Θέληση εἶναι ἡ σφοδρὴ ἐπιθυμία γιὰ κάτι. Ἡ ἱκανότητα τοῦ ἀνθρώπου νὰ
παίρνει καὶ νὰ ἐκτελεῖ ἀποφάσεις, νὰ πραγματοποιεῖ σκοπούς, νὰ
μεταβάλλει τὸν ἑαυτό του καὶ τὸ περιβάλλον. Εἶναι τὸ νεῦρο τῆς ψυχῆς. Τὸ
μυστικὸ κάθε ἐπιτυχίας, ἀκόμη καὶ τῆς πιὸ μεγάλης. Τὸ ἐλατήριο στὸ
ρολόϊ τῆς ζωῆς. Ὁ μοχλὸς τῆς ἐκτόξευσης στὰ ὕψη. Ἡ δύναμη ποὺ βρίσκεται
πίσω ἀπʼ τὴν ἀνθρώπινη δράση. Θέληση εἶναι τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀνθρώπου!
Στοιχεῖα τῆς ἰσχυρῆς θέλησης εἶναι ἡ τόλμη, ἡ ἐπιμονή, ἡ πρωτοβουλία, ἡ
ἀποφασιστικότητα, ἡ αὐτενέργεια, ἡ αἰσιοδοξία, ἡ αὐτοπεποίθηση, τὸ
θάρρος.
Ἡ ἀξία της εἶναι ἀναμφισβήτητα μοναδική. Καλλιεργεῖ τὴν αἰσιόδοξη
στάση ἀπέναντι στὴ ζωή, ἀφοῦ ἀκόμη καὶ οἱ δυσκολίες καὶ τὰ ἐμπόδια,
φαντάζουν σὰν ἀναγκαῖα με ταβατικὰ διαστήματα. Συγκεντρώνει ὅλες τὶς
δυνάμεις μας πρὸς μία κατεύθυνση, μʼ ἀποτέλεσμα νὰ προκύπτουν ἔργα
ἀνυπέρβλητα. Χαρίζει στὰ ἄτομα τὴν ψυχολογία τοῦ ἀγωνιστῆ καὶ τὸν ἀέρα
τοῦ νικητῆ. Ὁδηγεῖ στὴν ἐλευθερία, τὴν ἀνεξαρτησία, τὴν αὐτογνωσία. Ἀπο
τελεῖ τὴν ἀτμομηχανὴ τῆς ἐξέλιξης, τῆς προόδου, τῆς δημιουργίας, τῆς
ὑπέρβασης ἀκόμη καὶ τοῦ ἑαυτοῦ μας.
Σὲ κάθε περίπτωση ἡ θέληση εἶναι δύναμη καὶ μάλιστα πολὺ μεγάλη.
Μέχρι καὶ θαύματα μπορεῖ νὰ ἐπιτελέσει. Ὑπερβολές; Ἂς προσέξουμε τότε
αὐτὰ τὰ λόγια τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου, στὴν ἀνάλυση ποὺ κάνει γιὰ τὸ θαῦμα,
ποὺ ἔκανε ὁ Χριστὸς στὴ (δαιμονισμένη) κόρη τῆς Χαναναίας: «Ἕνα λόγο εἶπε ὁ Χριστός, καὶ ὁλόγος δὲν σιωπᾶ, ἀλλὰ μὲ μεγάληφωνὴ διαλαλεῖ τὴν πίστη της λέγοντας: “Ὢ γυναίκα, μεγάλη εἶναιἡ πίστη σου. Ἄς σοῦ γίνει ὅπως θέλεις”. Δὲν εἶπε, “ἂς θεραπευθεῖ ἡ μικρή σου κόρη”, ἀλλά, “ἂς γίνει ὅπως θέλεις”. Ἐσὺ θεράπευσέ την,ἐσὺ γίνε γιατρός, σὲ σένα ἐμπιστεύομαι τὸ φάρμακο. Πήγαινε,δῶσε το, “ἄς σοῦ γίνει ὅπως θέλεις”. Ἡ θέλησή σου ἂς τὴν θεραπεύσει… Δὲν
πρόσταξε ἡ γυναίκα, οὔτε διέταξε τὸ δαιμόνιο, ἀλλὰ μόνο θέλησε, καὶ τὸ
θέλημα τῆς γυναίκας θεράπευσε καὶ ἔδιωξε τοὺς δαίμονες».
