Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ», του Ιερομονάχου Χριστοδούλου Αγιορείτου:
Επισκέφθηκαν το Γέροντα μια μέρα τέσσερις νεαροί, που ήταν πνευματικά αδιάφοροι. Ο Γέροντας τους δέχτηκε με καλωσύνη κι αφού τους είπε να καθήσουν έξω, στην αυλή του κελιού, έσπευσε να τους φέρει στο συνηθισμένο κέρασμα, λουκούμι και κρύο νερό. Αφού τους κέρασε, κάθησε κοντά τους, για να του πουν ποιος είναι ο σκοπός της επισκέψεώς τους. Τότε εκείνοι, με κάποια αναίδεια, του είπαν:
- Γέροντα, δεν μας δίνει κανένα λουκούμι ακόμα;
Εκείνος σηκώθηκε και τους έφερε το κουτί με τα λουκούμια, τους ξανακέρασε και κάθησε πάλι κοντά τους.
Εκείνοι πάλι του είπαν:
- Δεν μας φέρνεις κι ένα ακόμα νερό;
Σηκώθηκε ο Γέροντας, πήγε στη βρύση, γέμισε τα τέσσερα ποτήρια και με το δίσκο πήγε και στάθηκε μπροστά τους. Ταπεινά, γεμάτος καλωσύνη, πήρε ένα - ένα τα ποτήρια και τα έχυνε μπροστά στα πόδια του καθενός. Αφού άδειασε και το τελευταίο, τους λέει με καλωσύνη και χαμόγελο:
- Πήγα και σας έφερα το νερό που μου ζητήσατε, για να σας δείξω πως δεν δυσκολεύομαι να κάνω υπακοή στα θελήματά σας. Όμως δεν σας το έδωσα, γιατί έτσι θα βοηθούσα στο να γίνετε τεμπέληδες.
