ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ἐφεσ. δ΄ 7-13
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ: Ματθ. δ΄ 12-17
Κυριακὴ μετὰ τὰ Φῶτα σήμερα καὶ ἡ εὐαγγελικὴ περικοπὴ μᾶς διατηρεῖ στὴ φωτοπλημμύρα τῆς ἑορτῆς τῶν Θεοφανίων, καθὼς μᾶς περιγράφει τὴν ἀνατολὴ τοῦ πνευματικοῦ Φωτὸς στὸν κόσμο. Μᾶς μεταφέρει στὴν ἀρχὴ τῆς δημόσιας δράσεως τοῦ Κυρίου.
1. Στὸ σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας
Ὁ Πρόδρομος Ἰωάννης εἶχε ὁδηγηθεῖ στὴ φυλακὴ ἀπὸ τὸν βασιλιὰ Ἡρώδη, ἐπειδὴ τὸν ἤλεγξε γιὰ τὶς ἄνομες πράξεις του. Ὁ Ἰησοῦς πληροφορήθηκε τὸ γεγονὸς καὶ πηγαίνει στὴ Γαλιλαία γιὰ νὰ ξεκινήσει ἀπὸ ἐκεῖ τὸ κήρυγμά του. Κάνει κέντρο του τὴν Καπερναούμ, ποὺ ἦταν πόλη κτισμένη κοντὰ στὴν Τιβεριάδα θάλασσα. Ἐκεῖ κατοικοῦσαν μαζὶ Ἰουδαῖοι καὶ εἰδωλολάτρες, καὶ ὁ λαὸς τῆς περιοχῆς ἦταν βυθισμένος στὸ πνευματικὸ σκοτάδι τῆς ἄγνοιας καὶ τῆς πλάνης.
Ἐκπληρώθηκε ἔτσι ἡ προφητεία τοῦ προφήτη Ἡσαΐα, ὁ ὁποῖος πρὶν ἀπὸ ἑκατοντάδες χρόνια προεῖδε καὶ εἶπε ὅτι ἡ χώρα τῆς φυλῆς Ζαβουλὼν καὶ ἡ χώρα τῆς φυλῆς Νεφθαλείμ, ποὺ ἐκτείνονται κοντὰ στὴ θάλασσα καὶ πέρα ἀπὸ τὸν Ἰορδάνη ποταμό, στὰ ἀνατολικά του· ἡ Γαλιλαία, στὴν ὁποία κατοικοῦν πολλοὶ ἐθνικοί· ὁ λαὸς αὐτὸς ποὺ κάθεται καθηλωμένος καὶ ἀκίνητος στὸ πνευματικὸ σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρικῆς πλάνης καὶ τῆς ἀσέβειας, εἶδε μεγάλο πνευματικὸ Φῶς, τὸν Χριστό. Ἔλαμψε φῶς ἀπὸ τὸν οὐρανὸ σ᾿ ἐκείνους ποὺ κάθονται στὴ χώρα ποὺ σκιάζεται ἀπὸ τὸ πυκνότατο σκοτάδι τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου.
«Ἐν σκότει… ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου». Μὲ τὶς λέξεις αὐτὲς ὁ μεγάλος Προφήτης περιγράφει τὴν κατάσταση ποὺ ἐπικρατοῦσε στὸν κόσμο πρὶν ἔλθει ὁ Χριστός: ἀσέβεια, ἄγνοια, ἀνηθικότητα καὶ πλάνη. Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ λάτρευαν τὰ εἴδωλα. Τὴ στιγμὴ ὅμως, ποὺ εἶχε πυκνώσει τόσο πολὺ τὸ σκοτάδι, αὔγασε τὸ πιὸ γλυκὸ Φῶς. Οὐράνιο φῶς, θεϊκό. Πολὺ ἀνώτερο ἀπὸ τὸ φῶς τοῦ ἥλιου: τὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ, τὸ κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου. Τὸ φῶς ποὺ ἄλλαξε τὴν πορεία τῶν ἀνθρώπων.
