-Τι να σας πω … αγράμματος άνθρωπος , έλεγε ο παππούς.
-Κάτι για τη ζωή μας. Μια φράση μονάχα. Έτσι να την έχουμε φυλαχτό.
Σοβάρεψε . Πήρε ύφος επίσημο….
Ήρθε νωρίς στο μοναστήρι . Τελειώναμε τη Λειτουργία και καθήσαμε στο αρχονταρίκι. Παππούλης πολλώ χρονώ με ψυχή παιδιού. Τον ήξερα από την προηγούμενη φορά και κάναμε αστείο με την ηλικία του.
-Πόσο χρονών είσαι γέροντα
-Πόσο χρονών με κάνετε ;
Και όλοι πέφταμε έξω , γιατί ο γέροντας δεν φαινότανε καθόλου … ογδόντα τόσο.
Και δώστου να γελάει σαν μικρό παιδί.
Είδε νέα παιδιά . Να πηγαίνετε σχολείο έλεγε . Εγώ δεν πήγα σχολείο. Από μικρός στο χωριό χωρίς σχολείο χωρίς γράμματα. Βρέθηκα μικρό παιδί στο Όρος . Και εκεί ήτανε σαν τον παράδεισο. Κι ο γέροντας της καλύβας μου έλεγε:
-Διάβασε την ακολουθία,… μα εγώ δεν ήξερα γράμματα. Και μου λέει έλα να σε μάθω. Από τότε έμαθα να διαβάζω και να γράφω.
-Και πόσα χρόνια έχεις στο Όρος γέροντα.
Και ο γέροντας γελώντας μου είπε:
-‘Εμαθα να διαβάζω και να γράφω όχι και να μετράω. Και να πάλι τα γέλια..
Πές μας γέροντα κάτι για μας . Να γιά όλους μας ,τα νέα τα παιδιά και μας τους καλογήρους.
-Τι να σας πω … αγράμματος άνθρωπος , έλεγε ο παππούς.
-Κάτι για τη ζωή μας. Μια φράση μονάχα.’Ετσι να την έχουμε φυλαχτό.
Σοβάρεψε . Πήρε ύφος επίσημο.
-Να αγιάσεις κρυφά…. είπε να έγειρε σκεφτικός στο τσιμισίρι ραβδί του
Σιωπή … κανείς δεν ξαναμίλησε . Μέχρι που γυρίσαμε στο κελλί άλλη κουβέντα δεν είχαμε στο νου και την καρδιά μας από τις λέξεις του γέροντα.
Τι σημαίνει ν αγιάσεις κρυφά σε έναν κόσμο …. που μονάχα φαίνεται και δεν είναι.
π. Εφραίμ Παναούσης
Σοβάρεψε . Πήρε ύφος επίσημο….
Ήρθε νωρίς στο μοναστήρι . Τελειώναμε τη Λειτουργία και καθήσαμε στο αρχονταρίκι. Παππούλης πολλώ χρονώ με ψυχή παιδιού. Τον ήξερα από την προηγούμενη φορά και κάναμε αστείο με την ηλικία του.
-Πόσο χρονών είσαι γέροντα
-Πόσο χρονών με κάνετε ;
Και όλοι πέφταμε έξω , γιατί ο γέροντας δεν φαινότανε καθόλου … ογδόντα τόσο.
Και δώστου να γελάει σαν μικρό παιδί.
Είδε νέα παιδιά . Να πηγαίνετε σχολείο έλεγε . Εγώ δεν πήγα σχολείο. Από μικρός στο χωριό χωρίς σχολείο χωρίς γράμματα. Βρέθηκα μικρό παιδί στο Όρος . Και εκεί ήτανε σαν τον παράδεισο. Κι ο γέροντας της καλύβας μου έλεγε:
-Διάβασε την ακολουθία,… μα εγώ δεν ήξερα γράμματα. Και μου λέει έλα να σε μάθω. Από τότε έμαθα να διαβάζω και να γράφω.
-Και πόσα χρόνια έχεις στο Όρος γέροντα.
Και ο γέροντας γελώντας μου είπε:
-‘Εμαθα να διαβάζω και να γράφω όχι και να μετράω. Και να πάλι τα γέλια..
Πές μας γέροντα κάτι για μας . Να γιά όλους μας ,τα νέα τα παιδιά και μας τους καλογήρους.
-Τι να σας πω … αγράμματος άνθρωπος , έλεγε ο παππούς.
-Κάτι για τη ζωή μας. Μια φράση μονάχα.’Ετσι να την έχουμε φυλαχτό.
-Να αγιάσεις κρυφά…. είπε να έγειρε σκεφτικός στο τσιμισίρι ραβδί του
Σιωπή … κανείς δεν ξαναμίλησε . Μέχρι που γυρίσαμε στο κελλί άλλη κουβέντα δεν είχαμε στο νου και την καρδιά μας από τις λέξεις του γέροντα.
Τι σημαίνει ν αγιάσεις κρυφά σε έναν κόσμο …. που μονάχα φαίνεται και δεν είναι.
π. Εφραίμ Παναούσης
Πηγή: Διακόνημα, Ομοθυμαδόν
Δημοσίευση σχολίου