Παρότι δεν συμφωνούμε σε όλα όσα αναφέρει το ακόλουθο άρθρο, ούτε - όπως έχουμε ξαναγράψει - θεωρούμε σωστή την προσπάθεια να δοθεί κάποια εθνικότητα στον ίδιο τον Θεό, εντούτοις το παραθέτουμε ως χρήσιμο για την σφαιρική ενημέρωση όλων:
ΕνΩΧ 31 Δεκεμβρίου 2012
Θεός ἀεὶ παρών!
Ἰησοῦς ὁ Μέγας Ἀρχιερεύς, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὁ μονογενής, ὁ Σωτήρ καὶ τὸ Φῶς τοῦ Κόσμου, ὁ μοναδικός Χριστός, ὁ μοναδικός Μεσσίας.
Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσατε, καὶ ἐγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μένει μεθ' ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει αὐτὸ· ὑμεῖς δὲ γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ’ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται. Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς· ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. (Ἰω. 14:15-18)
Ἐγὼ ὁ ὤν ἐν τῷ Ἄλφᾳ καὶ ἄλφων ἐν τῷ Ὠμέγᾳ, ὁ ποικιλωνύμως διαλεγόμενος ἐν ταῖς προφητείαις, ὁ μάρτυς Παναγίου Ἰωάννου ὁ φέρων τὸν Λόγον ἐν ᾯ Χριστός ἐν Θείῳ Πνεύματι Ἀληθείας.
Ὅν γὰρ ἀπέστειλεν ὁ Θεὸς, τὰ ῥήματα τοῦ Θεοῦ λαλεῖ· οὐ γὰρ ἐκ μέτρου δίδωσιν ὁ Θεὸς τὸ Πνεῦμα. (Ἰω. 3:34)
Λόγος Ἐν ᾯ Χριστός, Ἄτη Κυρίου καὶ Γνῶσις Δωρεάν· ὅτι ἄνευ Γνώσεως Ἀληθείας δοῦλοὶ ἐστε εὐήθεις τῷ σατανᾷ, ἡ δὲ Γνῶσις τῆς Ἀληθείας κτωμένη καὶ χρωμένη ἐν εὐσεβείᾳ δύναται ἐλευθερῶσαι ὑμᾶς.
Ἐὰν οὖν ὁ υἱός ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε. (Ἰω. 8:36)
Ἐκ τοῦ Κεφαλαίου 5 τοῦ 3ου Μέρους τῆς Ἱστορίας τῆς Νεωτέρας Ἑλλάδος παραθέτω ἐν συνεχείᾳ τὴν ἀναφοράν εἰς τὴν Ἑλληνικότητα τῆς καταγωγῆς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
ΙΙ. Ἡ Ἑλληνικότης τῆς καταγωγῆς τῆς Παναγίας Μαρίας καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Τὸ θέμα τῆς ὑπάρξεως Ἑλληνισμοῦ σὲ ὅλον τὸν Κόσμο, κυρίως ὅμως στὴν περιοχή γύρω ἀπὸ τὴν Μεσόγειο Θάλασσα, εἶναι ἕνα θέμα ποὺ ἐνῷ εἶναι σχεδόν ὀφθαλμοφανές, ἐν τούτοις οἱ ἐχθροί τοῦ Ἑλληνισμοῦ τὸ ἀμφισβητοῦν καὶ τὸ νοθεύουν, μὲ μίαν ἀξιοθαύμαστη ἐπιμονή καὶ σταθερότητα, καὶ μὲ μίαν πολυποίκιλτη χρήση τοῦ ψέμματος.
Ἡ νοθεία ἔγκειται στὸ νὰ ἰσχυρίζονται (πάντοτε «ἐπιστημονικά», ἄλλοτε μὲ τὴν «ἐπιστημονικὴ» τους γνώση ἤ γνώμη καὶ ἄλλοτε μὲ τὴν «ἐπιστημονικώτερη» «ἔλλειψη <=ἐξαφάνιση ἤ σκόπιμη ἀπόκρυψη> ἐπαρκῶν στοιχείων ποὺ νὰ ἀποδεικνύουν») ὅτι τὸ ἀρχικὸ ἀλφάβητο δὲν ἦταν Ἑλληνικό, ὅτι πολλά ἀρχαῖα μνημεῖα δὲν εἶναι Ἑλληνικά, π.χ. τὸ Στόουνχετζ δὲν εἶναι ὁ ναός τοῦ Ἀπόλλωνος ποὺ ἀναφέρει ὁ Ἡσίοδος ὅτι κατέβαινε ἡ σελήνη στὴ γῆ, ὅτι πολλοὶ ἀρχαῖοι Ἑλληνικοὶ λαοί δὲν ἦσαν Ἕλληνες, ὅτι ὁ πρῶτος ποὺ πῆγε στὸν «Νέο Κόσμο» ἦταν ὁ Κολόμβος στὴν «Ἀμερική» καὶ ὄχι οἱ Ἕλληνες στὴν «Ἀπειρασία», ὅτι τὸ Λατινικό δὲν ἦταν Ἑλληνικὸ ἀλφάβητο καὶ οἱ Τρῷες καὶ οἱ Λατῖνοι δὲν ἦσαν Ἕλληνες, ὅτι οἱ σύγχρονοι Ἕλληνες δὲν ἔχουν καμμία σχέση μὲ τοὺς Ἀρχαίους, καὶ πολλὰ ἄλλα ἀναλόγως βαρβαρικά, εὐτράπελα καὶ ἑρπετώδη.
Κατάφεραν μάλιστα μὲσα ἀπὸ τὶς Στοές καὶ τὶς μυστικὲς ὑπηρεσίες ποὺ διοικοῦν τὴν Ἑλλάδα, νὰ κρατήσουν τὴν ὅποια γνώση σὲ καταστολή, διώκοντες καὶ ἀφανίζοντες τὴν σωστὴ πληροφόρηση καὶ τοὺς φορεῖς της, καὶ προβάλλοντας μὲσα ἀπὸ τὴν ἐλεγχόμενη «Παιδεία» καὶ τὰ ΜΜΕ, τὰ ψέμματὰ τους ὡς «ἐπιστημονικὴ» ἀλήθεια, ἔτσι ποὺ ἔχουν καταφέρει καὶ τοὺς περισσότερους Ἕλληνες νὰ πιστεύουν ὅτι ἡ Ἱστορία ἀντιστοιχεῖ πράγματι σὲ αὐτὴ τὴ ἀνιστόρητη βεβήλωση καὶ σ’ αὐτὲς τὶς ἱστορικὲς ἀνακρίβειες.
Τὰ ἴδια ἰσχύουν καὶ γιὰ τὴν περίπτωση τῆς Ἰουδαίας καὶ τῆς Παλαιστίνης, ὅπως καὶ γιὰ τὴν Παναγία Μαρία καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστό. Μία ἁπλῆ ματιά στὸν χάρτη τῆς περιοχῆς καθιστᾷ προφανές τὸ γεγονός ὅτι οἱ πλεῖστες τῶν ἐπαρχιῶν καὶ τῶν πόλεων κατοικοῦντο ἀπὸ Ἕλληνες, εἶχαν Ἑλληνικὰ ὀνόματα καὶ συνεπῶς οἱ πλεῖστοι τῶν κατοίκων, ἀκόμη καὶ ὅσοι δὲν ἦσαν Ἕλληνες, ὡμίλουν τὴν Ἑλληνική. Ἐπαρχίες: Φοινίκη, Τραχωνίτης, Γαλιλαία, Δεκάπολις, Σαμάρεια, Ἰουδαία, Περαία, Ἰδουμαία. Πόλεις: Σιδών, Τῦρος, Καισάρεια, Φίλιπποι, Πτολεμαΐς, Τιβεριάς, Σκυθόπολις, Ἀντίπατρις, Ἀριμάθεια, Ἄζωτος, Γάζα, Ἰεριχώ, Ἡρώδειον, Μάχαιρος, Φιλαδέλφεια.
