ΠΡΟΣΦΑΤΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Αγιος Ιακωβος Τσαλικης: Αποκαλυψεις Δαιμονισμενων Και Μαγεμενων
Με το στόμα μιας δαιμονισμένης έλεγε ο διάβολος προς τον π. Ιάκωβο: «Με λένε Βελίαρ. Εγώ ωθώ τον κόσμο στις παραλίες τα καλοκαίρια.
Έβαλα τα όργανά μου και βάλανε φωτιές στα δάση, για να κάψουν το Μοναστήρι του Οσίου Παταπίου (Αθήνα περίπου 1985).
«Οι αιρέσεις όλες είναι δικές μου. Οι Πεντηκοστιανοί, οι Μασσόνοι, οι Χιλιαστές κ.τ.λ.
«Ρε, Ιάκωβε, με έχεις δέσει μπροστά σε αυτόν τον Δαυΐδ και σου τα λέω αυτά.
«Τι κάνουν και αυτοί οι καλόγεροι στο Άγιον Όρος και γυρίζουν το κομποσχοίνι και ψιθυρίζουν! Αλλά όποιος θέλει να πάη εκεί για καλόγερος, εγώ τον γυρίζω πίσω, προσπαθώ. Του βάζω άσχημες σκέψεις. Είμαι το δαιμόνιο της πορνείας.
«Τι να σε κάνω, ρε Ιάκωβε! Δεν μπορώ να σε ρίξω. Με καίει η ταπείνωσή σου και με καίει ο Χριστός που έχεις μέσα σου. Αλλοιώς… από παιδί σε πολεμούσα να σε ρίξω.
«Εγώ δεν θα έμπαινα σ’ αυτήν, αλλά αυτή έκανε την αμαρτία».
Τις προάλλες –έλεγε ο Γέροντας Ιάκωβος– που παρέβγαζα τον «Άγιο Σάμου» που ήρθε για κάποια πνευματικά ζητήματα, έμπαινε στο μοναστήρι μια γυναίκα με δυο παλληκάρια, καλά παιδιά, τα βλέπεις σαν αγγέλους τα παιδιά. Και λέει η γυναίκα: «Ο π. Ιάκωβος είναι άγιος, αλλά δεν το πιστεύουν αυτοί οι μοναχοί που είναι εδώ μέσα. Πάρτε το είδηση, ο π. Ιάκωβος είναι άγιος και κάνει θαύματα, αλλά είναι ταπεινός και κρύβεται». Το έλεγε αυτό το δαιμόνιο που είχε μέσα της.
«Δέσποτά μου, λέγω, ξέρετε αυτή έχει σατανά, για να με πλανήση τα λέγει αυτά. Εγώ είμαι χοϊκός άνθρωπος και όταν πεθάνω στην γη θα με βάλουν, μέσα όμως σ’ αυτό το σαρκίο κατοικεί ψυχή αθάνατη, γι’ αυτήν την ψυχή ζω 70 χρόνια τώρα και αγωνίζομαι».
Μου λένε τα παιδιά της, «η μητέρα μας είναι αλλά έχει δαιμόνιο. Σας είχαμε στείλει γράμμα και μας απαντήσατε, η μητέρα μας το έχει στο εικονοστάσι· αυτό το έπαθε την Καθαρά Δευτέρα». Λέει, ξανά αυτή:
– Πάτερ Ιάκωβε, είστε άγιος.
– Δεν το πιστεύω, λέω.
– Δέσποτά μου, λέει στον Δεσπότη, είσαι Δεσπότης εσύ.
– Βλέπεις, τι λέει το δαιμόνιο; τα ξέρει όλα το δαιμόνιο, λέγω.
– Είσαι άγιος, π. Ιάκωβε, ο κόσμος σε τιμά για άγιο και εδώ οι μοναχοί δεν σε τιμούνε για άγιο.
Έκανα τον σταυρό μου εγώ.
