Ατενίζοντας τις κάρες των κεμοιμημένων μοναχών, συλλογίζεσαι πόσο σύντομη είναι η παρούσα μας ζωή.
Ματαιότης ματαιοτήτων τα πάντα ματαιότης.
Για αυτό πέραν από το να ασχολούμαστε 24 ώρες με την ύλη και το σώμα μας ας ξεκινήσουμε να αφιερώνουμε έστω και 5 λεπτά κάθε μέρα για την ψυχή μας και την αιωνιότητα...:
«Ορών σε, τάφε, δειλιώ σου την θέαν και καρδιοστάλακτον δάκρυον χέω, χρέος το κοινόφλητον είς νουν λαμβάνων, πως ουν μέλλω διελθείν πέρας τοιούτον Αι, αι, θάνατε, τις δύναται φυγείν σε».
