Εκαναν τον κοσμο να σκεφτεται την κοιλια του και οχι την Ανασταση του Χριστου

Του Δημήτρη Σωτηρόπουλου

Θλιβερές οι εικόνες. Αναπόφευκτες οι συγκρίσεις.

Από τη μια, οι Ναοί κλειδαμπαρωμένοι, με τους Ιερείς να κάνουν μόνοι τους τις Ακολουθίες και να θυμιατίζουν τα άδεια καθίσματα.

Από την άλλη, οι «ναοί» της κατανάλωσης ορθάνοιχτοι, με τεράστιες ουρές ανθρώπων που συνωστίζονται για να προμηθευτούν τα «απαραίτητα για το πασχαλινό τραπέζι».

Σε όσους τόλμησαν (!!!) να πάνε...παράνομα στις Εκκλησίες για να προσκυνήσουν για λίγα δευτερόλεπτα τον Επιτάφιο και ν' ανάψουν ένα κερί, περιπολικά, συλλήψεις, αυστηρές συστάσεις και τους «ενημερωτές» - σύγχρονους σταυρωτές να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους όπως οι Φαρισαίοι μιλώντας για «κίνδυνο μόλυνσης», «ανυπάκουους πιστούς» και ειρωνίες για τους παπάδες που «άνοιξαν τα παγκάρια».

Σε όσους πήγαν τελευταία στιγμή για τα ψώνια, κρατική διευκόλυνση με παράταση του ωραρίου των καταστημάτων και προτροπές από τους «ενημερωτές» - σύγχρονους σταυρωτές να μην ανησυχούν, γιατί έχουν χρόνο να καταθέσουν τον οβολό τους στα «παγκάρια» των καταστημάτων τροφίμων.

Η ουρά έξω από τους Ναούς, σκανδαλίζει. Τι κι αν τηρούν άψογα τις αποστάσεις ασφαλείας οι πιστοί; Άρον - άρον σταύρωσον αυτούς.

Η ουρά έξω από τα καταστήματα και τις λαΪκές αγορές, απλώς αναφέρεται. Τι κι αν σχεδόν ποδοπατεί ο ένας τον άλλον για να προλάβει να ψωνίσει; «Ο κόσμος πρέπει να φάει», λένε.

Ναι. Να φάει. Και να χορτάσει. Αλλά ΠΟΣΟ πια;

Καταντήσαμε να τα βλέπουμε όλα με την γαστέρα μας. Με την κοιλιά μας.

Τρέχουμε αλαφιασμένοι να προλάβουμε να γεμίσουμε το τραπέζι μας, λες και είμαστε νηστικοί.

Από την άλλη, όσοι πιστοί νηστεύουν και μάλιστα αυστηρά, στερούνται την τροφή της ψυχής, την Θεία Κοινωνία.

Η μία τροφή, η υλική, «απαραίτητη».

Η άλλη, «βρίσκεται και του χρόνου».

Ο σκοπός των απαγορεύσεων που θυμίζουν αλήστου μνήμης αντίθεα καθεστώτα, είναι προφανής: Να μην καταλάβουμε Μεγάλη Εβδομάδα.

Να μην ζήσουμε τα Πάθη του Χριστού.

Να μην γιορτάσουμε την Ανάστασή του.

Σιωπηλές οι καμπάνες των Εκκλησιών, στη διαπασών οι μουεζίνηδες των τζαμιών.

Αν κάποιος ζητήσει να χτυπήσουν οι πρώτες, είναι ακραίος. Αυτός που ακούει τους δεύτερους, έχει δικαίωμα να θρησκεύει.

Υποκρισία, μίσος για τον Χριστό και διωγμός των πιστών.

Οι Φαρισαίοι έχουν άξιους απογόνους.

Οι Ιούδες πολλαπλασιάστηκαν και εξελίχτηκαν τεχνολογικά, αφού πλέον δεν προδίδουν μετά φανών και λαμπάδων, αλλά μετά...smartphones.

Κι εμείς; Πώς να κάνουμε Πάσχα φέτος;

Κλεισμένοι στα σπίτια «δια τον φόβο των Ιουδαίων», αλλά με ανοιχτές τις καρδιές μας για τον Χριστό.

Βάζοντας στο τραπέζι μας πρώτα το κερί με το φως από το καντήλι μας και μετά τα φαγητά.

Και μ' ένα χρέος: Να μην ξεχάσουμε ΠΟΤΕ αυτά που συνέβησαν φέτος, αυτές τις Άγιες ημέρες.

Καλή Ανάσταση!

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ: