«Μεταλαμβάνει ο δούλος του Θεού…Το σώμα και το αίμα του Χριστού»
Η Εκκλησία, ως κοινωνία προσώπων, μας αναπτύσσει τη δυναμική του προσώπου μας μέσα στη Λειτουργική πορεία. Ο πληθυντικός των λειτουργικών ευχών δεν οδηγεί στη μαζοποίηση αλλά στη σχέση,στην ενότητα, στην κοινωνία.
Τώρα είναι η ώρα της προσωπικής κοινωνίας με τον Κύριο. Κανείς δεν μπορεί να Τον κοινωνήσει εκ μέρους μας. Όλοι μαζί, αλλά και προσωπικά, όχι ατομικά, μοναχικά, εγωιστικά, με μια ιδιωτική ευσέβεια.
«Νουν, ψυχή και καρδίαν αγίασον Σώτερ», για να βρεις χώρο κατάλληλο να ενοικήσεις ως Κύριος και Θεός που σώζει και ολοκληρώνει την ύπαρξη».
Η σιωπή συνοδεύει το γεγονός. Τι να
σκεφτείς, τι να πεις, την ώρα της θείας μετάληψης; Είσαι πια όχι κοντά
αλλά μέσα στον Κύριο κι Αυτός μέσα σου. «Ο τρώγων μου τη σάρκα και πίνων
μου το αίμα, εν εμοί μένει καγώ εν αυτώ» (Ιω.6, 56).
Όλα τα μεγάλα γίνονται απλά, ανεπαίσθητα, σιωπηλά. Μόνο ο μέσα κόσμος βιώνει το «ετέρως ζειν» και πορεύεται προς την αιώνια ύπαρξη αγαλλώμενος για την ανεκλάλητη χαρά που ήδη έχει γευτεί και δυσκολεύεται πολύ να εκφράσει.
Από το βιβλίο «Λειτουργική πορεία»
Η Εκκλησία, ως κοινωνία προσώπων, μας αναπτύσσει τη δυναμική του προσώπου μας μέσα στη Λειτουργική πορεία. Ο πληθυντικός των λειτουργικών ευχών δεν οδηγεί στη μαζοποίηση αλλά στη σχέση,στην ενότητα, στην κοινωνία.
Τώρα είναι η ώρα της προσωπικής κοινωνίας με τον Κύριο. Κανείς δεν μπορεί να Τον κοινωνήσει εκ μέρους μας. Όλοι μαζί, αλλά και προσωπικά, όχι ατομικά, μοναχικά, εγωιστικά, με μια ιδιωτική ευσέβεια.
«Νουν, ψυχή και καρδίαν αγίασον Σώτερ», για να βρεις χώρο κατάλληλο να ενοικήσεις ως Κύριος και Θεός που σώζει και ολοκληρώνει την ύπαρξη».
Όλα τα μεγάλα γίνονται απλά, ανεπαίσθητα, σιωπηλά. Μόνο ο μέσα κόσμος βιώνει το «ετέρως ζειν» και πορεύεται προς την αιώνια ύπαρξη αγαλλώμενος για την ανεκλάλητη χαρά που ήδη έχει γευτεί και δυσκολεύεται πολύ να εκφράσει.
Από το βιβλίο «Λειτουργική πορεία»
Δημοσίευση σχολίου