Δὲν εἶναι καταπληκτικό;
Οἱ Λατῖνοι ἔλεγαν τὸ «Si velis, possis», δηλ. ἂν θέλεις, μπορεῖς!
Για τι πραγματικὰ τίποτα δὲν εἶναι ἀδύνατο, γιὰ τὸν ἄνθρωπο ποὺ θέλει. Ὁ
Ἔρασμος ἔφθασε νὰ τονίζει πὼς «δὲν χρειάζεται, γιὰ νὰ φτάσει κανεὶς
στὴν ἐπιτυχία τοῦ σκοποῦ του, κάποιο ἐξαιρετικὸ ταλέντο, ἀρκεῖ μόνο μία
ἰσχυρὴ θέληση». Δηλαδὴ ἡ θέληση εἶναι πάνω καὶ ἀπʼ τὸ ὅποιο ταλέντο.
Ὑποστηρίζεται δέ, πὼς «τὶς περισσότερες φορὲς ποὺ ἀποτυγχάνουμε δὲν μᾶς
λείπουν οἱ ἱκανότητες, ἀλλὰ ἡ θέληση»!
Καὶ πῶς συμβαίνει αὐτό;
Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν δίνει ὁ Ἄγγ. Σικελιανός: «Σʼ ὅποιον, ἀλήθεια, νʼ ἀνεβεῖ θελήσει, αὐτοῦ τοῦ δίνει ἀκόμη καὶ φτερὰ ὁ Θεός».
Ναί, ἔτσι ἀμείβει ὁ Θεὸς ἐκείνους ποὺ θέλουν, Ἐκεῖνος εἶναι ποὺ τοὺς
γιγαντώνει! Συνεπῶς ὅταν δὲν μποροῦμε νὰ κάνουμε κάτι, δὲν εἶναι γιατί
μᾶς λείπουν τὰ ταλέντα, οἱ ἱκανότητες, τὰ μέσα, οἱ τρόποι. Εἶναι σαφῶς ἡ
θέληση!
Ὁ Βίκτωρ Οὐγκώ γράφει πὼς «δὲν εἶναι ἡ δύναμη ποὺ λείπει ἀπʼ τοὺς ἀνθρώπους, ἀλλὰ ἡ θέληση». Τὸ ἴδιο ἀναφέρει καὶ ὁ Φίχτε: «Ὁ ἄνθρωπος μπορεῖ νὰ κάνει ἐκεῖνο ποὺ πρέπει. Ἂν λέει ὅτι δὲν μπορεῖ, δὲν θέλει»! Ἂς προσέξουμε κι αὐτὸ ποὺ λέει μία Ἀγγλικὴ παροιμία: «Ὅπου ὑπάρχει θέληση ὑπάρχει καὶ τρόπος».
Ἂς προσέξουμε καὶ τοῦτα τὰ σοφὰ λόγια τοῦ ἱ. Χρυσοστόμου:
«Τίποτα δὲν εἶναι δύσκολο ὅταν θέλουμε, τίποτα δὲν εἶναι εὔκολο
ὅταν δὲν θέλουμε, γιατί ἐμεῖς εἴμαστε γιὰ ὅλα κύριοι. Γιʼ αὐτὸ καὶ ἡ
Γραφὴ λέγει, “Ἂν θέλετε, θὰ μὲ ἀκούσετε” καὶ πάλι, “Ἂν δὲν θέλετε, οὔτε
θὰ μὲ ἀκούσετε” (Ἠσ.1,19,20). Ὥστε τὸ καθετὶ ἐξαρτᾶται ἀπʼ τὸ ἂν θέλουμε
καὶ τὸ ἂν δὲν θέλουμε. Γιʼ αὐτὸ καὶ τιμωρούμαστε καὶ ἐπαινούμαστε».
Τελικὰ ὅπου ὑπάρχει θέληση ὑπάρχει κι ἕνας δρόμος, ποὺ ὁ Θεὸς ἀνοίγει
διάπλατα μπροστά μας, γιὰ τὴν ἐπιτυχία τῶν ὁραμάτων, τῶν ὀνείρων, τῶν
σκοπῶν μας.
Ἂς σταθοῦμε σʼ αὐτὸ λίγο. Σὲ καμιὰ περίπτωση μὴ πιστέψουμε πὼς θὰ
πετύχαμε κάτι, ἀκόμη καὶ τὸ πιὸ μικρό, ἐπειδὴ μονάχα τὸ θελήσαμε. Τὰ
πάντα ἐπιτυγχάνονται μὲ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ. Ἁπλῶς ὁ Θεὸς θέλει νὰ ἔχει
καὶ κάτι ἀπό μᾶς, ποὺ αὐτὸ εἶναι ἡ θέλησή μας καὶ ἡ καταφυγὴ μας σʼ
Αὐτόν. Μὲ τὸ ποὺ θὰ τὸ θελήσουμε καὶ θὰ τοῦ τὸ ζητήσουμε, ἀμέσως μᾶς
δίνει τὶς δυνάμεις, τὰ φτερὰ κι ὅ,τι ἀπαιτεῖται, γιὰ νὰ τὸ ἐπιτύχουμε.
Σὺν Θεῷ θέλουμε, σὺν Θεῷ προχωροῦμε, σὺν Θεῷ κατακτοῦμε. Γιʼ αὐτὸ καὶ ὁ
ἱ. Χρυσόστομος τονίζει:
«Ἀπʼ τὴ θέλησή μας ἐξαρτῶνται ὅλα, ὕστερα ἀπʼ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ».
Θὰ τὸ κατανοήσουμε αὐτὸ καλύτερα καὶ ἀπὸ τοῦτες τὶς ὑπέροχες παρατηρήσεις του: «“Κάποια γυναίκα”, λέγει, “ποὺ πωλοῦσε πορφύρα, τῆς ὁποίας ὁ Κύριος ἄνοιξε τὴν καρδιὰ, γιὰ νὰ προσέχει τὰ ὅσα ἔλεγε ὁ Παῦλος” (Πράξ. 16,14). Τὸ μὲν ἄνοιγμα λοιπὸν τῆς καρδιᾶς της ἦταν ἔργο τοῦ Θεοῦ, τὸ νὰ προσέχει ὅμως τὰ λεγόμενα ἦταν θέληση δική της. Ἑπομένως αὐτὸ ἦταν καὶ Θεῖο καὶ ἀνθρώπινο ἔργο».
Εἶναι πολὺ σημαντικό, ὡστόσο, νὰ ξέρουμε τί θέλουμε, γιατί τὸ θέλουμε
κι ἂν ὠφελεῖ. Αὐτὸ τώρα εἶναι θέμα ὁραμάτων, ὀνείρων καὶ σκοπῶν ποὺ
ἔχουμε γιὰ τὴ ζωή. Λοιπόν, πόσο μεγάλο εἶναι νὰ θέλουμε τὸ ἦθος, τὴν
ἀρετή, τὴν ἁγιότητα! Πόσο μεγάλο εἶναι νὰ ζοῦμε μὲ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸν
Θεό! Πόσο πολύτιμο εἶναι νὰ ἐνεργοῦμε σύμφωνα μὲ τὶς ἐντολές Του! Ὅλα τʼ
ἄλλα εἶναι ὑποδεέστερα, ὅλα τʼ ἄλλα ἔρχονται μαζί τους.
Ἂς προσέξουμε τοῦτο τὸ λόγο:
«Ὅταν ἡ θέλησή μας εἶναι θέληση τοῦ Θεοῦ αὐτὸ εἶναι καλό.
Μὰ ὅταν ἡ θέληση τοῦ Θεοῦ εἶναι καὶ δική μας θέληση, αὐτὸ εἶναι πολὺ
ἀνώτερο».
Θεέ μου, κάνε πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση νὰ κινεῖται αὐτὸ τὸ μεγαλεῖο
ποὺ μᾶς ἔδωσες, ἡ θέλησή μας. Νὰ θέλουμε τὸ θέλημά Σου, ἡ θέλησή μας νὰ
εἶναι ἡ θέλησή Σου!
