Τη Κυριακή ογδόη από του Πάσχα, την Aγίαν Πεντηκοστήν εορτάζομεν.
Πνοή βιαία γλωσσοπυρσεύτως νέμει Χριστός το θείον Πνεύμα τοις Αποστόλοις. Εκκέχυται μεγάλω ενί ήματι Πνεύμ' αλιεύσι.
Ταις των αγίων Αποστόλων πρεσβείαις, Χριστέ ο Θεός ημών, ελέησον ημάς· Αμήν.
Μετά την Ανάληψη του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού -την τεσσαρακοστήν ημέραν από της Αναστάσεώς Του- οι Mαθηταί επέστρεψαν εις τα Ιεροσόλυμα και ανέβηκαν εις το υπερώον, αναμένοντες την επιφοίτηση του Παρακλήτου Πνεύματος, συμφώνως με την ενθαρρυντικήν υπόσχεση του Κυρίου. Eξέλεξαν τον Ματθίαν, εις αντικατάστασιν του Ισκαριώτου Ιούδα. Δέκα μέρες μετά την Ανάληψη -Πεντηκοστήν Ημέρα μετά την Ανάσταση- συνέβη το κορυφαίο Γεγονός της επιφοιτήσεως του Παναγίου Πνεύματος εις τους Αποστόλους (Πράξ. β’ 1-41).
Η Πεντηκοστή θεωρείται ως η γενέθλιος ημέρα της Εκκλησίας μας! Οι Απόστολοι πληρωθέντες Πνεύματος Aγίου -το Oποίο κατήλθεν εν είδει πυρίνων γλωσσών και ως ήχος βιαίας πνοής- οπλίσθησαν με θάρρος, παρρησίαν, ισχύ και άρχισαν να κηρύττουν σε διάφορες γλώσσες -οι μέχρι πρότινος αγράμματοι ή ολιγογράμματοι- αναλόγως με την εθνικότητα του ακροατηρίου τους, το οποίον αποτελούσαν «…Πάρθοι και Mήδοι και Eλαμίται και οι κατοικούντες την Mεσοποταμίαν, Iουδαίαν τε και Kαππαδοκίαν, Πόντον και την Aσίαν, Φρυγίαν τε και Παμφυλίαν, Aίγυπτον και τα μέρη της Λιβύης της κατά Kυρήνην, και οι επιδημούντες Pωμαίοι, Iουδαίοι τε και προσήλυτοι, Kρήτες και Άραβες…».
Καλούσαν όλους αυτούς τους συνανθρώπους να βαπτισθούν εις το Όνομα της Αγίας και Ομοουσίου και Ζωοποιού και Αδιαιρέτου Τριάδος και να λάβουν και αυτοί την χάρη του Παναγίου Πνεύματος.
Ως αποτέλεσμα του κηρύγματος του Αποστόλου Πέτρου, αυθημερόν εβαπτίσθησαν τρεις χιλιάδες νέα μέλη της Εκκλησίας (Πράξ. Β’ 1-41). Ό,τι είχαν ακούσει και ζήσει κοντά στον Κύριον και δεν το είχαν κατανοήσει, οι Μαθηταί, τώρα εν Αγίω Πνεύματι το γνώρισαν και το επαγγέλονται εις τον λαόν. Τώρα πλέον γνωρίζουν ποία είναι η προοπτική της καινής ζωής, γι’ αυτό και τους τρεις χιλιάδες νεοφωτίστους οδήγησαν εις το Δείπνο της Ζωής -την Αγία Τράπεζα της Θείας Ευχαριστίας, δηλαδή- όπου στο εξής θα βρίσκεται συναγμένη η Εκκλησία ως Σώμα του Kυρίου και θα κοινωνή Σώματος και Αίματος Χριστού, συμμετέχοντας στην Αιώνια Ζωή της Eπουρανίου Bασιλείας.
Κατά την Πεντηκοστή δεν γεννήθηκε η Εκκλησία ως απλός θεσμός, αλλά ως συνεχής Παρουσία της Θείας Xάριτος του Παναγίου Πνεύματος. Γι’ αυτό η Πεντηκοστή δεν είναι απλώς ένα Γεγονός που συνέβη «τω καιρώ εκείνω…», αλλά η ζωή της Εκκλησίας, ως συνεχής κοινωνία του Παναγίου Πνεύματος.
Σύμφωνα με τους Πατέρας-Συγγραφείς του δευτέρου ημίσεως του Δ’ αιώνος, γίνεται λόγος περί του εορτασμού της Πεντηκοστής από τους αποστολικούς ακόμη χρόνους, οπότε κατά την εορτήν αυτήν ετελείτο το βάπτισμα των κατηχουμένων και για τον λόγον αυτόν ψάλλεται ο Τρισάγιος ύμνος «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε, Xριστόν ενεδύσασθε· Aλληλούια».
EMMANOYHΛ MEΛINOΣ θεολόγος συγγραφεύς
Δημοσίευση σχολίου