τοῦ Λάμπρου Κ. Σκόντζου, Θεολόγου – Καθηγητοῦ
Μέσα στὴν σωματικὴ καὶ πνευματικὴ νωχέλεια τοῦ καλοκαιριοῦ ἡ Ἐκκλησία μᾶς προβάλει, ὡς μία δροσερὴ νοητὴ ὄαση καὶ πνευματικὴ ἀνάταση, τὴ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Παναγίας μας. Τὸ δεκαπενταύγουστο, ἢ ὅπως τὸ ὀνομάζουν πολλοὶ «τὸ Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ», ἀποτελεῖ ἕναν σπουδαῖο ἐορτολογικὸ σταθμὸ τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἐνιαυτοῦ. Ἡ κορυφαία αὐτὴ ἑορτὴ εἴναι γιὰ ὁλόκληρη τὴν Ὀρθοδοξία καὶ ἰδιαίτερα γιὰ μᾶς τούς Ἕλληνες, ποὺ εὐλαβούμαστε τὴ Θεοτόκο κατὰ τρόπο ξεχωριστό, μία εὐκαιρία νὰ ἐκφράσουμε ὁλοθύμα τὴν τιμή μας πρὸς τὸ ἱερό Της πρόσωπο, κι αὐτὸ διότι ἡ προσωπικὴ καὶ ἐθνική μας ζωὴ εἶναι συνυφασμένη μὲ τὴν ὑψηλὴ σκέπη καὶ προστασία τῆς Μεγάλης Μάνας, τοῦ κόσμου. Μεγάλα προσκυνηματικὰ κέντρα τῆς χάρης Της (Τῆνος, Πάρος, Βέρμιο, κ.α.) θὰ γίνουν καὶ φέτος πόλοι ἕλξης χιλιάδων πιστῶν. Ἀκόμα πλῆθος ἄλλων ναῶν ἀφιερωμένοι στὴν σεπτή Της Κοίμηση θὰ πανηγυρίσουν λαμπρὰ καὶ θὰ τιμήσουν ὅπως πρέπει τὴν ἔξοδό Της ἀπὸ τὸν κόσμο καὶ τὴν εἴσοδό Της στὴν ἀτέρμονη αἰωνιότητα καὶ τὴν περίλαμπρη δόξα.
Τὰ ἱερὰ βιβλία τῆς Καινῆς Διαθήκης δὲν ἀναφέρουν δυστυχῶς τίποτε γιὰ τὴν ζωὴ τῆς Παναγίας μας μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου καὶ τὴν Πεντηκοστή. Τὴν σιωπὴ αὐτὴ ἔρχεται νὰ ἀναπληρώσει ἡ ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ ὁποία, ὅπως εἶναι γνωστό, μαζὶ μὲ τὴν Ἁγία Γραφή, ἀποτελεῖ τὴν πηγὴ τῆς πίστεώς μας. Ἡ εὐσέβεια, ὁ σεβασμὸς καὶ ἀγάπη τῶν πιστῶν τῆς ἱεροσολυμίτικης ἐκκλησίας πρὸς τὴν Θεοτόκο διέσωσαν ὁρισμένα στοιχεῖα τῆς ζωῆς Της, τὰ ὁποία καταγράφηκαν ἀργότερα στὰ ἔργα τῶν Πατέρων καὶ στὴν ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας.
Σύμφωνα μὲ αὐτὰ ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου μας μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου παρέμεινε ἕνα ἁπλό, ἀλλὰ ἐπίλεκτο μέλος τῆς ἐκκλησίας τῆς Ἱερουσαλήμ. Οἱ ἀπόστολοι, οἱ ποιμένες καὶ οἱ πιστοί της Ἐκκλησίας ἔτρεφαν ἀπεριόριστη ἀγάπη καὶ σεβασμὸ πρὸς Αὐτήν. Στοὺς δύσκολους καιροὺς τοῦ διωγμοῦ τῶν χριστιανῶν στὴν Παλαιστίνη (Πράξ.8,1) ἡ Παναγία μας ἔγινε προφανῶς ὁ μεγάλος παρήγορος αὐτῶν.
