Ενα περιστατικο με τον Μακαριστο Γεροντα Γρηγοριο, Ηγουμενο της Ιερας Μονης Δοχειαριου

Εκοιμήθη ο Γέροντας Γρηγόριος Δοχειαρίτης, ένας Αγιορείτης που πρόσφερε πολλά στο Μοναστήρι του και την Ορθοδοξία. Σίγουρα γι' αυτόν μπορούν να καταθέσουν τις εμπειρίες τους τα πνευματικά του παιδιά και όσοι τον γνώρισαν από κοντά. Επιτρέψτε μου, όμως, να σας αναφέρω ένα μικρό περιστατικό από την «γνωριμία» μου μαζί του. Και βάζω τη λέξη σε εισαγωγικά, γιατί ουδέποτε αξιώθηκα να τον συναντήσω από κοντά. «Γνωριστήκαμε» με έναν αρκετά περίεργο τρόπο, που θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας:

Τέλη 2011 - Αρχές 2012. Έχει μόλις εκδοθεί το δεύτερο βιβλίο μου, το «Αγιορείτικο Προσκύνημα». Η χαρά μου είναι μεγάλη, καθώς επιτέλους, ένα από τα όνειρά μου, να κυκλοφορήσω βιβλίο με φωτογραφίες για τον αγαπημένο μας Άθωνα, πραγματοποιείται.

Στέλνω λοιπόν το βιβλίο, τιμής ένεκεν, στα Μοναστήρια του Αγίου Όρους. Από κάποια λαμβάνω απαντητικές επιστολές. Μία από αυτές, είναι και του Γέροντος Γρηγορίου.

Ανοίγω το φάκελο με αγωνία. Περιμένω καλά λόγια, αφού στο εξώφυλλο του βιβλίου απεικονίζεται η Ιερά Μονή Δοχειαρίου, ενώ υπάρχει και αναλυτική παρουσίασή της στις εσωτερικές σελίδες.

Μου έχει στείλει μια κάρτα, αντί για επιστολή. Είναι χειρόγραφη και μόλις την διαβάζω, στέκομαι αποσβολωμένος. Είμαι έκπληκτος και εξοργισμένος.

Τι μου έγραφε ο Γέροντας;

«Το βιβλίο σας δείχνει μια ασέβεια προς το Άγιον Όρος. Θα έπρεπε να γράφετε "Ιερά" μπροστά από το όνομα κάθε Μονής, αλλά εσείς δεν το κάνατε. Φαίνεται ότι δεν σέβεστε τους μοναχούς και το Περιβόλι της Παναγίας μας».

Αυτά είναι όσα θυμάμαι, γιατί δυστυχώς δεν κράτησα την κάρτα, αλλά από τα νεύρα μου την πέταξα κατευθείαν.

Γιατί τα έγραφε αυτά ο Γέροντας; Διότι, όντας άπειρος, είχα αναφέρει τα Μοναστήρια στην αρχή κάθε κεφαλαίου σκέτα ως «Μονή» και όχι «Ιερά Μονή». Αυτό δεν άρεσε - δικαίως - στον Γέροντα και θέλησε να με συνετίσει.

Ήμουν, όμως, έξαλλος. «Μα είναι δυνατόν, από όλο το βιβλίο να βρήκε μόνο αυτό;», σκέφτηκα. Πραγματικά ο Γέροντας, δεν έγραφε τίποτα άλλο, ούτε για το περιεχόμενο, ούτε καν για το εξώφυλλο, που έδειχνε το Μοναστήρι του.

Αισθανόμουν προσβεβλημένος, επειδή με είχε αποκαλέσει...ασεβή! Ετοιμάστηκα να του απαντήσω με οργή «για να τον βάλω στη θέση του». Ευτυχώς, αυτή την απάντηση δεν την έστειλα ποτέ. Όμως, η πίκρα για τη συμπεριφορά του Γέροντος έμεινε μέσα μου για χρόνια. Μάλιστα, ενώ επισκεπτόμουν 2 φορές το χρόνο το Άγιον Όρος, απέφευγα να προσκυνήσω στο Δοχειάρι εξαιτίας αυτού του γράμματος! Τόσο πολύ με είχε ενοχλήσει...

Όσο πέρναγαν τα χρόνια και βλέποντας τον αγώνα του Γέροντος για διάφορα θέματα, τόσο καταλάβαινα πως ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ στις δριμείες παρατηρήσεις του «εναντίον» μου. Ναι, είχε δίκιο! Γιατί, κάποιες φορές, χρειάζεται να «ταρακουνάμε» κάποιον για να διορθωθεί. Κι εκτός των άλλων, ο Γέροντας πάντα ήταν αυθόρμητος, πηγαίος, σκληρός ίσως στις εκφράσεις του, όμως, εξίσου καθαρός, τίμιος και ευθύς. Με λίγα λόγια, από τους ανθρώπους που δεν πρέπει να φοβόμαστε, ακόμα κι αν μας ενοχλούν καμιά φορά. Αλλοίμονο σε όσους είναι εγευνέστατοι και «με το σας και με το σεις», αλλά οι πράξεις τους δεν συμβαδίζουν με τα λόγια τους.

Περιττό να πω ότι στις επόμενες εκδόσεις για τα ελληνικά Μοναστήρια, μπήκε απαρέγκλιτα το «Ιερά» μπροστά στο όνομα κάθε Μονής. Μάλιστα, σκέφτομαι συχνά αυτό το περιστατικό, κάθε φορά που εκδίδω κάποιο νέο σχετικό βιβλίο. 

Επισκέφθηκα την Ιερά Μονή Δοχειαρίου πριν 2 χρόνια περίπου. Δεν μπόρεσα να δω τον Γέροντα, παρότι το ήθελα πολύ. Αξιώθηκα να πάρω την ευχή του τηλεφωνικά, μιλώντας μαζί του για κάποιο άλλο θέμα. Εδώ να σημειώσω ότι μου έκανε εντύπωση πως απαντούσε ο ίδιος στα τηλέφωνα και όχι κάποιος άλλος καλόγερος. Επίσης, οι προσκυνητές του Μοναστηριού έβλεπαν ίσως με απορία, πόσο σκληρά εργάζονταν οι μοναχοί με μπροστάρη τον Γέροντα και πόσο επιμελείς ήταν και στα λατρευτικά τους καθήκοντα. Αξέχαστη θα μου μείνει μια Αγρυπνία εκεί, όσο και οι καθημερινές Παρακλήσεις μπροστά στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Γοργοϋπηκόου.

Γέροντα, Καλό Παράδεισο...!

Δημήτρης Σωτηρόπουλος

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ: