον· Πάσχα Χριστός ο λυτρωτής.

Πάσχα άμωμον, Πάσχα μέγα, Πάσχα των πιστών,

Πάσχα το πύλας ημίν του παραδείσου ανοίξαν.

Πάσχα πάντας αγιάζον πιστούς."



Ολοκληρο το νοημα της Αναστασεως κρυβεται στο παραπανω τροπαριο:το διαβαζουμε και το ακουμε ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΞΑΝΑ,ετσι ωστε να συνειδητοποιησουμε οτι ο Χριστος ΝΙΚΗΣΕ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΤΟΥ,ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ "ΔΙΑΣΚΟΡΠΗΣΘΗΤΩΣΑΝ" ΚΑΙ "ΩΣ ΕΚΛΙΠΕΙ ΚΑΠΝΟΣ ΕΚΛΙΠΕΤΩΣΑΝ"!Ειναι το Πασχα ΟΛΩΝ,ΠΟΥ ΑΓΙΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΝΟΙΞΕ ΤΙΣ ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΑΙΩΝΙΑΣ ΖΩΗΣ!

ΠΑΣΧΑΛΙΝΑ ΕΘΙΜΑ:

Βράδυ Μεγάλου Σαββάτου.Στο Νιο Χωρκό (Νέο Χωριό) της ΚΥΠΡΟΥ, το τελευταίο πριν από τη χερσόνησο του Ακάμα, μια τεράστια φωτιά καίει μπροστά στην παλιά πέτρινη εκκλησία και φωτίζει τα χαμογελαστά πρόσωπα των ανθρώπων που έρχονται για την Ανάσταση. Το ίδιο και στα χωριά της ΡΟΔΟΥ. Στον περίβολο των εκκλησιών έχουν φουντώσει οι καλαφουνοί, ψηλοί σωροί ξύλων που πήραν φωτιά μόλις χτύπησε η καμπάνα της Ανάστασης. Ο «αφανός» καίγεται από τους νέους και στο Μορφοβούνι, στη λίμνη ΠΛΑΣΤΗΡΑ. Την προηγούμενη, τη Μεγάλη Παρασκευή, έκαιγαν οι δάδες στα τείχη γύρω από το γραφικό λιμανάκι της ΝΑΥΠΑΚΤΟΥ μόλις συναντιόνταν εκεί οι τρεις επιτάφιοι της πολιτείας. Αλλά και την Κυριακή του Πάσχα καίνε σε πολλά μέρη τον Ιούδα που στη ΣΑΜΟ τον λένε «τσιφούτη». Η πυρπόληση του προδότη είναι φαντασμαγορική στο κάστρο της ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ. Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το θέαμα που δημιουργεί το πλήθος των αναμμένων αερόστατων που ανεβαίνουν προς τον ουρανό την ώρα του «Χριστός Ανέστη» στο ΛΕΩΝΙΔΙΟ, λίγο πιο κάτω από τη Μονεμβασιά. Στην ορεινή ΠΙΕΡΙΑ, την Τρίτη του Πάσχα η ηλικιωμένη που σέρνει τον χορό γνέθοντας, αρχίζει να κυνηγάει της άλλες με τη ρόκα που στο μεταξύ έχει πιάσει μυστηριωδώς φωτιά. Γενικώς η φλόγα της Ανάστασης είναι το ισχυρό σύμβολο της Μεγάλης Εβδομάδας και αυτή που πυροδοτεί την πιο λαμπρή και ευφρόσυνη γιορτή του ελληνικού χώρου.

Να, όμως, που λίγο πριν το αγγελτήριο της Ανάστασης βγαίνει ένας επιτάφιος. Είναι μια «παραξενιά», από τις πολλές των Κερκυραίων. Από το 1574, όταν οι Βενετοί απαγόρευσαν την περιφορά τη Μεγάλη Παρασκευή, οι Κερκυραίοι περιφέρουν τον επιτάφιο του Αγίου Σπυρίδωνα το Μεγάλο Σάββατο, μαζί με το σεπτό σκήνωμα του Αγίου, το οποίο συνοδεύουν και οι τρεις φιλαρμονικές της πόλης. Λίγες ώρες μετά αρχίζει η «συμφωνία» των «μπότηδων», των πιθαριών που πέφτουν από τα μπαλκόνια και τα παράθυρα και σπάνε με «σμπάρο» στον δρόμο.

Στην ΚΕΡΚΥΡΑ τίποτε δεν είναι «ξεκάρφωτο»: Ετσι και η ρίψη των κανατιών την ώρα που στην εκκλησία ακούγεται η φράση «ανάστα ο Θεός» και οι μπάντες βγαίνουν στους δρόμους παιανίζοντας το «Μη φοβάστε, Γραικοί». Αλλοι λένε ότι το έθιμο των «μπότηδων» έχει ενετικές ρίζες, καθώς οι Βενετοί πετούσαν έξω από τα σπίτια τους τα παλιά πράγματα την Πρωτοχρονιά για να τους φέρει ο νέος χρόνος καινούργια.

Η Ανάσταση είναι εκρηκτική σε πολλά μέρη της Ελλάδας. Αλλά η πιο εκρηκτική γίνεται στο ΒΡΟΝΤΑΔΟ της Χίου. Το όνομά του τα λέει όλα. Μέρες τώρα τα εργαστήρια ετοιμάζουν τις «ρουκέτες» για τον παραδοσιακό «ρουκετοπόλεμο». Στο προαύλιο της Παναγίας Ερειθιανής το απόγευμα του Μεγάλου Σαββάτου χιλιάδες αυτοσχέδιες «ρουκέτες» στήνονται στους «ρουκετοσύρτες». Το ίδιο γίνεται και στην «αντίπαλη» ενορία του Αγίου Μάρκου. Δεν μένει παρά το σύνθημα για να αρχίσει ο αλληλοβομβαρδισμός του καμπαναριού της Παναγίας και του τρούλου του Αγίου Μάρκου.