Ὅταν ἦρθε ἡ ὥρα λοιπὸν τῆς ἐξόδου Της στάλθηκε καὶ πάλι ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ νὰ τῆς ἀναγγείλει τὴν θέληση τοῦ Θεοῦ καὶ Υἱοῦ Της. Ἐνῶ προσευχόταν στὸν οἶκο Της στὴν Ἱερουσαλὴμ παρουσιάστηκε ὁ ἄγγελος καὶ τῆς προσέφερε ἕνα μικρὸ κλαδὶ φοίνικα καὶ τῆς εἶπε: «Χαῖρε κεχαριτωμένη Μαρία. Σοὺ φέρνω μήνυμα ἀπὸ τὸν Υἱό Σου. Ἦρθε ἡ εὐλογημένη ὥρα νὰ πᾶς κοντά Του καὶ νὰ δοξαστεῖς ὅπως σου ταιριάζει. Ἑτοιμάσου λοιπὸν καὶ σὲ τρεῖς ἡμέρες θὰ ἔρθει Ἐκεῖνος νὰ πάρει τὴν τίμια καὶ ἀμόλυντη ψυχή Σου». Μετὰ ἀπὸ αὐτὸ καὶ ἀφοῦ συνῆλθε ἀπὸ τὴν ὀπτασία, χάρηκε πολὺ καὶ κίνησε βιαστικὰ νὰ ἀνέβει στὸ ἀγαπημένο Τῆς Ὅρος τῶν Ἐλαιῶν γιὰ νὰ προσευχηθεῖ, ἐκεῖ ποὺ προσευχήθηκε γιὰ τελευταία φορὰ ὁ Υἱὸς Της πρὶν ἀπὸ τὸ πάθος Του. Συνήθιζε νὰ ἀνεβαίνει συχνὰ καὶ νὰ προσεύχεται ἐκεῖ.
Ἀνηφορίζοντας τὸ μονοπάτι συνέβη τὸ ἀπροσδόκητο: Τὰ δένδρα καὶ οἱ θάμνοι τοῦ δρόμου ἔγερναν καὶ τὴν προσκυνοῦσαν! Ἡ ἄψυχη καὶ ἄλογη κτίση, ὅπως εἶχε ἐναντιωθεῖ τὴν ὥρα τοῦ σταυρικοῦ πάθους τοῦ Κυρίου καὶ Υἱοῦ Της, τώρα ἀποκτᾶ ξανὰ κρίση καὶ συναίσθημα καὶ προσκυνᾶ τὴν Βασίλισσα τοῦ κόσμου! Κατευθύνθηκε στὸ σημεῖο ἐκεῖνο τοῦ κήπου ποὺ εἶχε προσευχηθεῖ καὶ ὁ Κύριος.
Γονάτισε ταπεινά, ὕψωσε τὰ σεπτά της χέρια καὶ ἀτένισε τὸν οὐρανὸ καὶ ἀφοῦ εὐχαρίστησε τὸ Θεὸ τὸν παρακάλεσε γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ κόσμου. Καθ’ ὅλη τὴ διάρκεια τῆς προσευχῆς Της ἕνα οὐράνιο φῶς Τὴν ἔλουζε.
Μετὰ γοργὰ γύρισε στὸν οἶκο Της καὶ ἄρχισε νὰ ἑτοιμάζει τὰ ἀπαραίτητά της κηδείας Της. Μάζεψε ἐπίσης τοὺς συγγενεῖς καὶ πιστοὺς φίλους καὶ φίλες Της καὶ τοὺς ἀνακοίνωσε τὴν θέληση τοῦ Κυρίου νὰ τὴν καλέσει κοντά Του. Ἐκεῖνοι ὅταν τὸ ἄκουσαν ξαφνιάστηκαν καὶ ἄρχισαν νὰ θρηνοῦν τὸ χωρισμὸ τῆς Μητέρας τοῦ Κυρίου. Ἐκείνη τοὺς παρηγόρησε λέγοντάς τους πὼς αὐτὴ εἶναι ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ καὶ πὼς ἀπὸ τὴν θέση Της στὸν οὐρανὸ θὰ πρεσβεύει πάντοτε γιὰ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Γιὰ παρηγοριὰ τοὺς δώρισε δύο ἀπὸ τὰ φορέματά Της, τὴν σκέπη (τὸ μαντίλι τῆς κεφαλῆς) καὶ τὴν ἐσθήτα Της, τὰ ὁποία ἀποτέλεσαν κατόπιν ἀπὸ τοὺς πολυτιμότερους θησαυροὺς τῆς Ἐκκλησίας μας!