Την άλλη ημέρα στεκόταν στην εκκλησία πιο ήρεμη, την είχε σταυρώσει ο π. Κύριλλος με την Κάρα του Οσίου και φαίνεται την βοήθησε ο Άγιος. Όταν έφευγε ο κόσμος, άρχισε πάλι. «Πάτερ Ιάκωβε, είσαι άγιος. Άγιε του Θεού, πρέσβευε υπέρ ημών».
– Πάτερ μου, λέει το παιδί της, έχει αμαρτία η μητέρα μου, να πη την αμαρτία της (εξομολογηθή) για να γίνη καλά.
– Βρε, παιδί μου, του λέω, καλό είναι να πη την αμαρτία της, αλλά εγώ βλέπω ότι έχει πάνω της δαιμόνιο ασωτίας.
Τέλος πάντων ήρθε να ‘ξομολογηθή και μου επιτέθηκε να με δαγκώση στο πρόσωπο. Της ξέφυγα τελικά και πάω να ανοίξω την πόρτα. «Πού πας;» μου λέει, «νόμισες για να εξομολογηθώ ήρθα;» Λέω στο παιδί της, «πάρτην την μητέρα σου, έχει δαιμόνιο πορνείας και ασωτίας». Φεύγοντας, λέει:
– Να ξανάρθουμε, να σας φέρουμε και (πράγματα και τρόφιμα).
– Όχι, δεν χρειαζόμαστε τίποτα, της λέω.
Είχε αφήσει και μια τσάντα με κάτι σοκολάτες και μπισκότα και λέγει, «φάε και ‘συ να δης τι ωραία που θα περάσης!» Λέω στους πατέρες, «πετάξτε τα αυτά στο ποτάμι, μην δώσετε σε κανέναν άνθρωπο να φάη. Είναι διαβολικά πράγματα».
Πάντως το δαιμόνιο πολλά κάνει, μας λέει αγίους, μας λένε πολλά για να μας πλανήσουν, μας σηκώνουν τον εγωισμό και την υπερηφάνεια. Και μου είπε το παιδί της ότι «Πάτερ, από την ευχή που έλεγε η μητέρα μου νυχθημερόν, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν μας» από αυτό το έπαθε». «Από την ευχή», του λέω, «δεν παθαίνουμε τίποτα, μήπως υπερηφάνεια έβαλε μέσα της; ή μήπως έπεσε σε κανένα σοβαρό αμάρτημα;».
Ήρθε (άλλη φορά) ένας νεαρός με μία κοπέλλα, συζούσαν και είχαν εμπόδισμα από τον σατανά (μάλλον για να τεκνοποιήσουν). Τους είπα: «Να πάτε στους πατέρες της Εκκλησίας, μην πάτε στους μάγους, να πάτε στους παπάδες. Τι αξία έχουν οι παπάδες και η Εκκλησία!… Ό,τι και να θέλωμε, στην Εκκλησία να καταφεύγωμε».
Εξομολογήθηκαν με ειλικρίνεια, κάναμε μια Παράκληση, τους σταύρωσα με την αγία Κάρα και το πρωί κάναμε Λειτουργία και τους λέω, «να πάτε στον παπά του χωριού σας εκεί, να νηστέψετε τρεις ημέρες από όλα, τα πάντα, να καλέσετε τον παπά να κάνετε ένα Ευχέλαιο στο σπίτι σας και να ανοίξετε τρεις Εκκλησίες, τον Άγιο Γεώργιο, τον Άγιο Δημήτριο, την Αγία Παρασκευή, αν δεν μπορήτε τρεις, να ανοίξετε μία. Να τις λειτουργήσετε και θα λυθούν αυτά, μόνον μην πάτε στους μάγους». «Δεν πάμε, παπα-Ιάκωβε».
Την εποχή εκείνη δίναν 3.000 δραχμές (στους μάγους), πολλά λεφτά τότε. Μόνο τον λόγο που τους είπα, μετανόησαν τα παιδιά, μέχρι να πάνε στο χωριό λύθηκε αυτός ο δεσμός που είχαν, αυτό το εμπόδισμα που είχαν από τον σατανά και ζούνε ζωή ευλογημένη. Κάναν 5-6 παιδάκια, φτωχοί άνθρωποι είναι και είναι (τώρα) κοντά στον Θεό.
