ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ἰωάν. ιζ΄ 1-13
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Κυρ. ζ΄ Πράξεων: Πράξ. κ΄ 16-18, 28-36
1. Τί εἶναι ἡ αἰώνια ζωὴ
Σήμερα τιμοῦμε τὴ μνήμη τῶν Ἁγίων 318 Πατέρων τῆς Α´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, οἱ ὁποῖοι μὲ τὸν φωτισμὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καταδίκασαν τὴ φοβερὴ αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ καὶ συνέταξαν τὰ 7 πρῶτα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως, διακηρύσσοντας τὴν θεότητα τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ.
Τὸ Εὐαγγελικὸ Ἀνάγνωσμα, ποὺ ἀναγινώσκεται πρὸς τιμὴν τῶν ἁγίων Πατέρων, περιλαμβάνει τὸ πρῶτο τμῆμα τῆς λεγόμενης Ἀρχιερατικῆς Προσευχῆς τοῦ Κυρίου· δηλαδὴ τῆς προσευχῆς ποὺ ἀνέπεμψε ὁ Κύριος στὸν ἐπουράνιο Πατέρα, πρὶν μεταβεῖ στὸν κῆπο τῆς Γεθσημανῆ τὴ νύχτα τοῦ Πάθους Του.
Σ᾿ αὐτὴν ὁ Κύριος φανερώνει καὶ τὸν ὁρισμὸ τῆς αἰώνιας ζωῆς: «Αὕτη ἐστὶν ἡ αἰώνιος ζωή, ἵνα γινώσκωσί σε τὸν μόνον ἀληθινὸν Θεὸν καὶ ὃν ἀπέστειλας Ἰησοῦν Χριστόν», εἶπε. Αὐτὴ εἶναι ἡ αἰώνια ζωή, τὸ νὰ γνωρίζουν οἱ ἄνθρωποι ὅλο καὶ περισσότερο Ἐσένα, τὸν μόνο ἀληθινὸ Θεό, καὶ τὸν Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ὁποῖον ἀπέστειλες στὸν κόσμο· νὰ Σὲ γνωρίζουν ἔχοντας ζωντανὴ ἐπικοινωνία μὲ Σένα καὶ ἀπολαμβάνοντας τὶς ἄπειρες τελειότητές Σου.
Ἡ αἰώνια ζωὴ λοιπὸν συνίσταται στὴ γνώση τοῦ ἀληθινοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ γνώση ὅμως αὐτὴ δὲν εἶναι διανοητική, ὅπως αὐτὴ ποὺ ἀποκτοῦμε διαβάζοντας ἕνα βιβλίο, ἀλλὰ ἐμπειρική, βιωματική. Αὐτὸς ποὺ ἔχει τὸν Θεὸ μέσα του, ἔχει ἤδη τὴν αἰώνια ζωή, μετέχει στὴ ζωὴ τοῦ Θεοῦ, ἀπολαμβάνει τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ, καὶ αὐτὸ τὸν γεμίζει μὲ ἀναφαίρετη εὐτυχία.
Μάλιστα ὁ Κύριος λέει: «ἵνα γινώσκωσί σε»· νὰ Σὲ γνωρίζουν· συνέχεια. Ἡ αἰώνια ζωὴ συνίσταται στὴν ἀδιάλειπτη κοινωνία καὶ ἕνωση μὲ τὸν Θεό, ἡ ὁποία ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν παρούσα ζωὴ καὶ ἐκτείνεται στὴν ἀτελεύτητη αἰωνιότητα.
Ὅλα τὰ ἔκαμε ὁ Κύριος γιὰ νὰ ἐξασφαλισθεῖ αὐτὴ ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων μὲ τὸν Θεό, ποὺ εἶναι τὸ πιὸ μεγάλο ἀγαθό. Ἀπομένει ἐμεῖς, ὁ καθένας μας, νὰ ἀνταποκριθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴν ἄπειρη δωρεὰ τοῦ Θεοῦ.
2. Γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ
Στὴ συνέχεια ὁ Κύριος, ἀπευθυνόμενος πάντα πρὸς τὸν Πατέρα Του, λέει: «Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω». Ἐγὼ Σὲ δόξασα πάνω στὴ γῆ. Καὶ μὲ τὴ θυσία μου, ποὺ θὰ προσφέρω σὲ λίγο πάνω στὸν Σταυρό, ὁλοκλήρωσα τελείως τὸ ἔργο ποὺ μοῦ ἔδωσες νὰ ἐπιτελέσω.
Ὁ Κύριος ἐκπλήρωσε τὴν ἀποστολή Του στὴ γῆ, ποὺ ἦταν ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπινου γένους, καὶ δόξασε τὸν Πατέρα Του κατὰ τρόπο μοναδικὸ καὶ ἀνεπανάληπτο. Ὡστόσο καὶ ὁ κάθε πιστὸς καλεῖται στὴ ζωή του νὰ δοξάσει τὸν Θεὸ ἐκπληρώνοντας τὴν ἀποστολή του, ποὺ εἶναι ὁ προσωπικός του ἁγιασμός. Δοξάζει τὸν Θεό, ὅταν ὑπακούει στὸ ἅγιο θέλημά Του. Δοξάζει τὸν Θεὸ μὲ τοὺς ἐνάρετους λόγους καὶ τὶς πράξεις του, ἀλλὰ καὶ μὲ τὶς σκέψεις του· μὲ τὶς αἰσθήσεις του, ὅταν τὶς φυλάσσει καθαρὲς ἀπὸ τὸν μολυσμὸ τῆς ἁμαρτίας καὶ τὶς ἁγιάζει. Τὸν δοξάζει καὶ ὅταν εἶναι μόνος ἀλλὰ καὶ ὅταν συναναστρέφεται μὲ ἄλλους, στὸ σπίτι, στὴν ἀγορά, στὴ δουλειά, στὶς διακοπές, τὴ νύχτα καὶ τὴ μέρα…
Τί μεγαλεῖο καὶ τί τιμὴ ὅ,τι κάνουμε, νὰ τὸ κάνουμε γιὰ τὴ δόξα τοῦ Θεοῦ! Καὶ στὸ τέλος τῆς ζωῆς μας νὰ μποροῦμε νὰ ἐπαναλάβουμε κι ἐμεῖς – τηρουμένων τῶν ἀναλογιῶν – αὐτὸν τὸν λόγο: «Ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπὶ τῆς γῆς, τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω»· μὲ τὴ βέβαιη ἐλπίδα καὶ πληροφορία ὅτι ὁ Κύριος, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός Του, θὰ ἀναπληρώσει τὸ ἔλλειμμα τοῦ ἀγώνα μας.
3. Νὰ εἴμαστε ἕνα
Ὁ Κύριος προσεύχεται στὸν ἐπουράνιο Πατέρα Του νὰ φυλάξει τοὺς μαθητές Του, ἀλλὰ καὶ ὅλους τοὺς πιστοὺς κάτω ἀπὸ τὴν παντοδύναμη προστασία Του, τώρα ποὺ ὁ Ἴδιος θὰ θυσιασθεῖ καὶ δὲν θὰ εἶναι πλέον αἰσθητὰ κοντά τους. Τί λέει; Ἀξίωσέ τους «ἵνα ὦσιν ἓν καθὼς ἡμεῖς»· φύλαξέ τους ἔτσι, ὥστε νὰ παραμένουν ἑνωμένοι μαζί μου καὶ μεταξύ τους καὶ νὰ εἶναι μὲ τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ὁμοφροσύνη τους ἕνα σῶμα, ὅπως εἴμαστε ἕνα κι Ἐμεῖς ποὺ ἔχουμε τὴν ἴδια οὐσία καὶ φύση.
Τὸ ἐπίμονο αἴτημα τοῦ Κυρίου στὴν Ἀρχιερατική Του Προσευχὴ εἶναι αὐτό: ἡ μεταξὺ ἡμῶν τῶν Χριστιανῶν ἀγάπη, εἰρήνη καὶ ἑνότητα.
Ἡ ἁμαρτία ἔφερε στὴν ἀνθρωπότητα τὸν διχασμό, τὴν ἔχθρα, τὴν ταραχὴ καὶ τὴ σύγχυση. Ὁ Κύριος μὲ τὴ σταυρικὴ θυσία Του κατήργησε τὸ κράτος τῆς ἁμαρτίας καὶ χάρισε ἑνότητα στοὺς πιστούς Του. Ἡ ἑνότητα αὐτὴ βιώνεται μὲ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ μέσα στὴν Ἐκκλησία, καθὼς ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς κοινωνίας τῶν πιστῶν μὲ τὸν Θεὸ τῆς ἀγάπης.
Μακάρι μέρα μὲ τὴ μέρα ἡ θεία Χάρις νὰ μᾶς μεταμορφώνει, ὥστε νὰ ζοῦμε οἱ πιστοὶ στὴν ἀγκαλιὰ τῆς Ἐκκλησίας τὸ πιὸ μεγάλο θαῦμα, τὴν ἐν Χριστῷ ἑνότητα τῶν ψυχῶν μας, καὶ νὰ σκορπίζουμε στοὺς γύρω μας τὴν ἀνέκφραστη εἰρήνη καὶ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
Δημοσίευση σχολίου