Τὴν τρίτη ἡμέρα μετὰ τὴν ἐπίσκεψη τοῦ ἀρχαγγέλου, ἡ Κυρία Θεοτόκος ἀφοῦ ντύθηκε μόνη Της τὰ νεκρικά Της ἐνδύματα, κάλεσε καὶ πάλι τοὺς φίλους Της καὶ ξάπλωσε ἤρεμα στὴν κλίνη Της. Τότε συνέβη τὸ ἑξῆς θαυμαστὸ γεγονός: Μία δυνατὴ βοὴ ἀκούστηκε στὸν σπίτι Της, μία φωτεινὴ νεφέλη τὸ κάλυψε. Πάραυτα μεταφέρθηκαν σὲ νεφέλες ἀπὸ τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι προκειμένου νὰ παραβρεθοῦν στὴν ἔξοδό Της. Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο μεταφέρθηκε ἐπίσης ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης καὶ ὁ ἅγιος Ἰερόθεος, πρῶτος ἐπίσκοπος τῶν Ἀθηνῶν, ὁ ἅγιος Τιμόθεος καὶ ἄλλα σημαίνοντα πρόσωπα τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Κυρία Θεοτόκος, ἀφοῦ χαιρέτισε καὶ εὐλόγησε ὅλους, παρέδωσε τὴν ἁγία ψυχή Της στὰ χέρια τοῦ Υἱοῦ Τῆς ὁ Ὁποῖος κατέβηκε ἀπὸ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ τὴν παραλάβει ὁ Ἴδιος.
Οἱ συγκεντρωμένοι ἀπόστολοι, οἱ προεστοὶ τῆς ἐκκλησίας τῶν Ἱεροσολύμων καὶ ὁ πιστὸς λαὸς ἄρχισαν νὰ ψάλλουν ἐξόδιους ὕμνους στὴν Θεομήτορα. Ταυτόχρονα ἀκούστηκε νὰ συμψάλλει στρατιὰ ἀγγέλων ἀπὸ τὸν οὐρανό! Ἡ οὐράνια μελωδία ἀκούστηκε σὲ ὁλόκληρη τὴν πόλη. Φόβος καὶ ἔκσταση κατέλαβε τοὺς κατοίκους τῆς ἁγίας πόλεως. Μόνο οἱ σκληρόκαρδοι καὶ φθονεροὶ Ἰουδαῖοι δὲν συγκινήθηκαν ἀπὸ αὐτὸ τὸ θαυμαστὸ γεγονός.
Μετὰ σχηματίσθηκε νεκρικὴ πομπὴ ἡ ὁποία κατευθυνόταν στὸ χωριὸ Γεθσημανή, ὅπου θὰ θάπτονταν τὸ τίμιο σκήνωμά Της. Οἱ θρῆνοι τοῦ πιστοῦ λαοῦ, ποὺ εἶχε χάσει τὴν Μάνα του, ἔσμιγαν μὲ τὶς ψαλμωδίες τῶν ἀποστόλων. Στὰ ἱλαρὰ πρόσωπά τους κυλοῦσαν δάκρυα λύπης καὶ χαρᾶς.