Από το βιβλίο: «Ο Γέρων Ιάκωβος (Διηγήσεις – Νουθεσίες – Μαρτυρίες)». Α’. Διηγήσεις (ν’, απόσπασμα). Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» 2016.
Πηγή: ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ
Για σας τους παντρεμενους κομποσχοινια και μετανοιες ειναι τα παιδια σας
Ήταν κάποιο ανδρόγυνο ευλαβές και είχαν εννιά παιδιά. Ο σύζυγος ήταν πάρα πολύ ευλαβής και ολίγον τι ζηλωτής στα πνευματικά.
Κατά γράμμα ήθελε να τα κάνει όλα σαν καλόγερος. Η γυναίκα παραπονιόταν στο Γέροντα ότι κουράζεται και θέλει βοήθεια. Όταν ερχόταν στη Μονή το βράδυ μόνη της η σύζυγος με τα παιδιά κλαίγανε, φώναζαν αυτά, έκλαιγε και αυτή γιατί κουραζόταν...
Αυτός πήγαινε σ’ ενα παρεκκλήσι των Αγίων Aναργύρων έκανε μετάνοιες, κομποσχοίνι και αγρυπνούσε.
Η σύζυγος παραπονιόταν και έκλαιγε στον Γέροντα και είχε δίκιο.
Την άλλη μέρα ο Γέροντας μόλις τους είδε στην αυλή μαζί κατάλαβε ότι κάτι συμβαίνει και ότι είχαν έλθει σε καυγά μεταξύ τους.
Ο Γέρονας μιλάει με γλυκά λόγια και διάκριση για να παρηγορήσει την πονεμένη μητέρα και κουρασμένη και διακριτικά με το χαμόγελο λέει στον πατέρα: «Σε χάρηκα, απόψε. Έψαλλες όλη τη νύκτα και προσευχόσουν. Καλά έκανες! Αλλά θα είχε μεγαλύτερη ευλογία και μισθό, αν καθόσουν μισή ώρα και όχι τρεις ώρες και ήσουν κοντά στη γυναίκα και τη βοηθούσες για τα παιδιά να φάνε και να κοιμηθούν.
Γιατί για σας τους παντρεμένους κομποσχοίνια και μετάνοιες είναι τα παιδιά σας. Όταν μεγαλώσουν θάχετε καιρό να κάνετε… «αδελφός υπό αδελφού βοηθούμενος». Να γίνεται πάντα κάτι εν κοινή συναινέσει.
Αγιοκαταταξη του Οσιου Γεροντος Ιακωβου Τσαλικη (ΑΦΙΕΡΩΜΑ)
Ένας ακόμα σύγχρονος Γέροντας, είναι και επίσημα Άγιος της Εκκλησίας μας!
Αποφασίστηκε χθες, από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, η αγιοκατατάξη του Οσίου Ιακώβου Τσαλίκη.
Η μνήμη του θα εορτάζεται στις 22 Νοεμβρίου.
Άγιε Ιάκωβε, πρέσβευε υπέρ ημών!
Τι Εβλεπε Ο Γεροντας Ιακωβος Τσαλικης Οταν Κοινωνουσε Τον Κοσμο;
Το 1987, ο π. Ιάκωβος εξομολόγησε μία κοπέλα, αλλά της απαγόρευσε νά κοινωνήσει.
Εκείνη τότε επισκέφθηκε κάποιον επίσκοπο, πού της επέτρεψε τη θεία μετάληψη.
Όταν όμως πλησίασε νά κοινωνήσει, ή άγία λαβίδα μπήκε άδεια στο στόμα της.
Αυτό το παράδοξο και θαυμαστό επαναλήφθηκε κι άλλη φορά, οπότε η κοπέλα τρόμαξε, μετανόησε και πήγε να εξομολογηθεί πάλι στον π. ‘Ιάκωβο.