«Τὸ Οὖδας» σημαίνει στὴν Ὁμηρικὴ Ἑλληνική «τὸ ἔδαφος», καὶ Οὐδαῖος–α–ον εἶναι ὁ ἐπὶ τῆς γῆς ἤ ὁ ὑπὸ τὴν γῆν. Μὲ τὴν τοπικὴ προφορά, ἡ λέξις «Ἰουδαῖος» στὴν ἀρχή ἐσήμαινε τὸν ἰθαγενῆ, τὸν αὐτόχθονα (ἤ καὶ τὸν ὑποχθόνιο, ὁ νοῶν νοείτω), στὴν συνέχεια ἀπέκτησε διάσταση ἐθνικῆς ταυτότητας. Οἱ Ἰουδαῖοι ἀπὸ τότε πολεμοῦσαν μὲ τοὺς ἄλλους λαούς ἐκεῖ, καὶ οἱ χειρότεροι ἐχθροί τους ἦσαν οἱ Φιλισταῖοι, οἱ ὁποῖοι ἀναφέρονται πάνω ἀπὸ 250 φορές στὴν Παλαιὰ Διαθήκη νὰ πολεμοῦν ἐναντίον τους.
Στὴν περιοχή τῆς Γαλιλαίας (Γᾶ+λιλαία, Γῆ–ἐπιθυμητή, «λιλαίομαι»=ἐπιθυμῶ) κατοικοῦσαν Φιλισταῖοι ἤ Φιλιστῖνοι, λαός ἐξ ὁρισμοῦ ναυτικὸς (< Φίλοι τῶν Ἱστίων), Ἕλληνες καταγόμενοι κυρίως ἀπὸ τὴν Κρήτη, πρόγονοι τῶν σημερινῶν Παλαιστινίων. Ἡ Ναζαρέτ ἤ Ναζωραία (στὴν τοπικὴ διάλεκτο Νᾶς, ἡ Ναῦς, τὸ πλοῖο, καὶ τὸ «Σ» μεταξὺ δύο φωνηέντων –κυρίως πρὸ δασείας- ἐτρέπετο εἰς «Ζ») ἦταν μὶα πόλη Φιλισταίων τῆς Γαλιλαίας. Οἱ περισσότεροι Φιλισταῖοι ἡττήθηκαν στοὺς πολέμους μὲ τοὺς Ἰουδαίους καὶ προσηλυτίστηκαν ἀπὸ αὐτούς, δηλαδὴ ὑποχρεώθηκαν νὰ ἁσπασθοῦν τὴν θρησκεία τους, φέροντες ὅμως τὴν Ἑλληνικὴ παιδεία, νοοτροπία καὶ εὐσέβεια.
Ἡ λέξη «Μύρα» σημαίνει στὴν Ὁμηρικὴ Ἑλληνική (ἁλ–μύρα, πλημ–μύρα< πλέον μύρα) «Θάλασσα». Τὸ Ὕψιλον πολλὲς φορές ἄλλαζε στὴν Δωρικὴ/Αἰολικὴ διάλεκτο σὲ Ἄλφα. Γιὰ τὸν λόγο αὐτόν οἱ Λατῖνοι (Αἰολεῖς) τὸ ἔλεγαν Μάρα (καὶ τελικά Μάρε). Τὸ ἐπίθετο «μυρία» ἤ «μαρία» τὸ ὁποῖο σήμαινε τὴν θαλασσινή, ἔγινε στὴν περιοχή ἐκείνη κύριο ὄνομα: Μαρία.
