Η βιβλική ιστορία των Τριών Ιουδαίων Παίδων στη Βαβυλώνα, Αζαρία, Ανανία και Μισαήλ, τη μνήμη των οποίων εορτάζουμε στις 17 Δεκεμβρίου, ήταν πάντα διαχρονική και επίκαιρη. Γι’ αυτό το λόγο και η υμνογραφία της Εκκλησίας μας, σε όλη τη διάρκεια του εκκλησιαστικού έτους, είναι γεμάτη από αναφορές στα τρία αυτά ηρωικά παιδιά του Παλαιού Ισραήλ, που ρίχτηκαν στην κάμινο του πυρός, προτιμώντας την αγάπη του Θεού από τα αξιώματα και τη δόξα που τους προσέφερε ο βασιλιάς Ναβουχοδονόσορας. Εκείνοι, αρνήθηκαν να προσκυνήσουν το τεράστιο άγαλμα του βασιλιά, μένοντας πιστοί στην δεύτερη εντολή του Θεού: «Δε θα κάνεις για τον εαυτό σου είδωλο ούτε ομοίωμα κανενός απ’ όσα βρίσκονται στον Ουρανό άνω και στη γη κάτω και όσα στα ύδατα κάτω από τη γη δε θα τα προσκυνήσεις αυτά ούτε θα τα λατρέψεις.»
Στις μέρες μας όμως, το νόημα της μαρτυρικής θυσίας μέσα σε ένα κόσμο εχθρικό προς τον Θεό, δείχνει πιο επίκαιρο από ποτέ.
Η Νέα Εποχή, ως άλλος Ναβουχοδονόσωρ, μας προστάζει να την προσκυνήσουμε. Μας τάζει αξιώματα και ανέσεις, υλικά αγαθά και δόξα. Μιλάει για πρόοδο, εκσυγχρονισμό, σεβασμό της προσωπικότητας, ατομικές ελευθερίες κλπ, ενώ ταυτοχρόνως, στερεί σταδιακά την ελευθερία μας και απομειώνει την προσωπικότητά μας, με τόσο προσεκτικά βήματα, που όταν τα χάσουμε ολοκληρωτικά δεν θα έχουμε τίποτα καταλάβει. Η Νέα Βαβυλώνα μετέτρεψε τους ανθρώπους σε καταναλωτικούς αριθμούς, σε τέτοιο εξευτελιστικό βαθμό, που ενώ οι πολίτες στερούνται και τα απαραίτητα, οι πολιτικοί μιλούν για ανάπτυξη και ανάκαμψη, βασιζόμενοι στους… αριθμούς!
Η Νέα Εποχή επιπλέον, στο όνομα μιας ψευδούς και υποκριτικής αγάπης, θέλει να ενώσει όλες τις θρησκείες σε μία, δημιουργώντας μια σατανικής εμπνεύσεως πανθρησκεία, στα πρότυπα της μασονικής-θεοσοφιστικής ιδεολογίας, καθώς και όλα τα κράτη σε ένα υπερ-κράτος για να είναι οι άνθρωποι ευκολότερα χειραγωγημένοι από τους βαρώνους της Νέας Τάξης Πραγμάτων.
Ειδικότερα σήμερα, πολεμούνται οι νέοι μας. Τα σχολεία γέμισαν με δασκάλους και καθηγητές ανάξιους της ιερής αποστολής τους, αλλοτριωμένους από το νεοεποχήτικο πνεύμα της ασυδοσίας, που σπείρουν στα παιδιά καταστροφικά για την ψυχή τους μηνύματα. Η τηλεόραση, το διαδίκτυο, ο κινηματογράφος, τα περιοδικά, οι εφημερίδες, τα τραγούδια, οι παραστάσεις ασταμάτητα προπαγανδίζουν τον πανσεξουαλισμό και την ομοφυλοφιλία, θεοποιώντας τις σαρκικές σχέσεις και προβάλλοντας ως «σκοταδιστική και ξεπερασμένη» οποιαδήποτε αντίθετη άποψη. Τα ΜΜΕ εδώ και δεκαετίες, παρουσιάζουν την Εκκλησία και το Λόγο του Θεού, ως κάτι πεπαλαιωμένο και μουσειακό, που δεν χωράει στη σημερινή εποχή.