Όταν κοινωνώ τούς ανθρώπους, διηγιόταν χαρακτηριστικά άλλοτε ο μακαριστός γέροντας Ιάκωβος, ποτέ δεν κοιτάζω τα πρόσωπά τους.
Μερικές φορές όμως μου λέει ο λογισμός νά τα κοιτάξω.
Τότε βλέπω μερικά πρόσωπα νά έχουν μορφή σκύλου, πιθήκου ή άλλων ζώων. Είναι φοβερή η μορφή τους. Βλέπω όμως και μερικά ήρεμα και ιλαρά πού μετά τη θεία μετάληψη λάμπουν σαν τον ήλιο.
Μία φορά του είπε κάποιος συλλειτουργός του: Μ’ έκαψε ή θεία Κοινωνία!…
Εγώ, απάντησε ο γέροντας, δεν αισθάνθηκα νά με καίει.
Αντίθετα, ζούσε τόσο έντονα τη μέθεξη του δεσποτικού Σώματος, ώστε ανακαινιζόταν ψυχικά και σωματικά.
–Σήμερα πού κοινώνησες, είπε σ’ ένα πνευματικό του παιδί, βλέπεις πώς αισθάνεσαι;
Εγώ αισθάνομαι έτσι πάντοτε.
Ό Χριστός βρίσκεται μέσα μου πάντα.
Ο γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης (1991) εξομολόγησε κάποτε μία γερόντισσα και της έβαλε κανόνα νά μην κοινωνήσει για τρία χρόνια.
-Γιατί δεν κοινωνάς; τη ρώτησε μία μέρα ο ιερέας της ενορίας της.
-Μου έβαλε κανόνα ο π. ‘Ιάκωβος, απάντησε εκείνη, και του είπε την αιτία.
-Όχι γιαγιά, μη στενοχωριέσαι. Αυτός είναι αγράμματος καλόγερος.
-Εγώ είμαι μορφωμένος και σου λύνω τον κανόνα. Νά έρθεις την Κυριακή νά σε κοινωνήσω.
Καθώς όμως πλησίασε ή γιαγιά νά μεταλάβει, ένιωσε στο στόμα της την άγία λαβίδα άδεια και κρύα, δεν κατάλαβε τη γεύση της-θείας Κοινωνίας.
Το θαυμαστό γεγονός επαναλήφθηκε άλλες δύο Κυριακές, όπότε ή γυναίκα ανησύχησε και ξαναπήγε στο γέροντα ‘Ιάκωβο.
-Παιδί μου, της είπε εκείνος, ο κανόνας δεν λύνεται. Πρέπει νά κάνεις τον κανόνα πού σου έβαλα.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΚΑΙ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, Έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Αττικής – Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης, Ι.Ν. Παντανάσσης
Πηγή: poimin.gr
Ευωδια προσευχομενης καρδιας
π. Ιάκωβος Τσαλίκης
«Μην ακούσης ποτέ τι λέει ο κόσμος. Μπαίνουν πειρασμοί. Άνθρωποι είμεθα. Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, πανουργίες, παγίδες. Όλα να αντιμετωπίζωνται μέσα στον γάμο με αγάπη, πραότητα, υπομονή. Πίστη στον Θεό και προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν. Μεταξύ σας (με τον σύζυγο) να υπάρχη κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας. Μην αφήνης κάτι μέσα σου, γιατί αυτό μετά θα σε πνίξη. Μην αφήνης τους λογισμούς να εμφωλεύουν μέσα σου, είναι όφεις. Η αγάπη όλα τα σκεπάζει. Με προσοχή, διάκριση, λεπτότητα και απέναντι στον κόσμο και μεταξύ σας. Αν έχετε κάτι μεταξύ σας, μην το λέτε σε τρίτους. Η προσοχή και η προσευχή όλα τα διορθώνουν, όλα τα κάνουν καλά. Να ζούμε με σωφροσύνη, νηστείες, αποχή σαρκικών επιθυμιών».
