Ο Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιώτης για τον πατήρ Ιωάννη Σαρρή που εκοιμήθη πριν λίγες ημέρες
Σήμερα (σ.σ. γράφτηκε στις 04/09/2020), είναι τα τριήμερα του αδελφού μας και γέροντος συμπρεσβυτέρου, ευλαβούς πρωτοπρεσβυτέρου π. ΙΩΆΝΝΟΥ Σαρρή. Η γλυκιά ανάμνηση της επίγειας παρουσίας του είναι νωπή, όπως νωπό είναι το χώμα της Ερμιονικής γαίας, το οποίο σκεπάζει το σώμα του καλού μας Γέροντος.
Ο πατήρ Ιωάννης μας, η θερμή του αγκαλιά, η γλυκιά του κουβέντα, το δικό του νοιάξιμο για όλους είναι πλέον παρελθόν αλλά κερδίσαμε στον Θρόνο του Θεού έναν μεσίτη ακόμα.
Από τον αγαπημένο μας παπαΓιάννη ο καθένας κράτα ότι τον συνέδεε μαζί του, προσωπικά χαίρομαι για το ότι τον έφερε ο Θεός στο διάβα μου, ακόμη και σε αντικείμενα ιερά τον θυμάμαι, σήμερα η ιερατική φυλλάδα που είχα(στην αγαπημένη του αγία Ερμιονή της Ερμιόνης) ήταν δώρο του, όταν ετέλεσα την αγρυπνία του Αγίου Παρθενίου το 2011 νεώτατος πρεσβύτερος(ολίγων ημερών), εκείνος ταπεινός ως ήτο πάντα άφησε εμένα νέον λειτουργό και εκείνος ενθουσιωδώς έψαλλε, και όταν είπα δύο λόγια για τον Άγιο αντί να μπει στο Άγιο βήμα, κάθισε από κάτω στην καρέκλα και με άκουγε ευγενώς… Στο τέλος μοιράστηκε μαζί μου κάποιες σκέψεις.
Εμένα η γλυκιά του προτροπή και παρατήρηση σε λάθη μου, θα μου λείψει, έρχονταν ευγενικά μου έπιανε το χέρι και μου έλεγε στο αυτί αυτό που ήθελε χωρίς να με προσβάλλει ή να πει κάτι κακό δημόσια. Το στόμα του παπαΓιάννη απέφευγε την κατάκριση και την ιεροκατηγορία (σπάνιο ήθος αυτό, πια…).
Αλλά θα κρατώ και κάτι άλλο, το ποσό αγαπούσε το θείο κήρυγμα και πάντα το έκανε ενθουσιωδώς σαν να μιλούσε ένα μικρό παιδί για τον θησαυρό που έβρισκε και ήθελε να τον παρουσιάσει εις τα άλλα παιδιά. Έτσι κήρυττε ένα παιδί του Θεού για τον Πατέρα του. Ορφανός εκείνος ενωρίς ήξερε από ορφάνια και βοηθούσε και όσους είχαν πνευματική ορφάνια με το ιερό κήρυγμα, την θεία λατρεία και ιδιαίτερα την εξομολόγηση.
Το ιερό μυστήριο που θεράπευε απλά και αγαπητικά, δεν ήταν εκείνος που θα μιλούσε αυστηρά, αλλά θα έκανε το πετραχήλι πετσέτα που σκούπιζε τον ιδρώτα, τον πόνο και το δάκρυ καθενός που τον προσεγγίζει ειλικρινά μετανοημένος.
Αγαπημένε γέροντα ΠαπαΓιάννη μου, μας λείπεις ήδη πολύ… Εγώ χαίρομαι για κάτι ακόμη πολύ επίγειο πέρσι που με άκουσες να κηρύττω του Αγίου Ιωάννου του Ελεήμονος(στην εορτή της αγαπημένης Αδελφότητος σας της οποίας ήσουν η ψυχή), με ρώτησες όταν ανέφερα τον Άγιο Νικόδημο και τον συναξαριστή του, μου είπες απλά, τον έχεις εσύ αυτόν τον συναξαριστή; Σου είπα, όχι. Την επόμενη μέρα με πήρες τηλέφωνο και μου χάρισες όλη τη σειρά. Σε ευχαριστώ και για αυτό. Το υλικό που έδειχνε την αγάπη σου και τον σεβασμό σου σε κάθε ένα συμπρεσβύτερο σου.
Μακάρι τέτοιους ιερείς να έχει το μέλλον μας και τέτοιους ιερείς να μιμούθεθα ημείς οι νεώτεροι… Μην ξεχνάς τον κλήρο της Ερμιονίδος σου και του Πειραιά σου και φυσικα την αγάπη μας πρεσβυτέρα σου Δέσποινα και όλα τα πνευματικά σου παιδιά!
Εύχου, Γέροντα μου, καλή αντάμωση!
Αρχιμανδρίτης Ιερόθεος Λουμουσιωτης,
Ιεροκήρυξ ιεράς Μητροπόλεως Ύδρας.
, είνα...){kind=link}
Δημοσίευση σχολίου