ΠΩΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΕ ΤΟΝ ΚΑΥΣΩΝΑ Ο ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ!

Ένα “δροσερό” και άκρως διδακτικό για όλους μας κείμενο, του πόσο διαφορετικά δεχόταν και αντιμετώπιζε τον καύσωνα ο Φ. Κόντογλου:

Όλα τα έργα του Θεού είναι βλογημένα. Τότε που έκανε τον κόσμο, είδε πως είναι πολύ καλά όσα έκανε. «Και είδεν ο Θεός πάντα όσα εποίησεν και ιδού καλά λίαν.» Και το κρύο και η ζέστη. Κι η καλωσύνη κ΄ η φουρτούνα, κι ο χειμώνας και το καλοκαίρι, κι η δροσιά και η πάχνη.

Αληθινά, όλα είναι καλά. Γι΄ αυτό και λέει ο Δαβίδ: «Αινείτε τον Κύριον επί της γης, δράκοντες και πάσαι άβυσσοι. Πυρ, θάλασσα, χιών, κρύσταλλος, πνεύμα καταιγίδος, τα ποιούντα τον λόγον αυτού. Τα όρη και πάντες  βουνοί,  ξύλα καρποφόρα και πάσαι κέδροι».

Τον καιρό που ζούσα φυσικά και βλογημένα, θυμάμαι πως όλα μου φαίνονταν καλά. Όλα τα δεχόμουνα με χαρά, και τα πιο σκληρά. Φουρτούνες, παγωνιές, βροχές, κούραση, δίψα, πείνα και κάθε κακοπάθεια. Και μάλιστα έβρισκα πολλή ευχαρίστηση να τα περνώ με υπομονή. Και τώρα που τα θυμάμαι, μου φαίνονται ακόμα πιο όμορφα.

Έτσι, και τις ώρες που έκανε κάψα, κι η γης καρβουνιζότανε και μύριζε στουρναρόπετρα, ένοιωθα πολλά πράγματα μέσα μου, μυστήρια ποιητικά, που με κάνανε να την αγαπώ. Τ΄ απομεσήμερο, την ώρα που βράζει ο κόσμος, βαστά μια βουβή ησυχία, σαν να είναι νύχτα βαθειά. [...]

Απόσπασμα από το κείμενο «Κάψα», από το βιβλίο ”Το Αϊβαλί η πατρίδα μου”, σ.306, εκδ. Παπαδημητρίου - για την αντιγραφή, Alexia-momyof6

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ: