ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ - ΟΙ ΖΗΤΩΚΡΑΥΓΕΣ

Εκόνα ντυπωσιακή. Καθαρ πρωινό. Στν μεγάλη πόλη λοι χουν βγε ν πολαύσουν τ λιακάδα τς νοιξης. λλοι μέριμνοι περπατον, λλοι συζητον γι τ τρέχοντα κα τ αώνια, μητέρες χαίρονται τν μορφι τς φύσης, παιδι παίζουν εχαριστημένα. Τίποτε δν φαίνεται καν ν διαταράξει τν μεριμνησία το κόσμου. μως, σν π κάπου μακριά, μ κα ταυτόχρονα τόσο κοντά, ρχίζει ν κούγεται μία πόκωφη βοή. Στν ρχ κανες δν μπορε ν διακρίνει τί λέγεται, μως ταν ο χοι πλησιάζουν, μαζ κα ο πρτοι δρομες, τότε τ λόγια κούγονται πι ξεκάθαρα.
Εναι Μεσσίας, βασιλις το κόσμου, πο ρχεται στν πόλη του θριαμβευτής, καθισμένος π πώλου νου. Τν συντροφεύουν ο πιτελες του, κενοι ο φτωχο κα καταφρονεμένοι, λοι σοι κουσαν τ «μακάριοι» στ ρος, λοι σοι Τν κολούθησαν στν πορεία τν θαυμάτων, λοι σοι μαγεύτηκαν π τ δύναμη τν λόγων Του, λοι σοι τν εδαν ν νασταίνει τ Λάζαρο. ταν σίγουροι, τι εχαν βρε Ατν πο πιθυμοσαν, Ατν πο θ τος δινε τν λευθερία, Ατν πο θ τος βοηθοσε ν ξαναφέρουν τ δύναμη τς Ζως στν Κόσμο.
Κα κανένας π τος κατοίκους τς πόλης, πο κενο τ πρωιν πολάμβαναν τς κτίνες τς νοιξης, δν μεινε συγκίνητος μπροστ στος χους το «σαννά», μπροστ στ θέαμα νας βασιλις ν συντροφεύεται χι π πάνοπλους πηρέτες, λλ π νθρώπους πο τ μόνο τος πλο ταν γάπη κα λπίδα τς μεταμόρφωσης το κόσμου, π κόσμο δικίας, πιβολς τν συμφερόντων τν σχυρν, κμετάλλευσης, σ κόσμο ληθινς κοινωνίας, λευθερίας π τς νάγκες, κόσμο πο Θες κα νθρωπος συμφιλιωμένοι, ξαν θ πορεύονταν μαζ μέχρις σχάτων της γς!
Αθόρμητη ζητωκραυγή, αθόρμητο τ κόψιμο τν κλαδιν τν φοινίκων, πλα πι γίνονταν τ βάγια, πλα ερήνης, πλα καινούριας ζως, πλα πι σχυρ κα π τ δυνατότερη πολεμικ μηχανή, γιατ ταν πλα το μέσα νθρώπου, τ πλα τς δίψας τς νθρώπινης φύσης γι τν φθαρσία, τ δικαιοσύνη κα τν γάπη. Κα σ᾿ ατν τ νέο κόσμο, λοι στρώνουν τ μάτιά τους, μοιράζονται μ τν ρχηγ τς Ζως ,τι πι πολύτιμο χουν, το προσφέρουν τν καρδιά τους!
Δν θ κρατήσει γι πολ ατ τ νοιξιάτικο νειρο. Γρήγορα ο ζητωκραυγς θ γίνουν ρές. Γρήγορα ο ρχοντες το λλου κόσμου, κείνου πο προπαγάνδα βαφτίζεται «λήθεια», κείνου πο δύναμη το σχυρο βαφτίζεται «δικαιοσύνη», κείνου πο τυραννία βαφτίζεται «φιλελευθερισμός», κείνου πο τ χρμα βαφτίζεται «νθρώπινο δικαίωμα», κείνου πο τ πλα το πολέμου βαφτίζονται «νθρωπιστικ παρέμβαση», θ κρίνουν πς «συμφέρει ναν πρ το λαο πολέσαι». Κα θ τ πετύχουν, θ πιβάλουν τ δική τους τάξη. Κα πως θ πε ποιητς «που κούω γι τάξη, νθρώπινο κρέας μου μυρίζει».
2000 χρόνια τώρα ο κάστοτε κφραστς τς παγκόσμιας τάξης πνίγουν τέτοια νοιξιάτικα πρωιν στ δική τους δύναμη. μως, πως τίποτα τελικ δν μπόρεσε ν κρατήσει στν τάφο τν ρχηγ τς Ζως, τσι κα κάθε νέα τάξη πραγμάτων, πιστ ντίγραφο κάθε παλαις, θ βρίσκει τν νατροπ τς σ᾿ κείνη τν μυριόστομη ζητωκραυγ «σαννά». Γιατ ντίσταση κα λπίδα εναι σωτερικ πόθεση το καθενς π μς. σων πιμένουν ν ντιστέκονται. Κι εναι πολλο ατοί! Κα θ κρατον πάντοτε. Γιατ τ βάγια κα νοιξη, σο κι ν ργον, πάντοτε θ ρχονται. ρκε κάθε τάξη, ν μν μπορέσει ν διαλύσει τ μέσα μας. πιλογ δική μας!

ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ ΤΟ:

ΩΦΕΛΙΜΑ

ΓΕΡΟΝΤΕΣ

ΘΑΥΜΑΤΑ

 
Copyright © ΕΛΛΑΣ-ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ. Designed by OddThemes | Distributed By Blogger Templates20