Νίκος Καροῦζος - Ἡ Ὀρθοδοξία

Γλυκὸ ποὺ εἶναι τὸ σκοτάδι στὶς εἰκόνες τῶν προγόνων

ἄμωμα χέρια μεταληπτικὰ

ροῦχα ποὺ τ᾿ ἄδραξεν ἡ γαλήνη καὶ δὲ γνωρίζουν ἄνεμο

βαθιὰ τὸ ἐλέησον ἀπ᾿ τοὺς ἄυλους βράχους

τὰ μάτια σὰν καρποὶ εὐωδᾶτοι.

Κι ὁ ψάλτης ὁλόσωμος ἀνεβαίνει στὸ πλατάνι τῆς φωνῆς

καημένε κόσμε

θυμίαμα ἡ γαλάζια ὀσμὴ κι ὁ καπνὸς ἀσημένιος

κερὶ νὰ στάζῃ ὁλοένα στὰ παιδόπουλα

καημένε κόσμε

σὰ βγαίνουν - ὢ χαρὰ πρώτη - μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ μὲ τὶς λαμπάδες

κ᾿ ὕστερα ἡ μεγάλη χαρὰ νὰ συντροφεύουν τ᾿ Ἅγια...

Ὁ παπα-Γιάννης τυλιγμένος τ᾿ ἄσπρο του φελόνι

καλὸς πατέρας καὶ καλὸς παπποὺς μὲ τὸ σιρόκο στὴ γενειάδα

χρόνια αἰῶνες χρόνια καὶ νιάτα πὄχει ἡ ὀμορφιά!...

πηγη