Μεταξύ ουρανού και γης κινούνται σώματα, συναισθήματα και σκέψεις στις κορφές των βράχων των ΜΕΤΕΩΡΩΝ.Εκεί πάνω, στη μεγαλύτερη μοναστηριακή πολιτεία μετά το Αγιον Ορος, το τελετουργικό της Μεγάλης Εβδομάδας στα έξι μοναστήρια που λειτουργούν ακόμη ακολουθείται με ιδιαίτερη κατάνυξη και η Ανάσταση αποκτά το πραγματικό της νόημα. Τα μοναστήρια (οι Μονές Βαρλαάμ και Αγίου Στεφάνου είναι γυναικείες) έχουν όμως τους δικούς τους κανόνες τόσο για την αμφίεση όσο και για την ώρα προσέλευσης και αποχώρησης από τις Ακολουθίες και είναι καλό ο επισκέπτης να τους γνωρίζει εκ των προτέρων.

Την ημέρα του Πάσχα η Ακολουθία της Αγάπης στο Καστράκι γίνεται στην Εκκλησία της Παναγίας, στη βάση ενός θεόρατου βράχου. Μετά όλοι μαζί ανεβαίνουν σε έναν άλλον βράχο που ονομάζεται «Σημαίνει ο Θεός» και πιάνουν τα τοπικά πασχαλινά τραγούδια για να καταλήξουν στην πλατεία του χωριού και να ανάψει το γλέντι. Τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα oι μοναχοί βγάζουν από τα μοναστήρια τα λείψανα των Αγίων που φυλούν εκεί και κατεβαίνουν στο Καστράκι για να τα παραδώσουν με τελετουργικό τρόπο στους κατοίκους οι οποίοι θα τα λιτανέψουν την επομένη και θα τα κρατήσουν ως την Κυριακή του Θωμά. Αυτή η έξοδος των Αγίων γίνεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας.

Στη ΦΟΛΕΓΑΝΔΡΟ η Παναγιά Οδηγήτρια την ημέρα του Πάσχα «κατεβαίνει» το απίθανο ασβεστωμένο καλντερίμι ως την Πούντα, την πλατεία της Χώρας στα ριζά του λόφου και αρχίζει τις επισκέψεις στα φρεσκοασπρισμένα σπίτια της Χώρας και του Κάστρου ακολουθώντας τα γοητευτικά - «γαλακτισμένα» με τις νησιώτικες «ντάμες» - σοκάκια, με τους «φανούς» των γερανιών.

Τα σπιτικά προσπαθούν να ξεπληρώσουν την ανεκτίμητη επίσκεψη της προστάτιδάς τους με ό,τι καλό διαθέτουν, μελόπιτες, πίτες, τσουρέκια και δυνατή ντόπια ρακή. Το βράδυ την εικόνα παραλαμβάνουν όλοι σχεδόν οι Απανωμερίτες και τραβούν πεζή για το χωριό τους. Οταν τη δεύτερη ημέρα του Πάσχα η εικόνα ολοκληρώνει την επίσκεψή της σε όλα τα σπίτια της Απάνω Μεριάς, αφήνεται στα χέρια των Χωραϊτών οι οποίοι τη φέρνουν πίσω για να διανυκτερεύσει στην Παντάνασσα μέσα στο Κάστρο. Την τρίτη ημέρα του Πάσχα η εικόνα φθάνει μέσα από εκείνα τα χαρακτηριστικά δύσβατα μονοπάτια της Φολεγάνδρου στους σχεδόν εγκαταλελειμμένους οικισμούς, τον Πετούση, τις Θεμωνιές Λιβαδιού και στο Λιβάδι, προτού φθάσει στον Καραβοστάση και επιβιβαστεί σε ένα τρεχαντήρι για να κάνει τη θαλασσινή βόλτα της.

Στην ΚΥΘΝΟ το πιο ωραίο έθιμο είναι της «κούνιας» την Κυριακή του Πάσχα, όπου στην πλατεία της χώρας δένεται μια αυτοσχέδια αιώρα με την οποία κουνιούνται αγόρια και κορίτσια ντυμένα με παραδοσιακές στολές. Οι παραδοσιακές ενδυμασίες κυριαρχούν και στον «χορό της τράτας» ο οποίος χορεύεται την Τρίτη του Πάσχα στα Μέγαρα. Την ίδια μέρα στην Ιερισσό της Χαλκιδικής χορεύεται ένας άλλος πασχαλιάτικος χορός στην τοποθεσία «Του μαύρου νιου τ' αλώνι». Η «αλυσίδα» του χορού φθάνει και τα τετρακόσια μέτρα...

Ευχομαστε σε ολους ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,με διαρκη φωτιση του καθενος ξεχωριστα αλλα και ολοκληρου του Εθνους μας απο το Αγιο Φως της Αναστασεως!!!

Μπορειτε ν'ακουσετε και να κατεβασετε τους εκπληκτικους αναστασιμους υμνους απο το podcast του blog,οπως αυτοι ψαλλονται απο τους Βατοπαιδινους μοναχους.

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ: