H ΑΓΑΠΗ του π.Αθανασίου (27-12-1953) και η Λατρευτική εκτίμηση στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου ήταν απεριόριστες. Αντηχεί καθημερινώς το κελί του από το «χαίρε» του Ακαθίστου Ύμνου. Η εικόνα Της , που στολίζει το φτωχικό κελί, δέχεται συνεχώς τα προσκυνήματα και τους ασπασμούς του. Τον μικρόν Ιησού τον ασπάζεται στο πόδι και την Παναγία στο χέρι. Σήμερα , όποιος επισκεφθεί το κελί του π. Αθανασίου, διακρίνει στην εικόνα αυτή αδρά τα ίχνη των ασπασμών του.
Και με άλλες εικόνες της Θεοτόκου είχε ιερούς δεσμούς. Σ΄ ένα του σημειωματάριο είχε χαράξει τις επόμενες : «Εις το ηγαπημένο μας Μοναστήρι εις το Τέμπλο, παραμερίζω εις τας ακολουθίας απέναντι της γλυκείας εικόνος της Θεοτόκου που είναι σαν ζωντανή μόνον η ομιλία της λείπει . Το γλυκό Της αλλά και σοβαρόν βλέμμα Της από παντού σε παρακολουθεί . Ώ, πόσον αρέσκομαι εις την θεωρίαν της Αγίας Εικόνος! Θαρρώ ότι έχω εμπρός μου την ιδίαν Θεοτόκον¨.
Η σημασία που έδινε στους Χαιρετισμούς ήταν τόση, ώστε δεν έκειρε μοναχό που δεν τους ήξερε από στήθους .Στα χειρόγραφά του αντέγραφε από πνευματικά βιβλία περικοπές που εξυμνούσαν το μεγαλείο του Ακαθίστου ύμνου. Παραθέτουμε μερικάς :
Συνηθίσατε να διαβάζετε με άκραν ευλάβειαν τους Χαιρετισμούς Της , και θέλετε ιδή με τον καιρόν πόσην χάριν λαμβάνετε πράγμα σας λέγω, όπου ποτέ ίσως δεν εγεύθητε . Αλλά «γεύσασθε και ίδετε». Μη θελήσετε κατά πρώτον τούτο να ιδήτε διότι και το κλήμα κατά πρώτον όπου φυτευθή δεν κάμνει ευθύς και το σταφύλι του. Με τον καιρόν θέλετε τρυγά τον βότρυν ώριμον και γλυκύτατον.
Κρούετε συνεχώς την πύλην της μητρικής ευσπλαχνίας και φιλανθρωπίας Αυτής , με τους παντοτινούς κτύπους των Χαιρετισμών Της και των λοιπών Εγκωμιαστικών Ύμνων Της …και θέλετε εύρει αντίληψιν και προστασίαν όχι μόνον εις την ζωήν ταύτην την πρόσκαιρον, αλλά και εις την ώραν του θανάτου σας .
Κάποτε , τον π. Αθανάσιο- που μόναζε στη μονή Γρηγορίου του Αγίου Όρους – ενώ γινόταν στον Ναό Αγρυπνία , τον είδαν οι πατέρες να παραμερίζει από το στασίδι του και να πέφτει κάτω και να προσκυνά . Όλοι δοκίμασαν έκπληξη, γιατί εκείνη την ώρα δεν δικαιολογείτο γονοκλισία και προσκύνησις . Όταν σηκώθηκε, είδαν τα χαρακτηριστικά του προσώπου του αλλοιωμένα . Τι να είχε συμβεί άραγε ; Κανείς δεν μπορούσε να μάθει . Μόνο προς το τέλος της ζωής του το φανέρωσε , στην επίμονη ερώτηση και παράκληση του Ηγουμένου Βησσαρίωνος .
- Παιδί μου , αφού επιμένεις να με ερωτάς , θα σου το αποκαλύψω : Χωρίς να καταλάβω, αν είχα ανοικτά ή κλειστά τα μάτια μου, αντίκρισα σαν σε οπτασία την Παναγία , την Πλατυτέρα των Ουρανών, γεμάτη δόξα και ασύγκριτη μεγαλοπρέπεια . Μπροστά σ΄ ένα τέτοιο Ουράνιο Μεγαλείο συγκλονίστηκα ολόκληρος κι έπεσα κάτω, για να την προσκυνήσω. Έτσι , ύστερα από τόσα χρόνια , έμαθαν οι Πατέρες για ποιο λόγο τους έκανε να εκπλαγούν σ΄ εκείνη την αγρυπνία . Ύστερα από τόσα χρόνια και κατόπιν πιεστικών ερωτήσεων.
 και η Λατρευτική εκτίμηση στο πρόσωπο της Κυρίας Θεοτόκου ήταν απεριόριστες. Αντηχεί καθη...){kind=link}
Δημοσίευση σχολίου