Ήταν ημέρα των αγίων Θεοδώρων στις 21-2-1971, Ψυχοσάββατο. Είχα γράψει
για πρώτη φορά τον βίο του (Αγ.Αρσενίου του Καππαδόκη) από τα στοιχεία
που είχα τότε και τον διάβαζα , μη τυχόν έκανα λάθος στην μεταφραση της
Φαρασιώτικης που άκουγα από τους γέρους.
Ήθελε δύο ώρες ο ήλιος για να βασιλέψη , κι ενώ διάβαζα, με επισκέφθηκε ο Πατήρ Αρσένιος και όπως ο καθηγητής χαϊδεύει τον μαθητή , που έγραψε καλά το μάθημα, το ίδιο μού έκανε και αυτός.
Παράλληλα με άφησε με μία ανέκφραστη γλυκύτητα και αγαλλίαση ουράνια στην καρδιά μου, που ήταν αδύνατο να την αντέξω.Έτρεχα έξω μετά στην περιοχή τού Καλυβιού μουσαν τρελλός και τον φώναζα γιατί νόμιζα ότι θα τον εύρισκα. (Ευτυχώς που δεν είχε έρθει κανένας επισκέπτης, διότι και αυτός θα ανησυχούσε και εγώ δεν θα μπορούσα να τού πώ την αιτία εκείνης της θείας τρέλλας για νατον καθησυχάσω).Άλλοτε φώναζα δυνατά «Πάτερ μου, Πάτερ μου» και άλλοτε φώναζα σιγώτερα «Θεέ μου, Θεέ μου κράτησε λίγο σφιχτά την καρδιά μου μέχρι να ιδώ τι θα απογίνη απόψε».
Διότι την μεγάλη εκείνη Παραδεισένια γλυκύτητα ήταν αδύνατον να την αντέξη η πήλινη καρδιά μου αν δεν βοηθούσε ο Θεός .
Όταν είχε νυχτώσει πια και οι ελπίδες μου είχαν κοπή -γιατί νόμιζα ότι θα τον εύρισκα-κοίταζα πια στον ουρανό.Αυτό που μ΄έκανε να συμμαζευθώ στο κελλί μου ήταν , όταν θυμήθηκα την ημέρα τής Αναλήψεως τού Κυρίου.,τον βλέπουν να χάνεται στους Ουρανούς μπροστά στα μάτια τους.
Αφού μπήκα στο κελλί μου μετά , την γλυκύτητα εκείνη πάλι την ενοιωθα και στη συνέχεια τής νυκτός.Αυτό όμως με έβαλε σε λογισμούς.
Ήθελε δύο ώρες ο ήλιος για να βασιλέψη , κι ενώ διάβαζα, με επισκέφθηκε ο Πατήρ Αρσένιος και όπως ο καθηγητής χαϊδεύει τον μαθητή , που έγραψε καλά το μάθημα, το ίδιο μού έκανε και αυτός.
Παράλληλα με άφησε με μία ανέκφραστη γλυκύτητα και αγαλλίαση ουράνια στην καρδιά μου, που ήταν αδύνατο να την αντέξω.Έτρεχα έξω μετά στην περιοχή τού Καλυβιού μουσαν τρελλός και τον φώναζα γιατί νόμιζα ότι θα τον εύρισκα. (Ευτυχώς που δεν είχε έρθει κανένας επισκέπτης, διότι και αυτός θα ανησυχούσε και εγώ δεν θα μπορούσα να τού πώ την αιτία εκείνης της θείας τρέλλας για νατον καθησυχάσω).Άλλοτε φώναζα δυνατά «Πάτερ μου, Πάτερ μου» και άλλοτε φώναζα σιγώτερα «Θεέ μου, Θεέ μου κράτησε λίγο σφιχτά την καρδιά μου μέχρι να ιδώ τι θα απογίνη απόψε».
Διότι την μεγάλη εκείνη Παραδεισένια γλυκύτητα ήταν αδύνατον να την αντέξη η πήλινη καρδιά μου αν δεν βοηθούσε ο Θεός .
Όταν είχε νυχτώσει πια και οι ελπίδες μου είχαν κοπή -γιατί νόμιζα ότι θα τον εύρισκα-κοίταζα πια στον ουρανό.Αυτό που μ΄έκανε να συμμαζευθώ στο κελλί μου ήταν , όταν θυμήθηκα την ημέρα τής Αναλήψεως τού Κυρίου.,τον βλέπουν να χάνεται στους Ουρανούς μπροστά στα μάτια τους.
Αφού μπήκα στο κελλί μου μετά , την γλυκύτητα εκείνη πάλι την ενοιωθα και στη συνέχεια τής νυκτός.Αυτό όμως με έβαλε σε λογισμούς.
Μήπως ο Καλός και Δίκαιος Θεός έστειλε τον Πατέρα Αρσένιο , για να μού
εξοφλήση σ΄αυτή τη ζωή τα πέντε -έξι κομποσχοίνια που έκανα σαν
καλόγηρος με αυτή την Παραδεισένια γλυκύτητα , επειδή οι αμαρτίες μου
είναι πολλές και μεγάλες~Δεν ξέρω , γι ΄αυτό σας παρακαλώ, εύχεσθε για
την αγάπη τού Χριστού να μέ ελεήση ο Θεός.
(γέροντος Παϊσίου- o Πατήρ Αρσένιος ο Καππαδόκης Ιερόν Ησυχαστήριον Μοναζουσών Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος-Σουρωτή Θεσσαλονίκης -1975)
απο το πολύ αξιόλογο Misha
απο το πολύ αξιόλογο Misha
 α...){kind=link}
Δημοσίευση σχολίου