Όταν
βρίσκεσαι σε κάποια δοκιμασία και την υποφέρεις ευχάριστα, πρόσεχε καλά
να μη νικηθείς ποτέ από τον διάβολο ή από την αγάπη του εαυτού σου και
επιθυμήσεις να ελευθερωθείς από αυτό.
Γιατί από αυτό θα πάθεις δυό μεγάλες ζημίες"η μία είναι, ότι αν και αυτή η επιθυμία προς το παρόν δεν θα σου στερήσει την αρετή της υπομονής, όμως σιγά σιγά θα σε φέρει στην κατάσταση της ανυπομονησίας" η άλλη είναι το ότι η υπομονή σου θα γίνη ελλιπής... αφού θα χάσεις τους μισθούς και τις αμοιβές τους οποίους δίνει ο Θεός, μόνον το διάστημα εκείνο το χρονικό, κατά το οποίο εσύ υποφέρεις.
Διότι, αν δεν επιθυμούσες εσύ την ελευθερία, αλλά σε όλες τις δοκιμασίες αφιέρωνες τον εαυτό σου στην θεϊκή αγαθότητα, αν και η δοκιμασία εκείνη που υπέφερες έμπρακτα, μπορεί να διαρκούσε μία ώρα ή και λιγότερο, παρ όλα αυτά ο Θεός μπορούσε να την θεωρήσει ως μία θεραπεία που διήρκεσε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Γι αυτό σε όλα τα πράγματα πρέπει να κρατάς τις επιθυμίες σου μακριά από το δικό σου θέλημα, και να τις αντικρύζεις απλά όλες και καθαρά με μόνο τον αληθινό τους σκοπό, που είναι το θέλημα του Θεού. Έτσι με τον τρόπο αυτόν και αυτές θα είναι δίκαιες και ορθές, και εσύ σε κάθε αντίθετο συμβάν θα είσαι αναπαυμένος και θα μένεις ήσυχος.
Διότι, επειδή
τίποτε δεν μπορεί να συμβεί χωρίς το θέλημα του Θεού, και συ δεν θέλεις
τίποτε άλλο, παρά το θέλημα του Θεού, είναι φανερό ότι θα φθάσεις στο
σημείο να θέλεις και να έχεις όλη σου την επιθυμία, όπου κι αν συμβεί σε
κάθε καιρό.
Αυτό όμως που λέμε, ό,τι θέλει ο Θεός, δεν εννοείται για τις αμαρτίες τις δικές σου ή των άλλων, επειδή ο Θεός δεν τις θέλει, ούτε σύμφωνα με το προηγούμενό του θέλημα, ούτε με το επόμενο, όπως θεολογεί ο θείος Δαμασκηνός, αλλά εννοείται για κάθε παιδεία και τιμωρία που προέρχεται από τις αμαρτίες μας ή από κάτι άλλο.
Αυτή η δοκιμασία και η θλίψις, με το να ονομάζεται σταυρός, είναι τόσο αγαπητή στον Θεό, ώστε με αυτήν ευεργετεί μερικές φορές και αυτούς τους δικούς του και τους αγαπημένους του φίλους. Εκπληρώνεται ακόμη με αυτή το επόμενό του θέλημα, το οποίο είναι πάντοτε δίκαιο και ωφέλιμο για μας, κατά τον άγιο Δαμασκηνό (βλέπε και στο λθ΄ κεφάλαιο).
Εκείνο πάλι που λέω εδώ, να υπομένεις δηλαδή κάθε θλίψη και δοκιμασία, εννόησέ το για εκείνο που παραμένει σε μας και είναι αρεστό στον Θεό να το υποφέρουμε"δηλαδή αφού πρώτα χρησιμοποιήσουμε εκείνα τα μέσα που επιτρέπονται για να ελευθερωθούμε από αυτό, (όπως είναι η προσευχή και το να μη δίνουμε εμείς αιτία, το να μην μπούμε σε πειρασμό και άλλα παρόμοια)"
Ομως και αυτά τα μέσα πρέπει να τα χρησιμοποιούμε όπως θέλει και όπως προστάσσει ο Θεός, που τα ώρισε για την υπηρεσία μας"δηλαδή, διότι αυτός θέλει έτσι να τα χρησιμοποιούμε και όχι σύμφωνα με την δική μας προσπάθεια και το δικό μας θέλημα, ούτε επειδή επιθυμούμε περισσότερο να ελευθερωθούμε από εκείνες τις ενοχλητικές καταστάσεις και δοκιμασίες, αλλά να τα χρησιμοποιούμε για υπηρεσία και ευαρέστηση του Θεού.
