– Γέροντα, γιατί έχω αμέλεια;
– Α-μέλεια; Γιατί σου λείπει το μέλι! Δεν έχει, φαίνεται, γλυκαθή από τα πνευματικά.
– Γέροντα, μετά από μια περίοδο αμελείας, βοηθάει να ξεκινήσω σιγά-σιγά; Την μια μέρα να κάνω ένα κοσμποσχοίνι, την άλλη δύο κ.λ.π.;
– Να έχεις την διάθεση να αρχίσεις και να βιάσεις λίγο τον εαυτό σου, για να βάλεις μια αρχή. Ακόμη και κουρασμένος αν είναι κανείς, αν βιάσει λίγο τον εαυτό του, περνάει η κούραση και νιώθει καλά. Αυτή η μικρή προσπάθεια που κάνει, έχει μεγάλη σημασία, γιατί ο Θεός την διάθεση θέλει για να επέμβει και αυτό είναι που θα μας σώσει, η θεία επέμβαση.
– Γέροντα, ακόμη και όταν έχω χρόνο, δεν έχω διάθεση να κάνω πνευματικά.
– Ε, συμβαίνει καμιά φορά αυτή η ανορεξία, αλλά χρειάζεται λίγη βία. Όταν κανείς είναι αδιάθετος, συνήθως δεν έχει όρεξη για φαγητό, αλλά βιάζει τον εαυτό του και τρώει. Έχει-δεν έχει όρεξη, τρώει κάτι ελαφρό στην αρχή, γιατί δεν σηκώνει το στομάχι του, και έρχεται σιγά-σιγά η όρεξη. Αν δεν φάει, πως θα στυλωθεί; Έτσι κι εσύ, δεν πρέπει να αφήσεις τον εαυτό σου ρέμπελο, γιατί θα καταστραφεί. Να του δώσεις ελαφρά πνευματική τροφή, ώστε σιγά-σιγά να συνέλθει. Να κάνεις μια προσπάθεια λίγο-λίγο, για να αρχίσεις.
– Πράγματι, Γέροντα, η δυσκολία μου είναι να αρχίσω να κάνω πνευματικά.
– Ναι, γιατί τα λάδια σου είναι παγωμένα. Να κάνεις λίγες μετάνοιες, λίγη μελέτη, λίγο κομποσχοίνι, για να ζεσταθεί η καρδιά. Να λες: «Θα κάνω μόνον πέντε μετάνοιες». Αν πάρει μπρος η μηχανή, μετά δεν θα μπορείς να την σταματήσεις. φρενάρισμα θα θέλει.
Απόσπασμα από το βιβλίο "Περί Προσευχής – Λόγοι στ’" του Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου
www.xfd.gr
Δημοσίευση σχολίου