Η
σημερινή ευαγγελική περικοπή περιγράφει την φυγή του νηπίου Ιησού στην
Αίγυπτο, την σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη και την επάνοδο του Ιησού
στην πόλη της Ναζαρέτ. Ούτε λίγο ούτε πολύ η ιστορία του Θεανθρώπου
είναι τραγική από τις πρώτες μέρες Του. Τραγικότερη όμως είναι η
κατάσταση του περιουσίου λαού, που καταδιώκει των Σωτήρα Του. Ο Θεός
όμως παρεμβαίνει, κατευθύνοντας τα βήματα του Ιωσήφ. Αυτό όμως ελαφρύνει
την ανθρώπινη ευθύνη; Όχι βέβαια.
Στη θέση του Ιωσήφ ο κάθε πνευματικός άνθρωπος
Το ξεκίνημα της ζωής του Κυρίου στη γή μας διδάσκει πολλά. Ότι πάλι από την αρχή πρέπει να περιμένουμε πειρασμούς και επιβουλές. Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα, όταν κάποιος αξιωθεί να λάβει κάποια πνευματική διακονία, ας αναμένει συμφορές και κινδύνους. Αλλά να μην ταραχθεί βέβαια. Να τα δεχθεί όλα με γενναιότητα γνωρίζοντας πως αυτή ακριβώς είναι η ακολουθία της πνευματικής ζωής, που έχει δεμένους τους πειρασμούς μαζί της. Και ο πνευματικός άνθρωπος μοιάζει στην περίπτωση αυτή με τον δίκαιο Ιωσήφ: Πιστεύει στον Θεό, υπακούει και υπομένει με χαρά όλους τους πειρασμούς. Γιατί αυτοί οι «ωραίοι» πειρασμοί υφαίνουν τον βίο των δικαίων.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως οι πειρασμοί δεν κρίνονται με τη δύναμη του σώματος, αλλά με την διάθεση της ψυχής. Γι’αυτό δεν είναι τόσο λαμπρός ο ουρανός με τις μαγευτικές ανταύγειες και αποχρώσεις του, όσο οι ψυχές των ανθρώπων εκείνων που υπομένουν τους πειρασμούς και με την χάρη του Κυρίου τους τούς μεταβάλλουν σε χαρά και σε πνευματικά βιώματα. Ο δρόμος προς την αγιότητα δεν εμποδίζεται από κανέναν πειρασμό ή ανθρώπινο εμπόδιο. Γιατί τότε δεν είμαστε μόνοι, έχουμε μέσα μας και γύρω μας τον Θεό, που ανοίγει τη μεγάλη οδό της Θεογνωσίας. Την οδό που οδηγεί στην ωραία Πύλη του Παραδείσου.
Στη θέση του Ηρώδη ο κάθε άδικος
Ο ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας την οργή του Ηρώδη εξαιτίας του εμπαιγμού των Μάγων, λέει πώς όταν μία ψυχή είναι αχάριστη και αθεράπευτη, δεν υποχωρεί σε τίποτα και κυρίως δεν παραδέχεται ότι επιδιώκει ακατόρθωτα πράγματα. Οι άνθρωποι, όταν απορρίψουν την πίστη και βγάλουν από τις ψυχές τους τον φόβο του Θεού, όχι μόνον τολμούν, αλλά και πράττουν τα πάντα. Θηρίο ανήμερο γίνεται ο άνθρωπος χωρίς Θεό, γι’αυτό αλίμονο στον κόσμο αν πέσει στα χέρια ανθρώπων χωρίς Θεό.
Αφού ο Ηρώδης ενεργούσε άδικα, γιατί το επέτρεψε αυτό ο Θεός; Στην Παλαιά Διαθήκη υιός του Θεού είναι ο Ισραήλ, τη θέση του οποίου παίρνει τώρα ο Ιησούς Χριστός. Ο περιούσιος λαός του Θεού σε τελική ανάλυση περιορίζεται τώρα σε ένα και μοναδικό, πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό. Από τον Ιησού Χριστό θα γεννηθεί ο νέος λαός του Θεού, τον οποίο θα εξαγάγει ο Θεός από την Αίγυπτο, κατά την προφητεία ΄Ωσηέ που βρίσκει τώρα το πλήρες νόημα της. Επέτρεψε ο Θεός, γιατί το σχέδιο της θείας Οικονομίας δεν ματαιώνεται ποτέ.
Όταν ο δίκαιος αδικείται, γιατί το επιτρέπει ο Θεός; Θα απαντήσει ο χρυσορρήμων Ιωάννης: «Ότι κι αν πάθουμε άδικα από κάποιον, ο Θεός μας λογαριάζει την αδικία αυτή ή για να μας χαρίσει αμαρτήματα ή για να μας ανταποδώσει μισθό». Δηλαδή, για όλες τις αδικίες που υπομένουμε ή αμαρτήματα σβήνουμε ή λαμπρότερα στεφάνια κερδίζουμε, αν δεν έχουμε αμαρτήματα. Γι’αυτό στον Θεό δεν θέτουμε ποτέ ερωτήματα τέτοιού είδους, άμα η πίστη μας θέλουμε να είναι αβραμιαία αφενός, και αφετέρου να έχουμε το προνόμιο να υπηρετούμε ενεργώς τις βουλές του Θεού.
Στο πρόσωπο του Χριστού ο κάθε αδικημένος
Ο Ιησούς στο ξεκίνημα Του κυνηγήθηκε και έφυγε από τον τόπο Του εξαιτίας της φονικής μανίας του Ηρώδη. Έφυγε Εκείνος, που θα έσωζε τον λαό Του κατά την προσταγή του αγγέλου πρός τον Ιωσήφ. Τι σημαίνει αυτό για μας; Να μην αγωνιούμε ποτέ, όταν όσα γίνονται σε μας, είναι αντίθετα από εκείνα που περιμένουμε. Ο Θεός, πολλές φορές, συνηθίζει να εκπληρώνει τα σχέδια Του μέ τά αντίθετα, δίνοντας μας έτσι μέγιστη απόδειξη της δύναμης Του. Και μη λησμονούμε ποτέ το «ἐμοί ἐκδικήσις, ἐγώ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος», δηλαδή στον Θεό ανήκει η εκδίκηση, εκείνος θα ανταποδώσει (Εβρ. 10,30).
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός με την ενανθρώπηση Του και με όλα τα υπόλοιπα γεγονότα της θείας Οικονομίας «ἐξήλθε νικών και ίνα νικήση», δηλαδή Του δόθηκε στεφάνι νίκης, και νικητής έφυγε για νέες νίκες. Και μία απ’αυτές, η ουσιαστικότερη, θα είναι αυτή κατά την οποία ο Θεός θα σκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους για πάντα και θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους (Ἀπόκ. 21, 3-4).
«Ω, Κύριε, ἐλθέτω η βασιλεία σου». Ἀμήν.
…Α.Χ.
[Κήρυγμα από την «Φωνή Κυρίου» της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος]
Στη θέση του Ιωσήφ ο κάθε πνευματικός άνθρωπος
Το ξεκίνημα της ζωής του Κυρίου στη γή μας διδάσκει πολλά. Ότι πάλι από την αρχή πρέπει να περιμένουμε πειρασμούς και επιβουλές. Τι σημαίνει αυτό; Απλούστατα, όταν κάποιος αξιωθεί να λάβει κάποια πνευματική διακονία, ας αναμένει συμφορές και κινδύνους. Αλλά να μην ταραχθεί βέβαια. Να τα δεχθεί όλα με γενναιότητα γνωρίζοντας πως αυτή ακριβώς είναι η ακολουθία της πνευματικής ζωής, που έχει δεμένους τους πειρασμούς μαζί της. Και ο πνευματικός άνθρωπος μοιάζει στην περίπτωση αυτή με τον δίκαιο Ιωσήφ: Πιστεύει στον Θεό, υπακούει και υπομένει με χαρά όλους τους πειρασμούς. Γιατί αυτοί οι «ωραίοι» πειρασμοί υφαίνουν τον βίο των δικαίων.
Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος λέει πως οι πειρασμοί δεν κρίνονται με τη δύναμη του σώματος, αλλά με την διάθεση της ψυχής. Γι’αυτό δεν είναι τόσο λαμπρός ο ουρανός με τις μαγευτικές ανταύγειες και αποχρώσεις του, όσο οι ψυχές των ανθρώπων εκείνων που υπομένουν τους πειρασμούς και με την χάρη του Κυρίου τους τούς μεταβάλλουν σε χαρά και σε πνευματικά βιώματα. Ο δρόμος προς την αγιότητα δεν εμποδίζεται από κανέναν πειρασμό ή ανθρώπινο εμπόδιο. Γιατί τότε δεν είμαστε μόνοι, έχουμε μέσα μας και γύρω μας τον Θεό, που ανοίγει τη μεγάλη οδό της Θεογνωσίας. Την οδό που οδηγεί στην ωραία Πύλη του Παραδείσου.
