Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης, μέγας θεολόγος, εἶδε τὴν Παναγία σὲ ὅραμα καὶ γράφει: Ποιός ἀνθρώπινος λόγος μπορεῖ ἄραγε νὰ περιγράψει τὴν θεοφώτιστη ὡραιότητά σου, Θεοτόκε Παρθένε; Οἱ χάρες σου εἶναι ἀδύνατον νὰ προσδιοριστοῦν οὔτε μὲ λόγια οὔτε μὲ σκέψεις. Μόνη ἡ θεία ὄψη της χαρίζει αἴγλη, εὐφροσύνη καὶ ἀγαλλίαση. Ἡ ὡραιότητα τοῦ προσώπου της πηγάζει ἀπὸ τὴν ὡραία ψυχή της καὶ τὴν καθαρὴ καρδιά της. Σὰν φῶς ποὺ χύνεται ἀπὸ τὰ μέσα πρὸς τὰ ἔξω καὶ χαρίζει αὐτὴ τὴν ἀπαράμιλλη εὐπρέπεια, τὴν πάγκαλη καλλονή.
Ἡ ὡραιότητα, ἡ προερχόμενη ἀπὸ τὴν καθαρότητα, τὴν σεμνότητα καὶ ταπεινότητά της, ἥλκυσε τὸ μάτι τοῦ Θεοῦ πάνω της καὶ τὴν ἔκανε μητέρα τοῦ Θεοῦ καὶ τῶν ἀνθρώπων. Ὁ θεοφόρος ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης προτρέπει ὅλους νὰ ἐνστερνισθοῦν τὸ ἅγιο θεομητορικὸ φρόνημα. Νὰ εὐπρεπίσουμε κατάλληλα τὴν καρδιά μας, ὥστε νὰ κατασκηνώσουν οἱ ἀρετὲς τῆς Παναγίας, ὥστε βλέποντάς τες πάνω μας νὰ μᾶς χαρίσει πλούσια πνευματικὲς χάριτες καὶ οὐράνια ἀγαθά.
Ἔφθασε ὁ θεομητορικὸς Δεκαπενταύγουστος. Ὁ χρόνος μέχρι τώρα ἔδωσε νεκροὺς στὴν Ἰαπωνία, στὴν Συρία, στὴν Αἴγυπτο, στὴν Λιβύη, στὴν Κύπρο, στὴν Νορβηγία καὶ ἀλλοῦ. Καθημερινὰ μᾶς τηλεφωνοῦν καὶ μᾶς γράφουν νὰ μνημονεύουμε βαριὰ ἀσθενεῖς καὶ νεκρούς, ἀπὸ καρδιά, ἀπὸ καρκίνο, ἀπὸ διάφορα ἀνίατα νοσήματα, ν’ ἀνάψουμε κερὶ στὴν Παναγία. Ἡ Παναγία πόνεσε πολὺ καὶ γνωρίζει καλὰ νὰ συμπονᾶ, νὰ συμπαρίσταται καὶ νὰ παρηγορεῖ.
Στοὺς θερμοὺς ἑσπερινοὺς τοῦ ὡραίου Αὐγούστου οἱ παρακλήσεις σὰν βάλσαμο θωπεύουν τὶς πονεμένες καρδιὲς κι αἰσθάνονται δρόσο γλυκιὰ ἐξαίσιας ἀναψυχῆς. Οἱ θαυματουργὲς πολλὲς εἰκόνες της, μὲ τὰ ἀκοίμητα καντήλια, τὶς ἄσβεστες λαμπάδες ἀπὸ μελισσοκέρι, τὰ μύρια ἀφιερώματα, τ’ ἀσημένια περίτεχνα πουκάμισα, τὶς μετάνοιες, τὰ δάκρυα, τοὺς ἀσπασμούς, τὰ τάματα, τὶς ὑποσχέσεις, τὶς παρακλήσεις καὶ τὶς εὐχαριστίες. Νηστεύουν, ἐξομολογοῦνται, μεταλαμβάνουν πολλοί. Σαγηνεύει τὸ ἱερὸ καὶ ὡραῖο πρόσωπο τῆς Θεοτόκου. Σὲ κάνει νὰ καταθέσεις τὸ βάρος σου, τὸν πόνο σου, τὸν πικρὸ λογισμό σου, τὴν ἀθυμία, τὴν κόπωση, τὸν στεναγμὸ καὶ τὴν στεναχώρια σου.
Γεμάτη ἡ Ἑλλάδα, ἡ Κύπρος, ὅλη ἡ Ὀρθοδοξία, ἀπὸ ἐκκλησιές της, μονές, ἡσυχαστήρια, προσκυνήματα στὴν χάρη της. Χιλιάδες οἱ προσκυνητές. Στὸ Ἅγιον Ὄρος, τὸ θαυμαστὸ περιβόλι της, ἄπειροι ὕμνοι στὴν Οἰκονόμισσα, τὴν Παραμυθία, τὴν Πορταΐτισσα, τὴν Τριχεροῦσα, τοῦ Ἀκαθίστου, τὴν Φοβερὰ Προστασία, τὴν Γλυκοφιλοῦσα, τὴν Γοργοϋπήκοο, τὴν Μυροβλύτισσα, τὴν Γαλακτοτροφοῦσα, τοῦ Ἄξιόν Ἐστι. Πανηγυρίζει ὁ πάνσεπτος ἱερὸς ναὸς τοῦ Πρωτάτου στὴν Κοίμηση, ἡ μονὴ τῶν Ἰβήρων, πολλὰ κελιά. Τὸ θεομητροφρούρητο Ἅγιον Ὄρος ἀγάλλεται. Ἡ θεομητροσκέπαστη Ἑλλάδα εὐφραίνεται.
Ἡ ὡραιότατη στὴν ὄψη καὶ τὴν καρδιά, ἡ πανυπέραγνη, ἡ τιμιωτέρα τῶν Χερουβεὶμ Παναγία, εἶναι πάνω ἀπ’ ὅλους τοὺς ἁγίους. Δὲν ὑπῆρξε πιὸ ἅγιος ἄνθρωπος, πιὸ καλὴ γυναίκα. Κόσμημά της ἡ καθαρότητά της, ἡ σεμνότητά της, ἡ ταπεινοφροσύνη της, ἡ σιωπή της. Δίδασκε ὡραία μὲ τὸ παράδειγμά της, μὲ τὸν ἐνάρετο βίο της. Οἱ καιροί μας ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ ἐμπνευσμένες καὶ καθοδηγητικὲς μορφές. Ἡ φλυαρία, ἡ ἀναίδεια, ἡ ξετσιπωσιά, ἡ ὑψηλοφροσύνη, ἡ ἀσχήμια, ἡ βρομιά, ἡ ἀδιαφάνεια κούρασε πολύ. Ὅλοι πλέον διψοῦν γιὰ διαφάνεια, ἐντιμότητα, αἰδώ, σιγή, σοβαρότητα, καθαρότητα, γνήσια ταπείνωση. Ὁ ἀρχόμενος Δεκαπενταύγουστος ἂς ὁδηγήσει σὲ περισυλλογή, σὲ συνάντηση μὲ τὴν Θεοτόκο, μὲ τὴν πρόσληψη τῶν ἔνθεων ἀρετῶν της, μὲ τὸν ἀσπασμὸ τῆς εἰκόνας της, μὲ τὴν ἀκρόαση τοῦ βίου της, μὲ τὴν συμψαλμώδηση τοῦ ὡραίου παρακλητικοῦ της κανόνος.
ΠΗΓΗ: ἐφημ. «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»,07.08.2011
Δημοσίευση σχολίου