Πρὶν φτάσουν στὸν τόπο τῆς ταφῆς ἔφτασαν φανατικοὶ Ἰουδαῖοι καὶ θέλησαν νὰ βεβηλώσουν τὴν ἔξοδο τῆς Μητέρας τοῦ Ἰησοῦ, τὸν Ὁποῖο μισοῦσαν θανάσιμα. Μὲ ὕβρεις, ἀπειλὲς καὶ λοιδορίες προκαλοῦσαν τὴν σεμνὴ ὁμήγυρη. Κάποιος ἀπὸ αὐτοὺς εἶχε τὴν ἀναίδεια νὰ πλησιάσει τὸ σεπτὸ φέρετρο τῆς Θεοτόκου, μὲ σκοπὸ νὰ ρίξει στὸ ἔδαφος τὸ ἅγιο σκήνωμα. Μόλις τόλμησε νὰ ἀγγίξει τὸ στολισμένο μὲ μυρωδάτα ἄνθη νεκροκρέβατο, πάραυτα κόπηκαν καὶ τὰ δύο του χέρια καὶ ἔμειναν κολλημένα σὲ αὐτό. Ταυτόχρονα ἔχασε καὶ τὸ φῶς του! Τότε κατάλαβε τὴν αἰσχρότατη πράξη του καὶ μὲ φωνὲς γοερὲς δήλωνε τὴν μετάνοιά του καὶ παρακαλοῦσε τὴν Παναγία νὰ τὸν λυπηθεῖ καὶ νὰ τὸν θεραπεύσει. Καὶ ὢ τοῦ θαύματος, ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος θεραπεύτηκε ἀμέσως! Κατόπιν ὁμολόγησε τὴν ἀνομία καὶ τὴν ἀπιστία του καὶ ἔγινε χριστιανός. Μὲ δάκρυα στὰ μάτια ἀκολουθοῦσε καὶ αὐτὸς τὴν ἱερὴ πομπή. Ἀντίθετα οἱ ἄλλοι σύντροφοί του παρέμειναν ψυχροὶ καὶ ἀμετανόητοι μπροστὰ στὸ μεγάλο θαῦμα τῆς Θεομήτορος!
Ἐκεῖ στὸ ἥσυχο χωρίο τῆς Γεθσημανῆ ἔγινε ἡ κήδευση τοῦ ἄχραντου λειψάνου τῆς Παναγίας μας. Τὸ θεοδόχο σῶμα Της, τέθηκε σὲ περιποιημένο μνημεῖο, ποὺ ἑτοίμασαν οἱ Χριστιανοὶ τῆς ἁγίας πόλεως. Μὲ λυγμοὺς καὶ δάκρυα οἱ ἅγιοι ἀπόστολοι καὶ οἱ ἄλλοι Χριστιανοὶ σφράγισαν τὸ μνημεῖο καὶ ἀποχώρησαν.
Ἡ εὐσεβὴς παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μᾶς ἀναφέρει πὼς μετὰ τὴν ταφὴ καὶ ἀφοῦ πέρασαν τρεῖς ἡμέρες, ἔφτασε στὴν Γεθσημανὴ ἀργοπορημένος ὁ ἀπόστολος Θωμὰς ἀπὸ τὶς μακρινὲς Ἰνδίες, ὅπου ἔκανε ἱεραποστολή. Ζήτησε ἐπίμονα, μὲ δάκρυα στὰ μάτια καὶ λύπη πολύ, νὰ τοῦ ἀνοίξουν τὸν τάφο γιὰ νὰ δεῖ καὶ νὰ προσκυνήσει γιὰ τελευταία φορὰ τὸ τίμιο σκήνωμα τῆς ἀγαπημένης Μητέρας τοῦ Δασκάλου του. Μπροστὰ στὴν ἐπιμονὴ τοῦ οἱ ἄλλοι ἀπόστολοι ἄνοιξαν τὸν τάφο καί, ὢ τοῦ θαύματος, ὁ τάφος ἦταν κενός, ὁ Κύριος μετέστησε τὸ πάνσεπτο σῶμα Της στὸν οὐρανό, ὥστε νὰ μὴν γευτεῖ τὴν φυσικὴ φθορά. Ἡ ἀργοπορία τὸ Θωμὰ χαρακτηρίστηκε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία ὡς οἰκονομία τοῦ Θεοῦ, γιὰ νὰ γίνει γνωστὴ ἡ μετάσταση τῆς Κυρίας Θεοτόκου! Ὁ κενὸς τάφος Της στὴν Γεθσημανὴ ἀποτελεῖ μέχρι σήμερα πηγὴ ἁγιασμοῦ τῶν μυριάδων πιστῶν ποὺ τὸν ἐπισκέπτονται κάθε χρόνο καὶ τεκμήριο τῆς μετάστασής Της στὸν οὐρανό.
Δημοσίευση σχολίου