Στην Σκήτη της Αγίας Άννης κατοικούσε κάποτε ένας Γέροντας με τον υποτακτικό του, που δυστυχώς έκανε συχνά παρακοές. Ήταν παραμονή μιας εορτής της Παναγίας.
-Γέροντα, λέει ο υποτακτικός, θα πάω να ψαρέψω κανένα ψάρι, για να φάμε αύριο που είναι και εορτή.
-Παιδί μου, εδώ οι γείτονές μας, που είναι ψαράδες, αν και ψάρευαν ώρες χθες δεν έπιασαν τίποτε. Αν ήθελε η Παναγία να φάμε ψάρια θα έπιαναν, και θα έφερναν και σε μας. Να μην πας για ψάρεμα.
-Όχι, θα πάω.
-Μην πηγαίνεις, επανέλαβε ο Γέροντας.
Ο υποτακτικός έφυγε για την θάλασσα. Λυπήθηκε ο Γέροντας και πήγε στο κελλί του και άρχισε να προσεύχεται για τον υποτακτικό του, γιατί προαισθάνθηκε ότι θα πάθει πειρασμό.
Ο υποτακτικός έφθασε στην θάλασσα, ετοίμασε την πετονιά του με το δόλωμα και την πέταξε στο βάθος.
Αμέσως αισθάνθηκε ότι κάτι έπιασε το αγκίστρι. Άρχισε να το τραβά. Βγαίνει ξαφνικά ένας αράπης μαύρος, με αγριωπά μάτια, έτοιμος να ορμήσει πάνω του. Μια αόρατη δύναμη τον κρατούσε.
Τρομαγμένος ο καλόγηρος φεύγει και ο διάβολος τον ακολουθεί μέχρι το κελλί του. Όταν έφθασε έξω από την καλύβη του ακούει τον διάβολο να του λέει :
«Βρε καλόγηρε τί να σου κάνω, που από την ώρα που έφυγες, ο Γέροντας κάνει κομποσχοίνι για σένα, αλλιώς θα σε έπνιγα μέσα στην θάλασσα».
Ιδού ο καρπός της παρακοής, θετικός και άμεσος.
ΠΗΓΗ : ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΟΥ, Ο ΧΑΡΙΣΜΑΤΟΥΧΟΣ ΥΠΟΤΑΚΤΙΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΕΦΡΑΙΜ Ο ΚΑΤΟΥΝΑΚΙΩΤΗΣ, ΨΥΧΟΦΕΛΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΑ 12, 2005, σ. 112 κ.ε.
Η Αξία της μοναχικής υπακοής!
ΑπάντησηΔιαγραφή