Αν ξεκινούσα την ζωή μου τώρα, ένα θα πάσχιζα να κάνω, να αποστηθίσω το ψαλτήρι.
Αυτό είναι η γονική μήτρα της νοεράς προσευχής.
Αυτό είναι το εύφορο χώμα, όπου ευδοκιμεί ο σπόρος της ευχής.
Αυτό μαστίζει τους δαίμονες.
Όταν διάβαζα, στις αγρυπνίες μου, το ψαλτήρι, ερχόνταν ο δαίμονας, που μούγκριζε σαν αγριόχοιρος στο αυτί μου.
Ειδικά, όταν έλεγα τον στίχο, «Αναστήτω ο Θεός…» και τον στίχο που λέει, «Εσύ είσαι Κύριος και Θεός μου».
Λυσσούσε, με έπιανε από τον λαιμό, με έπνιγε.
Μπέρδευε τα λόγια μου, για να μην το πω.
Τόσο πολύ καιγόταν…
Να έχουμε την αγία του ευχή και ο Θεός να δώσει μιμητές της ασκητικής και ηγιασμένης του ζωής.
Γέρων Θεόδωρος ο Αγιοφαραγγίτης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου