Ελλειμμα
πόρων και ανθρώπινου δυναμικού υπάρχει στην Ελλάδα της μνημονιακής
κρίσης. Ομως, υπάρχουν και τεράστια πλεονάσματα και περισσεύματα:
υποκρισίας και αντιχριστιανικής χολής. Οσοι φρίττουν με τη θέα των
εκκλησιών, του Χριστού, του σταυρού και όλων όσα παραπέμπουν στην πίστη
της αγάπης και της νίκης εναντίον του θανάτου βρήκαν «πάτημα» για να
εκδηλώσουν τα απωθημένα τους.
Η
αφορμή δόθηκε από την εκδημία του επισκόπου Φθιώτιδος και Θαυμακού
Καλλινίκου, ο οποίος ανήκε στην ''Εκκλησία των Γνησίων Ορθοδόξων
Χριστιανών'' (Παλαιοημερολογίτες).Το λείψανο του μακαριστού Καλλινίκου εκτέθηκε -σε στάση καθήμενου στον μητροπολιτικό θρόνο- σε προσκύνημα. Επίσης έγινε περιφορά του λειψάνου σε κάποιο σημείο της Λαμίας. Η θέα του νεκρού στον μητροπολιτικό θρόνο εν μέση οδώ ξένισε ορισμένους, που δεν έχουν σχέση με κάποια από τα παλαιότερα έθιμα της Ορθοδοξίας. Η αλήθεια είναι ότι αυτό αποτελούσε συνήθη πρακτική έως περίπου τα μέσα του εικοστού αιώνος. Επειτα εγκαταλείφθηκε.
Εκείνοι οι οποίοι σφυρίζουν αδιάφορα και κάνουν ότι δεν βλέπουν τους μουσουλμάνους να αυτομαστιγώνονται με λεπίδες στην «ημέρα της ασούρα» και να προκαλούν λουτρά αίματος στις πλατείες όπου τελούν αυτό το αιματηρό έθιμο δαχτυλόδειχναν επί ημέρες τους χριστιανούς χλευάζοντάς τους για το λείψανο του επισκόπου Φθιώτιδος και Θαυμακού Καλλινίκου, που είχε τοποθετηθεί στον μητροπολιτικό θρόνο για προσκύνημα. Δεν βλέπουν το δάσος από τις παντιέρες του Ισλαμικού Κράτους που έχει αιματοκυλίσει τον πλανήτη, αλλά στέκονται στο δέντρο ενός τυπικού που φαίνεται ότι ανήκει σε προηγούμενες δεκαετίες.
Το ζήτημα όλων αυτών των «υπερευαίσθητων» δεν είναι η ανάγκη εναρμόνισης της Εκκλησίας με την εποχή αλλά η ίδια η ύπαρξή της και ο σωτηριολογικός, φιλοσοφικός και θρησκευτικός χαρακτήρας της.
«Μοντέρνο» για τους επικριτές θα ήταν να μην υπάρχει Εκκλησία. Τίποτε λιγότερο.
Δημοσίευση σχολίου