Ο Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μιλά για τον πόνο,λίγο πριν την Κοίμησή του

ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ,ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ-ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΟΛΟΙ,ΠΙΣΤΟΙ ΚΑΙ ΜΗ

Τα αποσπάσματα που ακολουθούν προέρχονται από τις συνεντεύξεις του στο "Παρόν" και τον "Εθνικό Κήρυκα" της Ελληνικής Ομογένειας στην Αμερική:

ΕΡΩΤΗΣΗ:Πόσο Σάς άλλαξε αυτή η αναπάντεχη δοκιμασία Σας και, συγκεκριμένα, πώς θεωρείτε τη σχέση σας με τον Θεό και τους ανθρώπους;

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ:Ο πόνος μπορεί να ενεργήσει στον άνθρωπο με δύο τρόπους: ή να τον σκληράνει και να τον εξαγριώσει απέναντι στον Θεό και τους ανθρώπους, κάνοντάς τον απόμακρο και αντικοινωνικό ή να τον μαλακώσει, να τον εξανθρωπίσει και να τού δώσει την διάθεση να δει τη ζωή και τη σχέση του με τον Δημιουργό και τον συνάνθρωπο με άλλο μάτι. Τα όρια αυτής της διττής προσέγγισης εξαρτώνται από το μέτρο της πίστης.

Εκείνος που πιστεύει, που εμπιστεύεται δηλ. τον Θεό και το θέλημά Του αντιμετωπίζει τον πόνο, την ασθένεια και την κάθε λογής δοκιμασία, ως επίσκεψή Του. Μπορεί προς στιγμήν να απορεί, να κραυγάζει το μεγάλο «γιατί», αλλά τελικά συνειδητοποιεί πως ό,τι επιτρέπει ο Θεός στη ζωή μας, καλό ή δύσκολο και τραγικό ακόμα, το επιτρέπει για την ωφέλεια και βελτίωσή μας. Σ’ αυτή την περίπτωση ο άρρωστος επιθυμεί την κοινωνία με τους ανθρώπους, θέλει να γίνεται μέτοχος της αγάπης τους, νιώθει ανακούφιση από την αναστροφή μαζί τους.

Σε αντίθετη περίπτωση, όταν η πίστη απουσιάζει ή είναι επιδερμική, απουσιάζει, δηλ. η εμπιστοσύνη στο θέλημα του Θεού και ο Θεός μετατρέπεται σε αντίπαλο και αντικείμενο, τότε η αρρώστια σκληραίνει τον άνθρωπο, τον καθιστά απρόσιτο και δύσκολα προσεγγίσιμο.

Δοξάζω τον Θεό γιατί, σ’ αυτή την τόσο δύσκολη για την ζωή μου περίοδο, έχει ενισχύσει και ενδυναμώσει την πίστη μου και μού δίνει την δυνατότητα όσα δίδασκα και ευαγγελιζόμουν στους άλλους όλα τα προηγούμενα χρόνια, τώρα να τα βιώνω και να τα κάνω τρόπο ζωής. Τον ευχαριστώ γιατί δεν είμαι μόνος, καθώς έχω διαρκώς κοντά μου τα πνευματικά μου παιδιά, συνκυρηναίους στην πορεία του πόνου μου, γιατί μπορώ να ιεραρχώ πιο εύκολα τις αξίες της ζωής και να βάζω στην άκρη τις αδυναμίες και τις μικρότητές της, γιατί μπορώ πιο εύκολα να συγχωρώ και να απλώνω το χέρι της συγκατάβασης σε εκείνους που με πίκραναν και με πόνεσαν στο παρελθόν.

Εγώ πιστεύω ότι είναι μέσα στο σχέδιο του Θεού και αυτή η δοκιμασία, η οποία για εμένα υπήρξε κεραυνός εν αιθρία, διότι είχα μια δραστηριότητα τόσο εκτεταμένη και τόσο πολυποίκιλη, ώστε τίποτε δεν προοιωνιζόταν ότι υπάρχει στον εαυτό μου μέσα τόσο μεγάλη φθορά.

Τελικά εγώ έχω ωφεληθεί πνευματικά από τη δοκιμασία μου αυτή, γιατί συνήθισα τον θάνατο απέναντί μου και μίλησα μαζί του, κατά το δη λεγόμενο, και τελικά η πίστη μου στον Θεό και η αυτοπεποίθησή μου και βεβαίως και η βοήθεια τόσων ανθρώπων, ιδίως όταν μάθαινα ότι υπάρχει ένας παλλαϊκός συναγερμός και προσεύχονται τόσοι άνθρωποι για τον Αρχιεπίσκοπο, με συγκράτησαν ώστε να μπορέσω να σηκώσω αυτόν τον σταυρό και τελικά να περάσω αυτό το μεγάλο βουνό.

Και ακριβώς θα ήθελα, έτσι απαντώ και στη δική σας ερώτηση, να πω στον ελληνικό λαό ότι στη ζωή αυτή έχουμε πολλές φορές ν' αντιμετωπίσουμε δοκιμασίες και δυσκολίες, αλλά τελικά όλα εντάσσονται μέσα στο σχέδιο του Θεού και δεν πρέπει να αφήνουμε τον εαυτό μας να κάνει σκέψεις απογοήτευσης και απελπισίας, τις οποίες έκαμα και εγώ, δεν θέλω να παραστήσω ούτε τον άγιο ούτε τον ήρωα, γιατί και εγώ υπήρξαν στιγμές που είπα στον Θεό «Γιατί εγώ; Γιατί σε εμένα και όχι κάπου αλλού».

Αλλά τελικά τα πήρα πίσω τα λόγια μου και είπα ότι αυτό μοιάζει με ύβρι, μοιάζει με βλασφημία, είναι σαν να ελέγχω τον Θεό γι' αυτό το οποίο με βρήκε. Ωστόσο, επειδή εμείς διδάσκουμε πως ό,τι συμβαίνει στους ανθρώπους δεν είναι ποτέ τυχαίο αλλά εντάσσεται μέσα σ' ένα σχέδιο του Θεού, πιστεύω ακράδαντα ότι ο Θεός έχει και για εμένα το σχέδιό Του και μέχρι τώρα όλα δείχνουν ότι υπάρχει ένα σχέδιο το οποίο και εφαρμόζεται.

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ: