Εάν θέλης να
βοηθήσης την Εκκλησία, είναι καλύτερα να κοιτάξης να διορθώσης τον εαυτό
σου, παρά να κοιτάς να διόρθωσης τους άλλους.
Αν
διόρθωσης τον εαυτό σου, αµέσως διορθώνεται ενα κοµµατάκι της Εκκλησίας.
Εάν φυσικά αυτό το έκαναν όλοι, η Εκκλησία θα ήταν διορθωµένη. Άλλα σήµερα οι άνθρωποι ασχολούνται µε όλα τα άλλα θέµατα εκτός από τον εαυτό τους. Γιατί το να ασχολήσαι µε τον εαυτό σου έχει κόπο, ενώ το να ασχολήσαι µε τους άλλους είναι εύκολο.
Εάν
ασχοληθούµε µέ την διόρθωση του εαυτού µας και στραφούµε πιο πολύ στην
«εσωτερική» δράση παρά στην εξωτερική, δίνοντας τα πρωτεία στην θεία
βοήθεια, θα βοηθήσουµε τους άλλους περισσότερο και θετικώτερα. Επιπλέον
θα έχουµε και την εσωτερική µας γαλήνη, η οποία θα βοηθάη αθόρυβα τις
ψυχές που θα συναντάµε, γιατί η εσωτερική πνευµατική κατάσταση προδίδει
την αρετή της ψυχής και αλλοιώνει ψυχές.
Όταν
επιδίδεται κανείς στην εξωτερική δράση, πριν φθάση στην λαµπικαρισµένη
εσωτερική πνευµατική κατάσταση, µπορεί να κάνη κάποιον πνευµατικό αγώνα,
αλλά έχει στενοχώρια, άγχος, έλλειψη εµπιστοσύνης στον Θεό, και συχνά
χάνει την ηρεµία του.
Εάν δεν κάνη καλό τον εαυτό του, δεν
µπορεί να πη ότι το ενδιαφέρον του για το κοινό καλό είναι καθαρό. Όταν
ελευθερωθή από τον παλαιό του άνθρωπο και από καθετί κοσµικό, έχει
πλέον την θεία Χάρη, οπότε και ό ίδιος αναπαύεται, αλλά και κάθε είδους
άνθρωπο αναπαύει.
Αν όµως δεν έχη Χάρη Θεού, δεν µπορεί ούτε στον
εαυτό του να έπιβληθή ούτε τους άλλους να βοηθήση, για να φέρη θείο
αποτέλεσµα. Πρέπει να βουτηχθή στην Χάρη και ύστερα να χρησιµοποιηθούν
οι αγιασµένες πλέον δυνάµεις του για την σωτηρία των άλλων.
Δημοσίευση σχολίου