«Μην ακούσης ποτέ τι λέει ο κόσμος. Μπαίνουν πειρασμοί. Άνθρωποι είμεθα. Ο διάβολος έχει πολλά ποδάρια, πανουργίες, παγίδες. Όλα να αντιμετωπίζωνται μέσα στον γάμο με αγάπη, πραότητα, υπομονή. Πίστη στον Θεό και προσευχή και όλα θα πηγαίνουν κατά Θεόν. Μεταξύ σας (με τον σύζυγο) να υπάρχη κλίμα απόλυτης εμπιστοσύνης και ειλικρίνειας. Μην αφήνης κάτι μέσα σου, γιατί αυτό μετά θα σε πνίξη. Μην αφήνης τους λογισμούς να εμφωλεύουν μέσα σου, είναι όφεις. Η αγάπη όλα τα σκεπάζει. Με προσοχή, διάκριση, λεπτότητα και απέναντι στον κόσμο και μεταξύ σας. Αν έχετε κάτι μεταξύ σας, μην το λέτε σε τρίτους. Η προσοχή και η προσευχή όλα τα διορθώνουν, όλα τα κάνουν καλά. Να ζούμε με σωφροσύνη, νηστείες, αποχή σαρκικών επιθυμιών».
Κόρη Ιερέως πέρασε τον συνήθη πειρασμό της εφηβείας για το παντελόνι. Οι γονείς τής είπαν πολλά, συζήτησαν, την συμβούλευσαν και οι δυο, αυτή όμως επέμενε. Τότε της είπαν: «Εμείς δεν έχομε να προσθέσωμε τίποτε άλλο. Αν θέλης, όμως, να συζητήσης το θέμα με τον Γέροντα και να κάνωμε όλοι μας υπακοή σε ό,τι πη εκείνος». Πήγε, λοιπόν, κι όταν βγήκε, είχε χαλαρώσει τελείως. Ο Γέροντας της είπε: «Καλό μου παιδί, αυτό δεν το θέλει ο Θεός για τις γυναίκες. Δεν σκέπτεσαι ότι είσαι παιδί ιερέως, και αν το κάνης εσύ, θα σε μιμηθούν κι άλλες κοπέλλες; Δεν σκέπτεσαι τον πατέρα σου; Πώς θα μιλήση γι’ αυτό το θέμα στις γυναίκες;». Τα λόγια του είχαν την ζεστασιά και την ευωδία της προσευχόμενης καρδίας, γι’ αυτό αλλοίωναν τους ανθρώπους.
«Πολλές φορές λένε (κατηγορίες) για τους Ιερείς. (Αλλά) και οι παπάδες άνθρωποι είναι. Μπορεί ένας άνθρωπος να έσφαλε στην ζωή του, δεν φταίνε και όλοι οι άνθρωποι. (Και ένας παπάς μπορεί να έσφαλε, δεν φταίνε όλοι οι παπάδες.) Αλλά «μην κρίνετε » λέγει ο Χριστός «ίνα μη κριθήτε», διότι με το μέτρο που κρίνομε θα κριθούμε μια μέρα. Ποιοι είμαστε που θα κρίνωμε; Να κάνωμε προσευχή να φωτίζη ο Θεός τον κάθε άνθρωπο. Όσο μπορούμε να συγχωρούμε».
«Να κάνετε πάντοτε προσευχή και να ‘χετε πάντα την ελπίδα στον Θεό. Θα σας βοηθήση η Χάρις της Παναγίας, του οσίου Δαυΐδ και του αγίου Ιωάννου του Ρώσσου. Για όλο τον κόσμο κάνομε προσευχές και οι προσευχές στηρίζουν».
