Ο
μεγαλύτερος κίνδυνος της Μεγάλης Εβδομάδας είναι ο θρησκευτικός
συναισθηματισμός. Σε αυτό συντείνουν τα γραφικά έθιμα, από τα οποία δεν
ξεφεύγει και η εκκλησία μας η ίδια, ο πένθιμος κοσμικός χαρακτήρας σε
πολλές προσωπικές και κοινωνικές εκδηλώσεις μας, η ταύτιση μας σε πρώτο
επίπεδο με τον Χριστό τον παθόντα, όχι βιωματικά, αλλά κατά τις
συγκυρίες του βίου, αναλύσεις ειδικών "μπουρδολόγων" για τις ημέρες,
τηλεοπτικά προγράμματα τύπου Τζεφιρέλι και μια ύπουλη αυτοδικαίωσηγια
την καλή μας νηστεία και ευσεβή διάθεση.
Προσέξτε
αδελφοί, την εκ δεξιών επίθεση πού έρχεται με "γλύκα" και ευσεβείς
προθέσεις να μας γεμίσει εντυπώσεις και φτηνά κοινά συναισθήματα, γιατί
είναι παγίδα μεγάλη.
Την
Μεγαλοβδομάδα δεν θρηνούμε για τον "καημένο Χριστούλη" , πού ανέβηκε
στον σταυρό και πέθανε και θάφτηκε σαν νικημένος και αδικημένος
άνθρωπος. Εχει έναν πενθοχαρμόσυνο χαρακτήρα το ορθόδοξο ήθος.
Τις
ημέρες αυτές σταυρώνουμε τις επιθυμίες και τα πάθη μας. Μπαίνουμε σε
πνευματικό χωνευτήρι για να τα μεταμορφώσουμε.Ζητάμε και
προπανηγυρίζουμε την ανάσταση. Δεν υπάρχει στιγμή στην εορτολογία και
την υμνογραφία της μεγάλης Εβδομάδας πού να μην αναφέρεται ο σταυρός
συναπτά με την ανάσταση και η αλήθεια πώς ο Χριστός είναι ο Κύριος της
ιστορίας, των παθών και του θανάτου Του. Ο Βασιλεύς της δόξης δηλ πού
τελεσιουργεί τα φρικτα μυστήρια της οικονομίας για την σωτηρία μας.
Με
αυτή την νοοτροπία και διάθεση να μπούμε στην μεγάλη Εβδομάδα και με
ειλικρινή κατάνυξη και ευγνωμοσύνη. Τα συναισθήματα είναι ένα βοηθητικό
εργαλείο, πού διεγείρεται μπροστά σε αυτά τα μεγάλα γεγονότα και τις
παραστάσεις τις πασχαλινές και υποβοηθά το βίωμα. Δεν είναι το δεσπόζον
στοιχείο της ατμόσφαιρας πού καλούμαστε να υπηρετήσουμε.Γιατί αν μπούμε
με κοινά συναισθήματα του βίου και των ανθρωπίνων κοινωνικών σχέσεων και
θα αρρωστήσουμε πνευματικά από μια υποκρισία ευσεβούς τύπου και δεν θα
μας απομείνει ευλογία και χαρά από την Ανάσταση. Μόνο εντυπώσεις και
πικρίες και καθόλου ουράνιες διαστάσεις. Προσοχή λοιπόν!
Δημοσίευση σχολίου