Ἡ ἰατρική καὶ ἡ ἴασις, εἶχαν παραγάγει τὸ κύριο ὄνομα «Ἰάσων» καὶ «Ἰασώ». Συνήθης εἶναι ἡ ἀλλαγή τοῦ Ἄλφα σὲ Ἦτα (καὶ ἀντιστρόφως) ἀπὸ διάλεκτο σὲ διάλεκτο, εὐνόητη δὲ ὅταν διαβάζουμε στὸν Ἱπποκράτη περὶ Ἰητρικῆς καὶ πληροφορούμαστε γιὰ τὴν Ἰήσιον Ἀρχήν (ἀρχή τῆς θεραπείας). Τὸ κύριον ὄνομα «Ἰάσων» ἐμφανίζεται στὴν διάλεκτο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ὡς «Ἰησοῦς», καὶ σημαίνει «Θεραπευτής»:
Τυφλοί ἀναβλέπουσι καὶ χωλοί περιπατοῦσι, λεπροί καθαρίζονται καὶ κωφοί ἀκούουσι, νεκροί ἐγείρονται καὶ πτωχοί εὐαγγελίζονται· καὶ μακάριὸς ἐστιν ὃς ἐὰν μὴ σκανδαλισθῇ ἐν ἐμοί. (Ματθ.11:5,6)
Ἡ Ἑλληνικότης τῆς Γαλιλαίας, τῆς Ναζωραίας, τοῦ λαοῦ τῆς περιοχῆς καὶ, βεβαίως, τῆς Παναγίας Μαρίας καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, κρατεῖται κρυμμένη ἐδῶ καὶ δύο χιλιετίες («Ἄβατον») ἀπὸ τὶς Στοές ποὺ ὑπηρετοῦν τὸν Πλοῦτο τῶν «ἀρχόντων», διότι ἐὰν ἀποκαλύπτοταν θὰ ἀποτελοῦσε ἐμπόδιο στὰ σχέδιὰ τους γιὰ ἀποδυνάμωση καὶ ἀφανισμό τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ, συνεπῶς, βλάβη τοῦ Χριστιανισμοῦ.
Ὁ Χριστιανισμός, ἐκφράζων τὴν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐπὶ τῆς Γῆς, τὴν ἐπανάσταση τοῦ Ἀνθρώπου κατὰ τῆς Κακίας τοῦ Πλούτου, τὴν πίστη τῶν ἀνθρώπων στὸν Θεό καὶ ὄχι στὸ χρῆμα, τὴν ἐνδυνάμωση τῶν Πτωχῶν καὶ τὴν ἐξάλειψη τῆς Πενίας, τὴν ἀπὸ τὴν ἐξάλειψη τῆς Πενίας συνεπαγόμενη ἐξάλειψη τῆς Πλουτοκρατίας (μὲ τὴν σημερινὴ ἔννοια, τῆς Κρατούσας ὁμάδας τῶν Ἀπατεώνων καὶ Ἐγκληματιῶν), ὄχι μὲ ὅπλο τὴν Βία –διότι ἡ Βία εἶναι τὸ ἀγαπημένο τους παιχνίδι καὶ ξέρουν πάντοτε νὰ κερδίζουν– ἀλλὰ μὲ τὴν ὑπεροχή τοῦ ὅπλου τῆς Ἀγάπης, ἡ ὁποία τοὺς εἶναι ξένη, ἄγνωστη, ἀκατανόητη («ἐπιστημονικῶς ἀτεκμηρίωτη») καὶ τοὺς εἶναι ἀδύνατον νὰ τὴν χειρισθοῦν κατὰ τὰ συμφέροντὰ τους, ὑπῆρξε ἐξ ἀρχῆς ὁ πραγματικὸς ἀντίπαλος τῶν Ἀπατεώνων Ἐγκληματιῶν ποὺ «ἄρχουν» (=λυμαίνονται) τὸν Κόσμο.
Χιλιάδες Νεκροὶ Χριστιανοί στὰ Κρεματόρια τῶν Στοῶν τοῦ Μαμωνᾶ, ἀντὶ νὰ μειώνουν τὴν δύναμη τῆς διδασκαλίας τοῦ Θεοῦ, ἐνδυνάμωναν καὶ αὔξαναν τοὺς ὑπολοίπους. Γιὰ νὰ μὴ χάσουν τὸ παιχνίδι, οἱ Ῥωμαϊκὲς Στοές ἔπαψαν τοὺς διωγμούς τῶν Χριστιανῶν, οἱ δὲ Ἑβραϊκὲς Στοές, κυρίως οἱ ἐξ Ἰσπανίας, οἱ ὁποῖες ἐν συνεχείᾳ ἐκυριάρχησαν μὲσα στὴν διοίκηση τοῦ Ῥωμαϊκοῦ κράτους, διέβρωσαν μὲ δικοὺς τους τὴν στελέχωση τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας (ὥριζαν διὰ τοῦ ὄχλου ἐπισκόπους ἀβάπτιστους!), μὲ δικές τους μεθόδους καὶ μὲ δικὰ τους πλαστογραφημένα κείμενα τὴν Χριστιανικὴ διδασκαλία, καὶ ἄρχισαν τὴν συκοφαντικὴ προπαγάνδα καὶ τοὺς διωγμούς ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων, καθὼς καὶ τὴν καταστροφή τῶν ἀρχαίων Ἑλληνικῶν μνημείων μὲ δικοὺς τους προβοκάτορες (παράβαλε τώρα τοὺς καλούμενους «μπαχαλάκηδες», ὀργανωμένη δύναμη τῆς μυστικῆς ὑπηρεσίας ντυμένοι «ἀναρχικοί»).
