 |
| Ἡ λιτανεία ἐν τῇ β΄ τοῦ Πάσχα στὸ Γομάτι, Ἱερομονάχου Ἀναστασίου. |
Ἀπέναντι
ἀπὸ τὸν Ἄθωνα, στὸ μυχὸ τοῦ κόλπου τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στὸ νομὸ Χαλκιδικῆς καὶ σὲ
μικρὴ ἀπόσταση ἀπὸ τὴν Ἱερισσό, μεταξὺ τῶν χωριῶν Μεγάλης Παναγίας καὶ Πυργαδίκια
βρίσκεται τὸ χωριό μας, τὸ Γομάτι, ποὺ εἶναι χτισμένο «ἐπὶ τῆς γῆς τοῦ μετοχίου
τῆς Ἰβήρων». Εἶναι μικρὸ χωριό, ποὺ ἀνήκει στὸ Δῆμο Παναγίας. [...] Τὸ παλιὸ
χωριό, ποὺ λιγοστά του ἐρείπια σώζονται, καταστράφηκε ἀπὸ τὸν μεγάλο σεισμὸ τῆς
14ης Σεπτεμβρίου τοῦ 1932. Τὴν ὕπαρξη τοῦ χωριοῦ τὴ γνωρίζουμε καὶ ἀπὸ τὰ
φυλασσόμενα ἔγγραφα στὰ ἀρχεῖα τοῦ Πρωτάτου. Τὸ χωριὸ συνυπῆρχε μὲ τὴ Μονὴ τῆς Θεοτόκου
τοῦ Γομάτου, πρὶν ἀπὸ τὸ 942. Τὸν 14ον αἰώνα ἡ Μονὴ γίνεται μετόχι τῆς Μεγίστης
Λαύρας καὶ τὸ χωριὸ βρίσκεται στὴ γῆ τοῦ μετοχίου της. Σήμερα σώζονται μόνο τὰ ἐρείπια
τοῦ πύργου τῆς Μονῆς, σὲ ἀρκετὸ ὕψος καὶ ἡ τοποθεσία ὀνομάζεται Ἁη-Θανάσης, ἴσως
ὁ Ἀθωνίτης. [...] Ἀπὸ τὰ Βυζαντινὰ χρόνια, στὰ χρόνια τῆς Τουρκοκρατίας, τὸν
σεισμὸ ἀλλὰ καὶ μέχρι σήμερα, ἡ Παναγία καὶ οἱ Ἅγιοι Τεσσαράκοντα προστάτευσαν
καὶ προστατεύουν τὸ χωριό Τους. Ὑπὸ τὴ σκέπη καὶ προστασία τους, ὑπάρχουμε
πάντες. Μετὰ τὸ 1932 τὸ χωριὸ μεταφέρθηκε ἀπ’ τὴν παλιά του θέση καὶ ξαναχτίστηκε
ἐδῶ ὅπου βρίσκεται σήμερα ἐπὶ τοῦ μετοχίου τῆς Ἰβήρων, μὲ κρατικὴ δαπάνη. Εἶναι
ἕνα ἀπὸ τὰ ὄμορφα χωριὰ τῆς περιοχῆς μὲ νερὰ καὶ δέντρα, μὲ ρυμοτομία καὶ
πλατεῖες, μὲ οἰκοδομικὰ τετράγωνα, φαρδεῖς δρόμους, πάρκα καὶ κοινόχρηστους
χώρους, μὲ δύο χειμάρρους, τὸν Βέρκο καὶ τὸ Καμίνι, καθὼς καὶ τὸ ἀμφιθεατρικὸ
ἐπὶ τοῦ βουνοῦ χτίσιμό του. Στὸ χωριὸ ὑπάρχει ἄρδευση μὲ πολλὰ νερὰ καὶ ὁ κάθε ἕνας
μπορεῖ νὰ καλλιεργεῖ στὰ μεγάλα οἰκόπεδα τὸ λαχανόκηπό του γιὰ τὶς σπιτικὲς ἀνάγκες.
