Ο στάρετς Θεόφιλος ένας δια
Χριστόν σαλός ιερομόναχος του ρωσικού βορρά, που ασκήθηκε σε διάφορα
μοναστήρια και ερημητήρια του Κιέβου, δεν έπαυε, ακόμα και όταν
λειτουργούσε, να σκανδαλίζει τους άλλους αδελφούς με την παράξενη
συμπεριφορά του.
Ο τότε μητροπολίτης Κιέβου Φιλάρετος,
ενοχλημένος απ’ όλα αυτά κάλεσε τους συμβούλους του, για να εξετάσει την
περίπτωση του ιερομονάχου. Σύντομα όμως έριξε φως στην υπόθεση ένας
αδελφός, στον οποίο ο στάρετς είχε δώσει εξηγήσεις για την «ανάρμοστη»
συμπεριφορά του στη διάρκεια των ιερών ακολουθιών:
«Ο Θεός, του είχε
πει εμπιστευτικά, βλέπει την απλότητα μου. Λειτουργώ σύμφωνα με τη σωστή
τάξη, διαβάζω όλες τις απαιτούμενες ευχές και τιμώ τον προεξάρχοντα ως
ανώτερό μου. Όσο όμως βυθίζομαι στη θεωρία της τελέσεως του μυστηρίου,
ξεχνώ τον εαυτό μου και ότι είναι γύρω μου.
»Στη διάρκεια της Θ. Λειτουργίας βλέπω μια σταυρόσχημη ακτίνα να κατεβαίνει από ψηλά και να αιωρείται πάνω από τους λειτουργούς.
»Βλέπω
επίσης κάποια δροσιά να κατεβαίνει στα τίμια Δώρα, και λαμπρούς
αγγέλους να πετάνε πάνω από την Αγία Τράπεζα ψάλλοντας: «Άγιος,
Άγιος…Κύριος Σαβαώθ…». Τότε όλη μου η ύπαρξη αρπάζεται ανέκφραστα, και
μου είναι αδύνατον να τραβήξω την προσοχή μου από το πάντερπνο δράμα.
»Αδελφέ,
δεν σου λέω δικαιολογίες, αλλά την καθαρή αλήθεια. Σε παρακαλώ όμως να
μη φανερώσεις όσα σου είπα, για να μη σκανδαλιστούν οι άλλοι από μένα,
τον βρωμερό αμαρτωλό».
Δημοσίευση σχολίου