-Ο γερώ- Εφραίμ ο Γρηγοριάτης όταν ήταν νέος μοναχός είχε δυσκολίες, πήγε και τις εξομολογήθηκε στον ηγούμενο παπα- Θανάση. Το βράδυ στον ύπνο του βλέπει τον ηγούμενο να φορά λαμπρό ηγουμενικό μανδύα και γονατιστός μπροστά στην εικόνα του Χριστού φώναζε:«Κύριε σώσε το παιδί σου».
Αυτό συγκλόνισε τον γερω- Εφραίμ και τον βοήθησε να ξεπεράσει τις δυσκολίες του. Είχε το αέναο δάκρυο. Ο Γέροντας και οι Πατέρες τον έβαζαν επίτηδες να κάνει ανάγνωση στην τράπεζα, γιατί κατανυσσόταν, έκλαιγε και ωφελούνταν οι πατέρες. Ένοιωθε μεγάλη συγκίνηση, όταν διάβαζε τον βίο του Αγίου Ιωάννου του Καλυβίτου, γιατί και ο ίδιος είχε φύγει κρυφά από το σπίτι του και τον έψαχναν.
Την Κυριακή της συγχωρήσεως που ψάλλουν όλοι οι πατέρες κάτι στην τράπεζα ο γερω- Εφραίμ έψαλε το: «Τα πλήθη των πεπραγμένων μοι δεινών…», με εμφανή κατάνυξη και έτρεχαν τα δάκρυά του.
Παρακαλούσε τους πατέρες, όταν κοιμηθεί να μην γράψουν τίποτα γι’αυτόν, επειδή έβλεπε να δημοσιεύουν στο περιοδικό της Μονής για άλλα γεροντάκια.
Προσευχόταν και από το προσευχητάρι του Σιμωνώφ. Το είχε φάει από την πολύ χρήση. Όλη μέρα το διάβαζε και έκλαιγε.
*από το βιβλίο: «ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ» (Άγιον Όρος 2011).
-Την ευχή του να έχουμε.
Δημοσίευση σχολίου