Γάμος: Είμαι μια γυναίκα 51 χρονών. Ο άντρας μου συγχωρέθηκε εδώ και 3 χρόνια. Έχω 4 παιδιά που είναι ενήλικες τώρα. Αναρωτιέμαι αν είναι ευλογημένο να ξαναπαντρευτώ, ή είναι προτιμότερο για την ψυχή μου να μείνω μόνη…
Ευχαριστώ, Η απάντησή σας θα εκτιμηθεί, Μαρία Χ – Θεσ/κη
Αγαπητή αδελφή εν Χριστώ, καλησπέρα σας.
Πήραμε το μήνυμά σας και είδαμε τις πολύ συνετές σκέψεις σας. Εφ΄ όσον λοιπόν είσθε εν χηρεία ο δεύτερος γάμος κανονικά δεν απαγορεύεται. Παρά ταύτα όμως ο Απόστολος Παύλος κάνει κάποιες ενδιαφέρουσες διευκρινίσεις για παρόμοιες περιπτώσεις σαν την δική σας, λέγοντας: «…Λέγω δὲ τοῖς ἀγάμοις καὶ ταῖς χήραις, καλὸν αὐτοῖς ἐστιν ἐὰν μείνωσιν ὡς κἀγώ. Εἰ δὲ οὐκ ἐγκρατεύονται, γαμησάτωσαν· κρεῖσσον γάρ ἐστι γαμῆσαι ἢ πυροῦσθαι. ( Α΄προς Κορινθ. Ζ΄ 8 – 9 )
Λέγω δε στους αγάμους και εις τας χήρας, ότι είναι καλόν και συμφέρον δι” αυτούς, εάν μείνουν όπως εγώ, δηλαδή άγαμοι.Εάν όμως δεν αισθάνονται την δύναμιν να εγκρατευθούν, αυτό σημαίνει ότι δεν έχουν το χάρισμα της αγαμίας, και ας προχωρήσουν εις γάμον. Διότι είναι προτιμότερον να έλθει κανείς εις γάμο, παρά να πυρπολήται από την φλόγα της σαρκικής επιθυμίας…
Και ακολούθως προσθέτει τα παρακάτω:
«Γυνὴ δέδεται νόμῳ ἐφ᾿ ὅσον χρόνον ζῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς· ἐὰν δὲ κοιμηθῇ ὁ ἀνὴρ αὐτῆς,
ἐλευθέρα ἐστὶν ᾧ θέλει γαμηθῆναι, μόνον ἐν Κυρίῳ. μακαριωτέρα δέ ἐστιν ἐὰν οὕτω μείνει ( χήρα ), κατὰ τὴν ἐμὴν γνώμην· δοκῶ δὲ κἀγὼ Πνεῦμα Θεοῦ ἔχειν.
( Α΄ προς Κορινθ. Ζ΄ 39 – 40 )
Κάθε έγγαμος γυναίκα, σύμφωνα με τον Νόμο του Θεού, έχει δεθεί με τον άνδρα της δια του γάμου, όσον καιρόν βέβαια ζεί ο άνδρας της. Εάν όμως πεθάνει ο σύζυγός
της, είναι ελευθέρα να παντρευτεί όποιον θέλει, αλλά μόνον σύμφωνα με το θέλημα του Κυρίου. Κατά την γνώμη μου όμωςείναι ευτυχεστέρα και περισσότερο κερδισμένη, εάν μείνει χήρα. Νομίζω δε ότι έχω και εγώ Πνεύμα Θεού, ώστε να μη κάνω λάθος σ΄ αυτή μου την γνώμη…
Αγαπητή αδελφή εν Χριστώ, δεν γνωρίζουμε εάν είχατε καλές αναμνήσεις από τον σύζυγό σας, ή άσχημες καταστάσεις πού ενδεχομένως θα θέλατε να σβηστούν και να ξεχαστούν από μια νέα ζωή καλής σχέσης έστω και στην δύση της ζωής μας… Γιατί κάθε άνθρωπος κουβαλάει επάνω του μια ιστορία, τόσο από χαρές όσο και από θλίψεις και αυτά τα πράγματα πρέπει καλά να τα ζυγίσετε πρίν πάρετε την όποια απόφασή σας γιατί ενδεχομένως δεν ξέρετε και σε τι νέα ιστορία μπορεί να περιπέσετε…
Πάνω σ΄ αυτά θυμηθήκαμε τώρα έναν Χριστιανό αδελφό πού μας έλεγε: « Πολλές φορές θυμάμαι την χήρα μητέρα μου πού την έβρισκα κλαμένη και την ρωτούσα «τι έχεις;» . Μού έλεγε ότι « κλαίω γιατί θυμάμαι τον άνδρα μου», ( δηλαδή τον πατέρα μου ) με τον οποίον σημειωτέον είχε ζήσει μόνο 2 χρόνια γιατί μετά πέθανε.
Και εν τούτοις είχανε περάσει 30 ολόκληρα χρόνια πού έκλαιγε και τον θυμότανε γι΄ αυτά τα 2 μόνο χρόνια πού έζησε μαζί του, και τον τιμούσε ως πραγματική χήρα χωρίς να βγάλει ούτε τα μαύρα από πάνω της. Και ήταν όμορφη, αρχόντισσα, πολλοί πλούσιοι την ζητούσαν σε γάμο, αλλά αυτή θυμόταν τον πρώτο της άνδρα και δεν ξαναπαντρεύτηκε…»!
Τύχαμε κι΄ εμείς στην κηδεία της, το λείψανό της ήταν σαν Οσίας και μάλιστα χαμογελούσε, προφανώς από κάτι ευχάριστο πού ασφαλώς θα είδε εξερχομένη η ψυχή από το σώμα της… Και θυμηθήκαμε τότε εκείνα τα λόγια του Αποστόλου Παύλου : «…μακαριωτέρα δέ ἐστιν ἐὰν οὕτω μείνῃ ( χήρα )» χωρίς να αμφιβάλουμε ότι για λίγη στέρηση κάποιων ηδονών του βίου, θα ζεί τώρα για πάντα και αιωνίως μαζί με τον Χριστό, την Παναγιά μας και τους Αγίους Αποστόλους !
kivotoshelp.gr
Δημοσίευση σχολίου