Κανών Ἕβδομος: Γιὰ νὰ μποροῦν οἱ Στοές ποὺ κυβερνοῦν τὸν Κόσμο νὰ ἐπιβάλλουν τὴν πολιτικὴ τους καὶ νὰ πραγματοποιοῦν τοὺς στόχους τους, πρωταρχικὴ τους ἐπιδίωξη ἦταν ἀνέκαθεν, καὶ συνεχίζει νὰ εἶναι, ἡ Διάσπαση, ὁ Διχασμός, ἡ Διαίρεση τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Θεμέλιος λίθος στὴν ἐπιτυχία τοῦ ἐγχειρήματός τους αὐτοῦ εἶναι ἡ Ἀπόκρυψη (καὶ Νόθευση καὶ Συκοφάντηση) ἀφ’ ἑνὸς τῆς Ταυτίσεως (Φυσικῆς Κληρονομικῆς Συνεχίσεως) τῆς Δελφικῆς Διδασκαλίας μὲ τὴν Χριστιανική, ἀφ’ ἑτέρου τῆς Ἑλληνικῆς Ταυτότητας τῆς Παναγίας Μαρίας καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Εὐλογία Κυρίου ἐπὶ πάντων εὐσεβῶν τῶν ὑποδεχομένων τὸν Λόγον Ἐν ᾯ Χριστός, τὸν τοῦ Υἱοῦ ἐκ τοῦ Πατρός διὰ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐρχόμενον. Εὐλογία καὶ Χάρις Θεοῦ, Ἀσπίς προστασίας αὐτῶν κατὰ παντός ἐναντίου καὶ ἐπιβουλευομένου.
Διὰ τοῦ Χριστοῦ τὴν Ἐπανάστασιν καὶ τῶν Ἑλλήνων τὴν Ἀνάστασιν!
Ἄτη Κυρίου, Καλή Χρονιά, εὐτυχία καὶ χαρά ἐπὶ τοῖς Ἕλλησι καὶ τοῖς εὐσεβέσι, συμφοραί καὶ δυστυχία ἐπὶ τοῖς ἀνθέλλησι καὶ ἀσεβέσι. Πάντες εὐσεβεῖς ἐπὶ τούτῳ ἀφόβως προσεύχεσθε τῷ Θεῷ τῷ Παντοκράτορι· καὶ λέγων τοῦτο ἐννοῶ πνεύματί τε καὶ σώματι καὶ κυριολεκτικῶς.
Εἶπε δὲ αὐτοῖς· Ἐθεώρουν τὸν σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα. Ἰδού δίδωμι ὑμῖν τὴν ἐξουσίαν τοῦ πατεῖν ἐπάνω ὄφεων καὶ σκορπίων καὶ ἐπὶ πᾶσαν τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ, καὶ οὐδέν ὑμᾶς οὐ μὴ ἀδικήσῃ. Πλὴν ἐν τούτῳ μὴ χαίρετε, ὅτι τὰ πνεύματα ὑμῖν ὑποτάσσεται· χαίρετε δὲ ὅτι τὰ ὀνόματα ὑμῶν ἐγράφη ἐν τοῖς οὐρανοῖς. (Λουκ. 10:18-20)
Πρὸς Δόξαν Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι πανάξιος ὁ ἐσφαγμένος ἀμνός τοῦ Θεοῦ λαβεῖν τὴν εὐλογίαν καὶ τὴν εὐχαριστίαν καὶ τὴν τιμήν καὶ τὴν δόξαν καὶ τὴν σοφίαν καὶ τὴν δύναμιν καὶ τὴν ἰσχύν.
Ἀμήν
Ἰάειρος