Στη θέση του Ηρώδη ο κάθε άδικος
Ο ιερός Χρυσόστομος, ερμηνεύοντας την οργή του Ηρώδη εξαιτίας του εμπαιγμού των Μάγων, λέει πώς όταν μία ψυχή είναι αχάριστη και αθεράπευτη, δεν υποχωρεί σε τίποτα και κυρίως δεν παραδέχεται ότι επιδιώκει ακατόρθωτα πράγματα. Οι άνθρωποι, όταν απορρίψουν την πίστη και βγάλουν από τις ψυχές τους τον φόβο του Θεού, όχι μόνον τολμούν, αλλά και πράττουν τα πάντα. Θηρίο ανήμερο γίνεται ο άνθρωπος χωρίς Θεό, γι’αυτό αλίμονο στον κόσμο αν πέσει στα χέρια ανθρώπων χωρίς Θεό.
Αφού ο Ηρώδης ενεργούσε άδικα, γιατί το επέτρεψε αυτό ο Θεός; Στην Παλαιά Διαθήκη υιός του Θεού είναι ο Ισραήλ, τη θέση του οποίου παίρνει τώρα ο Ιησούς Χριστός. Ο περιούσιος λαός του Θεού σε τελική ανάλυση περιορίζεται τώρα σε ένα και μοναδικό, πρόσωπο, τον Ιησού Χριστό. Από τον Ιησού Χριστό θα γεννηθεί ο νέος λαός του Θεού, τον οποίο θα εξαγάγει ο Θεός από την Αίγυπτο, κατά την προφητεία ΄Ωσηέ που βρίσκει τώρα το πλήρες νόημα της. Επέτρεψε ο Θεός, γιατί το σχέδιο της θείας Οικονομίας δεν ματαιώνεται ποτέ.
Όταν ο δίκαιος αδικείται, γιατί το επιτρέπει ο Θεός; Θα απαντήσει ο χρυσορρήμων Ιωάννης: «Ότι κι αν πάθουμε άδικα από κάποιον, ο Θεός μας λογαριάζει την αδικία αυτή ή για να μας χαρίσει αμαρτήματα ή για να μας ανταποδώσει μισθό». Δηλαδή, για όλες τις αδικίες που υπομένουμε ή αμαρτήματα σβήνουμε ή λαμπρότερα στεφάνια κερδίζουμε, αν δεν έχουμε αμαρτήματα. Γι’αυτό στον Θεό δεν θέτουμε ποτέ ερωτήματα τέτοιού είδους, άμα η πίστη μας θέλουμε να είναι αβραμιαία αφενός, και αφετέρου να έχουμε το προνόμιο να υπηρετούμε ενεργώς τις βουλές του Θεού.
Στο πρόσωπο του Χριστού ο κάθε αδικημένος
Ο Ιησούς στο ξεκίνημα Του κυνηγήθηκε και έφυγε από τον τόπο Του εξαιτίας της φονικής μανίας του Ηρώδη. Έφυγε Εκείνος, που θα έσωζε τον λαό Του κατά την προσταγή του αγγέλου πρός τον Ιωσήφ. Τι σημαίνει αυτό για μας; Να μην αγωνιούμε ποτέ, όταν όσα γίνονται σε μας, είναι αντίθετα από εκείνα που περιμένουμε. Ο Θεός, πολλές φορές, συνηθίζει να εκπληρώνει τα σχέδια Του μέ τά αντίθετα, δίνοντας μας έτσι μέγιστη απόδειξη της δύναμης Του. Και μη λησμονούμε ποτέ το «ἐμοί ἐκδικήσις, ἐγώ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος», δηλαδή στον Θεό ανήκει η εκδίκηση, εκείνος θα ανταποδώσει (Εβρ. 10,30).
Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός με την ενανθρώπηση Του και με όλα τα υπόλοιπα γεγονότα της θείας Οικονομίας «ἐξήλθε νικών και ίνα νικήση», δηλαδή Του δόθηκε στεφάνι νίκης, και νικητής έφυγε για νέες νίκες. Και μία απ’αυτές, η ουσιαστικότερη, θα είναι αυτή κατά την οποία ο Θεός θα σκηνώσει μαζί με τους ανθρώπους για πάντα και θα διώξει κάθε δάκρυ από τα μάτια τους (Ἀπόκ. 21, 3-4).
«Ω, Κύριε, ἐλθέτω η βασιλεία σου». Ἀμήν.
…Α.Χ.
[Κήρυγμα από την «Φωνή Κυρίου» της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος]