Δύο χιλιάδες χρόνια μετὰ τὴν ἀνατολὴ ἐκείνη τὸ ὑπερκόσμιο φῶς τοῦ Χριστοῦ λάμπει στὸν κόσμο καὶ δὲν πρόκειται ποτὲ νὰ δύσει, ὅσο κι ἂν τὰ μαῦρα σύννεφα τῆς ἁμαρτίας τὸ κρύβουν πρὸς στιγμὴ ἀπὸ τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων. Συνεχίζει νὰ λάμπει, νὰ δίνει χρῶμα καὶ ζωὴ στὴν κτίση, νὰ θερμαίνει τὶς καρδιὲς τῶν ἀνθρώπων. Ὅπως δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ σβήσει τὸ φῶς τοῦ ἥλιου, ἀντίστοιχα κανένας πολέμιος τοῦ Χριστοῦ καὶ τοῦ Εὐαγγελίου του δὲν ἔχει τὴ δύναμη νὰ σκιάσει τὸ ἀνέσπερο φῶς τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ τὸ κρύψει ἀπὸ τὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων.
2. Ἡ οὐράνια Βασιλεία
Ἀπὸ τὴν Καπερναοὺμ λοιπὸν ξεκίνησε τὸ κήρυγμά του ὁ Χριστός. Καὶ ἦταν κήρυγμα μετανοίας, ἴδιο μὲ τὸ κήρυγμα τοῦ Προδρόμου: «Μετανοεῖτε· ἤγγικε γὰρ ἡ βασιλεία τῶν οὐρανῶν». Μετανοεῖτε, διότι πλησίασαν οἱ ἡμέρες ποὺ ὁ Μεσσίας θὰ ἐγκαθιδρύσει καὶ στὴ γῆ τὴ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν μὲ τὴ νέα, πνευματική, ἁγία καὶ οὐράνια ζωή, ἡ ὁποία θὰ μεταδίδεται μέσα στὴν Ἐκκλησία του.
Αὐτὴ λοιπὸν εἶναι ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐπάνω στὴ γῆ, ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία. Εἶναι πνευματικὴ Βασιλεία. Πολὺ ἀνώτερη ἀπὸ τὴ βασιλεία ποὺ προσδοκοῦσαν οἱ Ἑβραῖοι, νὰ ἐξουσιάζουν δηλαδὴ μὲ τὴ δύναμή τους ὅλο τὸν κόσμο. Τὴ Βασιλεία του τὴν ἵδρυσε ὁ Χριστὸς στὴ γῆ μὲ τὸ ἀπολυτρωτικό του ἔργο, καὶ ἀποστολή της εἶναι νὰ ἀνεβάζει τοὺς ἁμαρτωλοὺς ἀνθρώπους στὸν οὐρανό· νὰ τοὺς κάνει Ἁγίους. Εἶναι Βασιλεία οὐράνια· ἐγκατεστημένη μὲν στὴ γῆ, τελειούμενη ὅμως στοὺς οὐρανοὺς κατὰ τὸν μέλλοντα αἰώνα, ὅπως σημειώνει ὁ ἱερὸς Αὐγουστῖνος (βλ. Παν. Τρεμπέλα, Δογματική, τόμος Β΄, σελ. 321). Μέσα στὴν Ἐκκλησία ὅλα θυμίζουν οὐρανό. Ὅλα εἶναι πλημμυρισμένα ἀπὸ τὸ οὐράνιο θεϊκὸ φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Μέλη αὐτῆς τῆς Βασιλείας, δηλαδὴ τῆς Ἐκκλησίας, εἴμαστε ὅλοι οἱ Χριστιανοὶ ἀπὸ τὴν ἱερὴ ὥρα τοῦ Βαπτίσματός μας. Γευόμαστε τὴν ἁγιαστικὴ Χάρι τῶν ἱερῶν Μυστηρίων. Κοινωνοῦμε τὸ Σῶμα καὶ τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Πλήρως ὅμως θὰ ἀπολαμβάνουμε τὰ ἀγαθά της μετὰ τὴν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου, στὴν αἰωνιότητα. Ἐκεῖ θὰ εὐφραινόμαστε μὲ τὴν ἀπερίγραπτη σὲ κάλλος μορφὴ τοῦ Χριστοῦ. Ἐκεῖ θὰ Τὸν βλέπουμε διαρκῶς ὅπως εἶναι, στὴν κατάσταση τῆς θείας δόξας του καὶ τῆς ὑπερκόσμιας λαμπρότητάς του. Ἐκεῖ καὶ οἱ σεσωσμένοι πιστοὶ θὰ ἀντανακλοῦμε σὰν ἄλλοι πνευματικοὶ καθρέπτες τὸ θεϊκὸ Φῶς τοῦ Χριστοῦ.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
Δημοσίευση σχολίου