Ὑπόψη ὅτι μὲ τὴ θέλησή μας ἁμαρτάνουμε, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴ θέλησή μας
ἁγιαζόμαστε. Θὰ τὸ κατανοήσουμε αὐτό, καὶ εἰδικὰ τὸ πρῶτο, μέσα ἀπὸ
τούτη τὴν φράση τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας: «Δὲν μποροῦμε νὰ συγκρατήσουμε τὴν πρώτη ματιά μας. Ἡ δεύτερη ὅμως, καὶ οἱ ἑπόμενες κατευθύνονται ἀπʼ τὴ θέλησή μας. Εἴμαστε πιὰ ὑπεύθυνοι γιʼ αὐτές».
Ὅμως δὲν εἶναι καὶ κάτι εὔκολο ἡ ἰσχυρὴ θέληση. Εἶπαν σωστά: «Οἱ μεγάλοι ἄνθρωποι ἔχουν θέληση.
Οἱ μικροὶ μόνον πόθους». Εἶναι, λοιπόν, θέμα μεγαλοσύνης τῆς ψυχῆς!
Ὁ ἱ. Χρυσόστομος ἀναφέρει ὑπέροχα ἐπʼ αὐτοῦ: «Ἐκεῖνος ποὺ ἔχει ἀσθενῆ θέληση κι ὁ ἀμελὴς κι ὁ ἀδιάφορος, καὶ χωρὶς νὰ ὑπάρχει ὁ διάβολος, καταπίπτει καὶ κρημνίζεται σὲ μεγάλα βάραθρα κακίας».
Κατʼ ἀρχὴν αὐτοὺς μὲ τὴν ἀσθενῆ θέληση (στὰ πνευματικά) τούς
κατατάσσει μὲ τοὺς ἀμελεῖς καὶ τοὺς ἀδιάφορους κι ὕστερα μʼ αὐτοὺς ποὺ
εὔκολα πέφτουν καὶ χάνονται! Ἂς μᾶς προβληματίσει κι αὐτὸ ποὺ ἀναφέρει ὁ
Κων. Τσάτσος: «Πολλὰ εἶναι τὰ ὅσα ἤθελες καὶ δὲν μπόρεσες.
Περισσότερα ὅσα μποροῦσες καὶ δὲν θέλησες. Κι ἀκόμη περισσότερα ὅσα δὲν
θέλησες καὶ ποὺ ἔπρεπε καὶ νὰ θελήσεις καὶ νὰ μπορέσεις».
Στὶς ἡμέρες τῆς παγκοσμιοποίησης ποὺ ζοῦμε, μὴ ξεχνᾶμε πὼς ὅλα «ποντάρουν» στὴ θέλησή μας. Θέλουν ἄλλοι νὰ ἀποφασίζουν γιά μας…
Δὲν θέλουν νὰ θέλουμε τὸ ἀνώτερο, τὸ ἁγιότερο, τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ…
Θέλουν νὰ θέλουμε μονάχα ἐκεῖνα ποὺ θέλουν αὐτοί…
Αὐτὴ ἡ κατάσταση ὅλους πρέπει νὰ μᾶς ἐπαναστατεῖ καὶ νὰ μᾶς ἔχει σὲ κατάσταση μόνιμης «κόντρας» ἀπέναντί τους!
Ὑπόψη κι αὐτὸ τὸ ὑπέροχο ποὺ εἶπαν: «Γιὰ νὰ πολεμήσεις καὶ νὰ νικήσεις ἕνα λαό, πρέπει πρῶτα νὰ τοῦ κάμψεις τὴ θέληση γιὰ ἄμυνα»!
Θέλω, λοιπόν, καλοί μου φίλοι, σημαίνει μπορῶ. Ναί, μπορῶ νὰ ἐναρμονίσω
τὴ θέλησή μου μὲ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, καὶ διὰ τοῦ θελήματος καὶ τῆς
χάριτος τοῦ Θεοῦ τὰ πάντα… Μὲ αὐτὲς τὶς σκέψεις ἂς προχωρήσουμε στὴ νέα
χρονιά, γιὰ νὰ εἶναι καλή, ἅγια καὶ εὐλογημένη, τὴν ὁποία σᾶς εὔχομαι
ἀπὸ καρδιᾶς…
Δημοσίευση σχολίου