Με συγκίνηση μάθαμε την είδηση της κοίμησης του Μακαριστού Μητροπολίτη Γλυφάδος Παύλου, ενός άξιου Ποιμένα της Εκκλησίας μας. Επιτρέψτε μου ορισμένες σκέψεις για εκείνον, που γνώρισα κατά τη διάρκεια συνέντευξης που μου παραχώρησε τέτοιες μέρες πριν από 5 χρόνια, το 2014:
Η πρώτη εντύπωση, ήταν η απολύτως λιτή και φτωχική θα έλεγα, κατοικία του: Δεν έμενε σε μητροπολιτικό μέγαρο, ούτε σε ιδιόκτητο σπίτι, αλλά σε ένα κελλί στην Ιερά Μονή Αγίου Νεκταρίου στην Τερψιθέα της Άνω Γλυφάδας. Ζούσε σαν μοναχός, παρότι Επίσκοπος.
Ο τρόπος και η συμπεριφορά του, ήταν κάτι παραπάνω από εγκάρδιες: Μετέδιδε την πατρική στοργή του πνευματικού πατέρα σε όλους, καταργώντας τις αποστάσεις που πιθανόν δημιουργεί το επισκοπικό αξίωμα. Ήταν απλός, ταπεινός και πράος, ακόμα και στους συκοφάντες του.
Το φιλανθρωπικό και κοινωνικό έργο του στην Μητρόπολη που διαποίμανε, ήταν τεράστιο: Ιδιαίτερης μνείας αξίζει η αντι - αιρετική δράση του, που επεκτεινόταν συνεχώς, με διαρκή ενημέρωση των πιστών για τους κινδύνους των αιρέσεων.
Η αγωνία του για τον τόπο και ιδιαίτερα για τους νέους και τους φτωχούς συνανθρώπους μας, ήταν εμφανής: Αντιμετώπιζε την κρίση στεκόμενος πάντα στο πλευρό των αναξιοπαθούντων, χωρίς να επιδιώκει την προβολή αυτής της μεγάλης προσφοράς.
Επρόκειτο για έναν προσιτό και άξιο Ιεράρχη, που άφησε το στίγμα του όχι μόνο στην Μητρόπολη Γλυφάδας, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλαδική Εκκλησία.
Πατέρα Παύλο, Καλό Παράδεισο...!
Δημήτρης Σωτηρόπουλος
Υ.Γ. Αξίζει να αφιερώσετε μιάμιση ώρα και να δείτε την συνέντευξή του.
Μπράβο σας. Ήταν επιτυχία που τον γνωρίσατε και πήρατε και συνέντευξη. Θα έχετε τώρα την ευχή του.
ΑπάντησηΔιαγραφή