-Γέροντα, πώς να αγαπάμε έναν κακό άνθρωπο;
— Κατανοώ την ερώτηση σας. Να μισείτε την κακία και την αμαρτία, όμως
τον άνθρωπο πρέπει να τον λυπάστε και να τον αγαπάτε. Μόνον ο Θεός
ξέρει. Μπορεί αυτός που εμείς μισούμε σήμερα, αύριο, με προσευχή, με
δάκρυα, με νηστεία, με μετάνοια, να καθαριστεί και ο Κύριος να τον
συμπεριλάβει στους Αγγέλους. Υπήρξαν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι στην
ιστορία.
Όταν έβριζαν ή κατηγορούσαν τον άγιο, τον ρωτούσαν με ειλικρινή απορία:
— Στ” αλήθεια, Γέροντα, ακόμη τους αγαπάς;
— Τώρα πιο πολύ τους αγαπώ και τους λυπάμαι, απαντούσε μελαγχολικά.
Όταν δεν έβλεπε στον άνθρωπο αγάπη, η καρδιά του πονούσε και παραπονιόταν:
— Εκεί που δεν υπάρχει η αγάπη βρίσκεται η κόλαση. Ο Κύριος σου
δείχνει τη δυστυχία του άλλου για να δει πώς θα αντιδράσεις. Θα
προσευχηθείς για τον πλησίον σου; Θα τον βοηθήσεις; Και με αυτό τον
τρόπο σε καλεί να εκπαιδεύεσαι στην αγάπη και να την καλλιεργείς.
Ο π. Γαβριήλ κατέβαινε στο ναό, γονάτιζε στον άμβωνα και κήρυττε να
περνούμε τις ημέρες μας με αγάπη. Αν είχε μαλώσει κάποιον για τυχόν λάθη
που διέπραξε και περνούσε η μέρα χωρίς να έρθει να του ζητήσει
συγχώρεση, τον έβρισκε Γέροντας κι έλεγε:
— Συγγνώμη αν σε στενοχώρησα.
Δημοσίευση σχολίου