Τα φρικαλέα Καρούλια στο Άγιο Όρος

Ένα συγκλονιστικό οδοιπορικό στις απόκρημνες σκήτες των ασκητών του Άθωνα

Περιοχή στην έρημο του Αγίου Όρους που υπάγεται στη Μονή Μεγίστης Λαύρας και στην οποία βρίσκονται ησυχαστήρια της. Είναι συνέχεια από τα Κατουνάκια προς τη θάλασσα. Η περιοχή είναι βραχώδης, άνυδρος και ιδιαίτερα απόκρημνη . Yπάρχουν σπηλιές ορισμένες από τις οποίες χρησιμοποιήθηκαν απο ασκητές και στην επέκτασή τους ενσωμάτωσαν αυτοσχέδια ησυχαστήρια. Ονομάζονται Καρούλια, καθώς λόγω της δύσβατης περιοχής, ο μόνος τρόπος προσέγγισης ήταν με καρούλια, όπου με δίχτυ ανέβαζαν ανθρώπους και υλικά. Σε όλη την περιοχή των Καρουλίων διασώζονται δεκαέξι και κατοικούνται δέκα από αυτά. Σήμερα κατοικούν δέκα γέροντες που ασχολούνται με την ξυλογλυπτική ,την ζωγραφική και άλλα εργόχειρα.

Ο αρχιμανδρίτης Ιωαννίκιος έγραφε: "Είναι μια όψη της νοτιοδυτικής πλευράς του Αγίου Όρους, η πιο σκληρή κι απαρηγόρητη. Φρικαλέο λέγεται γιατί δημιουργεί πράγματι φρίκη στον προσκυνητή. Βράχοι θεώρατοι, πέτρινες πλαγιές, άγρια φαράγγια, ολόγυμνα, κατεβαίνουν προς τη θάλασσα και κόβονται απότομα φτιάχνοντας το αβυσσαλέο όριό της. Καλυβάκια απλά σε κάποια εσοχή ή εξοχή του βράχου, στεριωμένα σα φωλιές από πετροχελίδωνα, είναι τα ενδιαιτήματα των ερημιτών..."

Με θαυμασμό μίλησε για τον τόπο αυτό κι ο Καζαντζάκης:

"Τελείωνε πιὰ τὸ προσκύνημά μας. Τὶς παραμονὲς τοῦ μισεμοῦ πῆρα τὸν ἀνήφορο μοναχός, ν᾿ ἀνέβω στ᾿ ἄγρια ἡσυχαστήρια, ἀνάμεσα στοὺς βράχους ἀψηλὰ ἀπάνω ἀπὸ τὴ θάλασσα, στὰ Καρούλια. Τρυπωμένοι μέσα σὲ σπηλιές, ζοῦν ἐκεῖ καὶ προσεύχουνται γιὰ τὶς ἁμαρτίες τοῦ κόσμου, καθένας μακριὰ ἀπὸ τὸν ἄλλο, γιὰ νὰ μὴν ἔχουν καὶ τὴν παρηγοριὰ νὰ βλέπουν ἀνθρώπους, οἱ πιὸ ἄγριοι, οἱ πιὸ ἅγιοι ἀσκητὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους. Ἕνα καλαθάκι ἔχουν κρεμασμένο στὴ θάλασσα, κι οἱ βάρκες ποὺ τυχαίνει κάποτε νὰ περνοῦν ζυγώνουν καὶ ρίχνουν μέσα λίγο ψωμί, ἐλιές, ὅ,τι ἔχουν, γιὰ νὰ μὴν ἀφήσουν τοὺς ἀσκητὲς νὰ πεθάνουν τῆς πείνας.

Ἔφτασα κατὰ τὸ μεσημέρι στ᾿ ἀσκηταριά· τρῦπες μαῦρες στὸν γκρεμό, σιδερένιοι σταυροὶ καρφωμένοι στοὺς βράχους, ἕνας σκελετὸς πρόβαλε ἀπὸ μιὰ σπηλιά, τρόμαξα· σὰ νὰ ῾χε φτάσει κιόλας ἡ Δευτέρα Παρουσία καὶ ξεπρόβαλε ὁ σκελετὸς αὐτὸς ἀπὸ τὴ γῆς καὶ δὲν εἶχε ἀκόμα προφτάσει νὰ ντυθεῖ ὅλες τὶς σάρκες του. Φόβος κι ἀηδία μὲ κυρίεψε, καὶ συνάμα κρυφὸς ἀνομολόγητος θαμασμός· δὲν τόλμησα νὰ τὸν ζυγώσω, τὸν ρώτησα ἀπὸ μακριά· ἅπλωσε τὸ ξεραμένο μπράτσο, ἀμίλητος, καὶ μοῦ ῾δειξε μιὰ μαύρη σπηλιὰ ἀψηλὰ στὰ χείλια τοῦ γκρεμοῦ.

Πῆρα ν’ ἀνεβαίνω πάλι τοὺς βράχους, μὲ καταξέσκισαν τ᾿ ἀγκρίφια τους, ἔφτασα στὴ σπηλιά. Ἔσκυψα νὰ δῶ μέσα· μυρωδιὰ χωματίλα καὶ λιβάνι, σκοτάδι βαθύ· σιγὰ-σιγὰ διέκρινα ἕνα σταμνάκι δεξά, σὲ μιὰ σκισμάδα τοῦ βράχου, τίποτα ἄλλο· ἔκαμα νὰ φωνάξω, μὰ ἡ σιωπὴ μέσα στὸ σκοτάδι ἐτοῦτο μοῦ φάνηκε τόσο ἱερή, τόσο ἀνησυχαστική, ποὺ δὲν τόλμησα· σὰν ἁμαρτία, σὰν ἱεροσυλία μοῦ φάνηκε ἐδῶ ἡ φωνὴ τοῦ ἀνθρώπου."

Οσοι εχουν επισκεφθει το συγκεκριμενο μερος στο Αγιο Ορος,εχουν μεινει αποσβολωμενοι απο την τραχυτητα και την αγριοτητα της φυσης.Ακομα δε περισσοτερο,απο τη διαβιωση εκει των μοναχων,οι οποιοι κυριολεκτικα σαν τα αγρια πουλια τ'ουρανου κρεμονται απ'τους βραχους,αντικρυζοντας καθημερινα το απολυτο κενο.Η ζωη τους,συνεχης προσευχη και αγωνας,χωρις φαγητο,ξεκουραση και ανθρωπινες συνθηκες.Οι παραπανω φωτογραφιες ειναι ενα πολυ μικρο δειγμα της φρικαλεοτητας των σκητων στα Καρουλια.Πολυ κατατοπιστικοτερα ειναι τα παρακατω βιντεο,που αξιζει να δειτε:

http://www.youtube.com/watch?v=U5y9QyU2rZQ
http://www.youtube.com/watch?v=Yk7d0VLwG4o
http://www.youtube.com/watch?v=JRKMnUx2QbM
http://www.youtube.com/watch?v=XCgzAis5PLA
http://www.youtube.com/watch?v=CDu4w9FfeAE
http://www.youtube.com/watch?v=BxsqJmkiXcw

3:31:00 μ.μ.