Έτσι μία ημέρα ήλθε ένα τέτοιο καραβοτσακισμένο πλάσμα˙ ήλθε μία γυναίκα
στο μυστήριο εγώ βέβαια τη λυπήθηκα τρομερά και μου παρουσιάζει η
καημένη πενήντα εκτρώσεις!
Βάλε
τώρα το γεγονός αυτό να τίθεται στην κρίσι του πνευματικού˙ πενήντα
φόνοι παιδιών! Φυσικά εφ’ όσον ο Θεός την έχει στην ζωή ακόμη, είναι
εγγύησις του Θεού ότι την ανέχεται και την περιμένει, οπότε ποιος
πνευματικός είναι εκείνος, ο οποίος θα της φερθή κατ’ άλλον τρόπον;
Την πήρα βέβαια με πολλή στοργή, με πολλή αγάπη, προσπάθησα να την βολέψω και της έδωσα εκείνο το φάρμακο που της χρειαζότανε.
Σκεφθήτε
πόσα χρόνια περάσανε˙ την βασάνιζε το αμάρτημα αυτό και δεν είχε την
τόλμη να το πή! Και γύρισε πίσω με την ελπίδα της σωτηρίας. Πόσο τρομερή
είναι η αγάπη του Θεού! Αλλά και η χαρά των Αγγέλων!
«Επί
ενί αμαρτωλώ μετανοούντι μεγάλη χαρά γίνεται εν τω ουρανώ» (Λουκ. 15,
7). Δεν είναι μόνον το ότι μετανοεί ο άνθρωπος και κλαίει και οδύρεται
την κατάντια του και ο Θεός τον σώζει, αλλά και ότι παραχρήμα γίνεται
και στον ουρανό χαρά.
Δημοσίευση σχολίου