Μὲ κέντρο τὸν νεοανεγερθέντα μεγαλοπρεπῆ Ναὸ τῆς Θεοτόκου, τῆς Γοργοϋπηκόου καὶ
τῶν Ἁγίων Τεσσαράκοντα Μεγαλομαρτύρων, μεγάλο σημάδι τῆς εὐλαβείας, τῆς πίστεως
καὶ τῆς εὐσεβείας τῶν κατοίκων τοῦ Γοματίου, λειτουργεῖ ἡ ἐνορία τοῦ Γοματίου,
ἡ ὁποία ἀριθμεῖ περὶ τὶς 570 ψυχές. Ὅλοι οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ εἶναι
Χριστιανοὶ Ὀρθόδοξοι, μὲ εὐλάβεια καὶ ζῆλο πρὸς τὰ ἱερὰ καὶ τὶς παραδόσεις τῆς
πίστεώς μας. Ἡ ἐκκλησιαστικὴ παράδοση καὶ ἡ πίστη μας ἀποτελοῦν τρόπο ζωῆς γιὰ
τοὺς κατοίκους τῆς ἐνορίας τῆς Παναγίας τοῦ Γοματίου, ἡ ὁποία βρίσκεται ὑπὸ τὴ
σεπτὴ σκέπη τοῦ Μητροπολίτη Ἱερισσοῦ, Ἁγίου Ὄρους καὶ Ἀρδαμερίου. Ἡ ζωὴ αὐτὴ
ἐκφράζεται καθημερινὰ μέσα ἀπὸ τὴ λατρευτικὴ ζωὴ τῶν ἐνοριτῶν μὲ τὶς Θεῖες Λειτουργίες,
τὶς πανηγύρεις, τὶς λιτανεῖες, τὶς ἀρτοκλασίες, τοὺς ἁγιασμούς, τὰ κόλλυβα, τὰ
εὐχέλαια, τὰ ὑψώματα, τὶς νηστεῖες καὶ τὰ τριήμερα, καθὼς καὶ σὲ κάθε ἄλλη
εὐκαιρία.
Ὁ
Ναὸς εἶναι καλαίσθητος, βυζαντινοῦ ρυθμοῦ, μὲ τροῦλο, καὶ χτίστηκε μὲ κάθε
ἐπιμέλεια καὶ ὑπομονή. Ἐσωτερικὰ ἔχει λαμπρὸ εἰκονοστάσιο ἀπὸ πεντελικὸ μάρμαρο
καὶ δάπεδο ἀπὸ ἔγχρωμα καὶ ποικίλα μάρμαρα. Κοσμεῖται μὲ λαμπρὲς τοιχογραφίες·
στὴν κόγχη τοῦ Ἱεροῦ ἡ Πλατυτέρα, ἡ Θεία Μετάληψη καὶ οἱ Ἱεράρχες, ἡ Ἄκρα Ταπείνωση,
ὁ Τίμιος Πρόδρομος καὶ οἱ διάκονοι, στὰ διακονικά. Σήμερα ποὺ γράφω αὐτά, τέλειωσε
ὁ Παντοκράτορας στὸν τροῦλο τῆς Ἐκκλησίας, στὰ 16 μέτρα. Γύρω-γύρω γράψαμε τό: Κύριε,
Κύριε, ἐπίβλεψον ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἴδε καὶ ἐπίσκεψαι τὴν ἄμπελον ταύτην καὶ
κατάρτισαι αὐτὴν ἣν ἐφύτευσεν ἡ Δεξιά Σου. Μιὰ γιαγιὰ μοῦ εἶπε:
–
Σὰν οὐρανὸς ἔγινε ἡ Ἐκκλησία.
–
Οὐρανὸς εἶναι. Ἐμεῖς εἴμαστε στὴ γῆ καὶ ἐκεῖ εἶναι ὁ οὐρανός.
–
Στὸν οὐρανό, παπάμ’, ἑλληνικὰ μιλᾶνε;
Ἔτσι!
Χωρὶς σοφία, μὲ ἁπλότητα καὶ πίστη. Εἴμαστε τὸ ἀμπέλι ποὺ φύτεψε ἡ δεξιά Του
καὶ τὸν παρακαλοῦμε νὰ ἐπιβλέπει ἀπὸ τὸν οὐρανὸ καὶ νὰ μᾶς καταρτίζει, μιὰ ποὺ Αὐτὸς
εἶναι ἡ Ἄμπελος καὶ ἐμεῖς τὰ κλήματα. Τὸν παρακαλοῦμε νὰ μὴ μᾶς ἐκόψει, ἀλλὰ νὰ
μείνουμε ἑνωμένοι ἐπάνω Του καὶ νὰ δίνουμε καρπό.
Δημοσίευση σχολίου