Παράλληλα, οι εξ ανατολών γκουρουιστικές πολεμικές τέχνες (Τάε κβο ντο, καράτε, κουνγκ-φου κλπ) έχουν καταλάβει ολόκληρη την Ελληνική Επικράτεια και τα διδασκαλεία τους είναι γεμάτα αθώες παιδικές ψυχές, που μυούνται, υπό τα «υπερήφανα» βλέμματα των γονέων τους, στον μυστικισμό των αρχαίων θρησκειών της Ανατολής. Γενικώς, επικρατεί μια κατάσταση, που σπρώχνει τους νέους μακριά από το Θεό, μακριά από αξίες και ιδανικά που σφυρηλάτησαν αγίους και ήρωες.
Και όμως, σε πείσμα όλων αυτών, υπάρχουν σήμερα χιλιάδες έφηβοι και παιδιά που δεν προσκύνησαν το Ναβουχοδονόσορα της Νέας Εποχής. Εκείνοι δεν προβάλλονται ως πρότυπα από τους κατασκευαστές της κοινής γνώμης. Τους γνωρίζουν οι πνευματικοί, οι γονείς, οι ευλαβείς δάσκαλοι και οι κατηχητές. Μα πάνω από όλους τους γνωρίζει ο Θεός. Αυτοί οι νέοι, καταφρονούν τα δυσεβή νεοεποχήτικα προστάγματα και δεν πτοούνται από την απειλή του αντιθέου πυρός. (ειρμός Ζ’ ωδής Καταβασιών των Χριστουγέννων). Είναι έτοιμοι να δώσουν τα πάντα για τον Χριστό, αλλά τον Χριστό να μη τον δώσουν για τίποτα, όπως συμβούλευε ο Μέγας Πατέρας του 20ου αιώνος Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς.
Αυτοί οι έφηβοι συνήθως υπομένουν ειρωνείες και χλευασμούς από τα άλλα παιδιά της ηλικίας τους, ακόμα και από μεγαλύτερους, κομίζοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το στεφάνι του Μακαρισμού του Κυρίου:
«Μακάριοι έστε, όταν ονειδίσωσιν υμάς καί διώξωσιν καί είπωσιν πάν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού».
Μέσα από την δοκιμασία των Αγίων Τριών Παίδων, στην κάμινο του πυρός και τη θαυμαστή διάσωσή τους, δοξάσθηκε ακόμα περισσότερο το όνομα του Θεού στα έθνη, αναγκάζοντας και τον ίδιο το Ναβουχοδονόσορα να παραδεχθεί την Αλήθεια του Κυρίου. Παράλληλα, τα ονόματα των Τριών Παίδων, του Αζαρία, του Ανανία και του Μισαήλ, έμειναν και θα μένουν στους αιώνες ως πρότυπα αφοσίωσης και ζήλου πνευματικού. Αντιθέτως, τα εκατομμύρια των Βαβυλωνίων που προσκύνησαν για να γλυτώσουν τις ζωές τους εξαφανίστηκαν στη λήθη του χρόνου. Έμειναν τα τρία αυτά παιδιά στην παγκόσμια ιστορία να λάμπουν σαν αστέρια με το παράδειγμά τους κι ας ήταν η ελάχιστη μειοψηφία.
Έτσι λοιπόν και σήμερα, ο Θεός επιτρέπει αυτή την προκλητική αποστασία, όπως και τόσες πολλές φορές έκανε στο παρελθόν, για να μας δώσει την ευκαιρία να αγωνιστούμε και να ομολογήσουμε το Όνομά Του μέσα στο καμίνι της απιστίας και της κακοδοξίας με οποιοδήποτε προσωπικό κόστος. «Η αλήθεια θέλει κότσια, πόλεμο, αγώνα! Να γίνετε όλοι αγωνισταί, ο καθένας στο μέρος που του έλαχε. Όποιος πιστεύει, βρίσκει λόγια να υπερασπίσει την πίστη του», έλεγε ο εξαίρετος λογοτέχνης και αγιογράφος Φώτης Κόντογλου.
Και επειδή η νίκη πάλι θα είναι δική Του, θα δοξασθεί Εκείνος περισσότερο και οι εχθροί του θα καταισχυνθούν για άλλη μια φορά. Ας μη λησμονούμε το προφητικό, παρήγορο και ελπιδοφόρο μήνυμα του Γέροντος Παϊσίου του Αγιορείτου: «Μετά τη μπόρα τη δαιμονική, θα έρθει η λιακάδα η θεϊκή…»
Είθε ο Θεός, δια των πρεσβειών των Αγίων Τριών Παίδων της Βαβυλώνας, να μας δυναμώνει και να μην επιτρέψει να προσκυνήσουμε το Θηρίο της Νέας Βαβυλώνας.
Καλά και ευλογημένα Χριστούγεννα
Χαράλαμπος Άνδραλης