«Το ψωμάκι μας να βγάζωμε και όπου να είναι (αρκεί να εργαζώμαστε). Τα παιδιά των πρωτοπλάστων, ο ένας ήταν γεωργός και ο άλλος ποιμένας. Όλα τα επαγγέλματα καλά είναι, μόνο να είμαστε κοντά στον Θεό. Και ο Απόστολος Παύλος για να μη φάη, με συγχωρείτε, δωρεάν το ψωμί από κανένα άνθρωπο, εργαζόταν με τα χέρια. Έφτειαχνε σκηνές. Λοιπόν και αυτοί οι μεγάλοι Άγιοι της Εκκλησίας μας και αυτοί εργαζόντανε. Ο ίδιος ο Χριστός μας, και εκείνος εργαζότανε στο μαραγκούδικο. Και κείνος ήταν Θεός και άνθρωπος αλλά και κείνος εργάσθηκε. Πάντοτε η εργασία είναι αρετή στον άνθρωπο».
«Λέω ότι η νηστεία ωφελεί τον άνθρωπο και στην ψυχή και στο σώμα. Πρέπει και νηστείες να τηρήσετε, αν έχετε υγεία, το κατά δύναμη με την άδεια του γιατρού, αλλά και με την εντολή του Πνευματικού. Όλα να γίνωνται με πολλή διάκριση και προσευχή. Ιδιαιτέρως να προσεύχεσθε, να αγωνίζεσθε τον αγώνα τον καλόν, διότι ο διάβολος γυρίζει ως λέων ωρυόμενος».
«Δεν ξέρομε την ημέρα, ουδέ και την ώρα. Γι’ αυτό, επειδή είμαστε προσωρινοί άνθρωποι, ας φροντίζωμε για την ψυχή μας, που είναι πράγμα αθάνατο. Πεθαίνουν οι άνθρωποι, αλλά πώς πεθαίνουν; Πεθαίνομε, αλλά να είμαστε κοντά στον Χριστό. Να αγωνιζώμαστε με προσευχή, με αγάπη».
«Παιδιά μου, σήμερα οι καιροί είναι δύσκολοι, οι ημέρες πονηρές. Γι’ αυτό, ν’ αγωνιζώμαστε. Αν δεν αγωνιζώμαστε, πώς θα σωθούμε;».
«Όταν εξομολογώ, κάνω προσευχή να κρατάω τα καλά και τα άσχημα να τα διώχνω. Αν ακούμε κάτι άσχημο, αμέσως να το διώχνωμε· από το ένα αυτί να μπαίνουν (τα άσχημα) και από το άλλο να βγαίνουν».
«Να έχης την ελπίδα σου στον Θεό. «Ο άνωθεν Κύψας βλέπει». Εμείς θα κάνωμε το ανθρώπινο, την προσπάθεια»
«Αγώνας, προσευχή, πίστη. Να ‘χουμε ταπείνωση, σεμνότητα, τιμιότητα».
«Η δύναμη του Θεού είναι πολύ μεγάλη. Η προσευχή, πάντα κάνει καλό».
«Ό,τι κάνομε, να το κάνωμε για τον Θεό και όχι για την κενοδοξία».
«Ο Θεός δέχεται την λίγη νηστεία που γίνεται με ταπείνωση».
Πηγή: (Από το βιβλίο: Ο Γέρων Ιάκωβος. Διηγήσεις-Νουθεσίες-Μαρτυρίες. Έκδοση «Ενωμένη Ρωμηοσύνη» Ορθόδοξο βίωμα 4, 2016, σελ. 93.), Κοινωνία Ορθοδοξίας
Γερων Ιακωβος Τσαλικης: Μεγαλη ωφελεια δεχεται η ψυχη του κεκοιμημενου οταν τη μνημονευει ο ιερεας
Όταν τελείωσα την Θεία Λειτουργία, και πήγα στο κελλάκι μου, εκεί που
καθόμουν, ήλθε η ψυχή το πνεύμα της μητέρα μου και μου είπε με παράπονο.
- Πάτερ Ιάκωβε δε με μνημόνευσες σήμερα.
- Πως μητέρα δεν σε μνημόνευσα.
- Όχι παιδί μου, σήμερα με ξέχασες και η ψυχή μου δεν αναπαύεται τόσο όσο τις άλλες μέρες που με μνημονεύεις, μου απάντησε.
Σκεφθείτε τι μεγάλος κέρδος και ωφέλεια δέχεται η ψυχή όταν τη μνημονεύει ο ιερέας.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)