Γιατί από αυτό θα πάθεις δυό μεγάλες ζημίες"η μία είναι, ότι αν και αυτή η επιθυμία προς το παρόν δεν θα σου στερήσει την αρετή της υπομονής, όμως σιγά σιγά θα σε φέρει στην κατάσταση της ανυπομονησίας" η άλλη είναι το ότι η υπομονή σου θα γίνη ελλιπής... αφού θα χάσεις τους μισθούς και τις αμοιβές τους οποίους δίνει ο Θεός, μόνον το διάστημα εκείνο το χρονικό, κατά το οποίο εσύ υποφέρεις.
Διότι, αν δεν επιθυμούσες εσύ την ελευθερία, αλλά σε όλες τις δοκιμασίες αφιέρωνες τον εαυτό σου στην θεϊκή αγαθότητα, αν και η δοκιμασία εκείνη που υπέφερες έμπρακτα, μπορεί να διαρκούσε μία ώρα ή και λιγότερο, παρ όλα αυτά ο Θεός μπορούσε να την θεωρήσει ως μία θεραπεία που διήρκεσε πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα.
Γι αυτό σε όλα τα πράγματα πρέπει να κρατάς τις επιθυμίες σου μακριά από το δικό σου θέλημα, και να τις αντικρύζεις απλά όλες και καθαρά με μόνο τον αληθινό τους σκοπό, που είναι το θέλημα του Θεού. Έτσι με τον τρόπο αυτόν και αυτές θα είναι δίκαιες και ορθές, και εσύ σε κάθε αντίθετο συμβάν θα είσαι αναπαυμένος και θα μένεις ήσυχος.
Αυτό όμως που λέμε, ό,τι θέλει ο Θεός, δεν εννοείται για τις αμαρτίες τις δικές σου ή των άλλων, επειδή ο Θεός δεν τις θέλει, ούτε σύμφωνα με το προηγούμενό του θέλημα, ούτε με το επόμενο, όπως θεολογεί ο θείος Δαμασκηνός, αλλά εννοείται για κάθε παιδεία και τιμωρία που προέρχεται από τις αμαρτίες μας ή από κάτι άλλο.
Αυτή η δοκιμασία και η θλίψις, με το να ονομάζεται σταυρός, είναι τόσο αγαπητή στον Θεό, ώστε με αυτήν ευεργετεί μερικές φορές και αυτούς τους δικούς του και τους αγαπημένους του φίλους. Εκπληρώνεται ακόμη με αυτή το επόμενό του θέλημα, το οποίο είναι πάντοτε δίκαιο και ωφέλιμο για μας, κατά τον άγιο Δαμασκηνό (βλέπε και στο λθ΄ κεφάλαιο).
Εκείνο πάλι που λέω εδώ, να υπομένεις δηλαδή κάθε θλίψη και δοκιμασία, εννόησέ το για εκείνο που παραμένει σε μας και είναι αρεστό στον Θεό να το υποφέρουμε"δηλαδή αφού πρώτα χρησιμοποιήσουμε εκείνα τα μέσα που επιτρέπονται για να ελευθερωθούμε από αυτό, (όπως είναι η προσευχή και το να μη δίνουμε εμείς αιτία, το να μην μπούμε σε πειρασμό και άλλα παρόμοια)"
Ομως και αυτά τα μέσα πρέπει να τα χρησιμοποιούμε όπως θέλει και όπως προστάσσει ο Θεός, που τα ώρισε για την υπηρεσία μας"δηλαδή, διότι αυτός θέλει έτσι να τα χρησιμοποιούμε και όχι σύμφωνα με την δική μας προσπάθεια και το δικό μας θέλημα, ούτε επειδή επιθυμούμε περισσότερο να ελευθερωθούμε από εκείνες τις ενοχλητικές καταστάσεις και δοκιμασίες, αλλά να τα χρησιμοποιούμε για υπηρεσία και ευαρέστηση του Θεού.
Δημοσίευση σχολίου