Σας ελέγχει η συνείδηση, επειδή κάνετε πολύ βιαστικά την προσευχή σας.
Και είναι εύλογο. Γιατί υπακούτε στον εχθρό; Εκείνος είναι που σας παρακινεί:
"Γρήγορα
...πιο γρήγορα ...". Η βιαστική προσευχή δεν έχει πνευματικό καρπό.
Βάλτε, λοιπόν, κανόνα στον εαυτό σας να μη βιάζεστε.
Να
προσεύχεστε έτσι, ώστε ούτε μια λέξη να μην προφέρουν τα χείλη σας, που
να μην την κατανοεί ο νους σας και να μην τη βιώνει η καρδιά σας.
Πρέπει να
ριχθείτε σ' αυτόν τον αγώνα με αποφασιστικότητα στρατιωτική. Και όταν ο
εχθρός σας ψιθυρίζει, "Κάνε τούτο ή εκείνο", εσείς να του αποκρίνεστε:
"Ξέρω τί θα κάνω. Δεν σε χρειάζομαι. Φύγε από δω!".
Την ψυχή την τρέφει μόνο η προσευχή. Η δική σας προσευχή, όμως, είναι επιφανειακή, όχι ουσιαστική.
Γι ' αυτό η ψυχή σας μένει ανικανοποίητη, πεινασμένη...
