Σήμερα, δυστυχώς έχουμε εκλογικεύσει τα πάντα.
Ο χριστιανισμός μας έγινε σωματειακός, πελατειακός, ακτιβιστικός, κοινωνικός, ακαδημαϊκός.
Λείπει το υπερφυσικό και η παιδικότητα στην αρχαία πίστη, από την πνευματική ζωή μας.
Ποιά πνευματική ζωή μας;
Πώς να μιλήσεις για κόλλυβα, λειτουργιές, μετάνοιες,καντήλια, θαύματα και οράματα;
Όλα τα κρίνουμε με μια ψυχρή πάγια λογική ματιά, με ύφος σπουδαίο.
Σμικραίνουμε τον Θεό στις διαστάσεις ενός συμβόλου, με τίτλο τον
φιλανθρωπικό ακτιβισμό, τον κηρυγματισμό, την ηθικοπλασία, την
γραφειοκρατική διεκπεραίωση πνευματικών ζητημάτων, την αποΙεροποίηση και
σχετικόποιηση κάθε μυστηρίου.
Η Εκκλησία σήμερα είναι ένα κοσμικό ίδρυμα, πού εγκαλείται από όλους
τους σπουδαίους και τους ευαίσθητους όταν δεν συμβαδίζει με κοσμικότητες
και όταν δεν ασχολείται με ακτιβισμούς και με κοινά. Και όταν συμβαίνει
αυτό απολογείται στους άγευστους του Χριστού, σαν να ήταν παραβάτις
υψηλών νόμων και δούλος τους πού αποστάτησε.
Πού πήγε η παλιά ευλάβεια, η πίστη στις αρχαίες παραδόσεις, το βίωμα του
θαύματος στην καθημερινότητα, η ιερότητα κάθε στιγμής και η
μοναδικότητα κάθε στιγμής μέσα από μάτια έκπληκτα, σεβαστικά,
κατανυκτικά, ταπεινά, δοξολογικά!
Φάγαμε τον καρπό της Εδέμ και αντί να γίνουμε θεοί, κλειδώσαμε τον Θεό
στις κρύες καρδιές μας και τον ξεκλειδώνουμε για να τον χρησιμοποιήσουμε
σαν σύνθημα ή σαν πρόφαση ζωής.
Ευτυχώς πού υπάρχουν ακόμα άπλαστοι αγνοί άνθρωποι και κρατάνε αυτόν τον
κόσμο. Άλλοι από την φύση τους, άλλοι υποτάσσοντας την φύση τους στο
άπλαστο και το ιερό.Πάντα θα υπάρχει μαγιά και προζύμι για να ανεβαίνει η
καλή ζύμη και να πλαταίνει μυρίζοντας όλο τον κόσμο!
Δημοσίευση σχολίου