Ο πατήρ Σπυρίδων Βουρλάκος και ο πατήρ Θοδωρής Αρσενικός, αποτελούν τη
«ψυχή» του μικρού κυκλαδίτικου νησιού - αγαπητοί σε όλους τους
κατοίκους, με πολλές δραστηριότητες όταν δεν ιερουργούν. Ο πρώτος είναι
βετεράνος κομάντο και ο δεύτερος εξαίσιος βιολιστής, με έφεση και στο
τραγούδι.
Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, ο πατήρ Σπυρίδων, με καταγωγή από τη Σύρο, σε ηλικία 16 ετών υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό και εργάστηκε ως μάγειρας στα καράβια, θέλοντας να βοηθήσει οικονομικά την πολύτεκνη οικογένειά του. Στα 20 του έγινε βατραχάνθρωπος, ενώ στη συνέχεια μπήκε σε ομάδα κομάντος στη Σχολή Χωροφυλακής Ρεθύμνου, έχοντας αποσπάσει αρκετές διακρίσεις.
Όλα τα παραπάνω τα εγκατέλειψε για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Σίκινο και να γίνει ιερέας.
Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, ο πατήρ Σπυρίδων, με καταγωγή από τη Σύρο, σε ηλικία 16 ετών υπηρέτησε στο Πολεμικό Ναυτικό και εργάστηκε ως μάγειρας στα καράβια, θέλοντας να βοηθήσει οικονομικά την πολύτεκνη οικογένειά του. Στα 20 του έγινε βατραχάνθρωπος, ενώ στη συνέχεια μπήκε σε ομάδα κομάντος στη Σχολή Χωροφυλακής Ρεθύμνου, έχοντας αποσπάσει αρκετές διακρίσεις.
Όλα τα παραπάνω τα εγκατέλειψε για να εγκατασταθεί μόνιμα στη Σίκινο και να γίνει ιερέας.
Πλέον, σε ηλικία 60 ετών δηλώνει «ευλογημένος και
ευχαριστημένος» που κατοικεί στο μικρό αυτό κυκλαδίτικο νησί, ενώ
τονίζει πως με θέληση και πίστη οι άνθρωποι μπορούν να πετύχουν τους
στόχους τους.
«Η θέληση είναι ο μοχλός που κινεί κάθε προσπάθεια, που υλοποιεί κάθε σκέψη. Θέλω να περάσω το μήνυμα στα παιδιά μου πως όταν επιθυμούμε κάτι πολύ το καταφέρνουμε» αναφέρει χαρακτηριστικά ο πατήρ Σπυρίδων, ο οποίος ιερουργεί στον Ιερό Ναό της Παντάνασσας.
Η Σίκινος δεν έχει μόνο παπά ... βατραχάνθρωπο αλλά και βιολιστή, καθώς δεν νοείται πανηγύρι που να μην συμμετέχει ο πατήρ Θεόδωρος. Έμαθε μόνος του να παίζει βιολί και πλέον τραγουδάει αρκετά χειμωνιάτικα βράδια, όταν το νησί είναι έρημο και οι ελάχιστοι κάτοικοι αναζητούν τρόπους διασκέδασης.
«Σε πανηγύρια και γιορτές μαζευόμαστε οι κάτοικοι και παίζω με το βιολί παραδοσιακά, νησιώτικα, τραγούδια. Επίσης, είναι δύσκολοι οι χειμώνες στο νησί και πρέπει να βρούμε τρόπους να περάσει η ώρα και να διασκεδάσουμε. Γι' αυτό μαζευόμαστε είτε σε σπίτια, είτε σε κάποιο μαγαζί, τρώμε και πίνουμε όλοι μαζί παρέα» αναφέρει στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο 53χρονος ιερέας.
Τον Δεκαπενταύγουστο, του Σταυρού, των Εισοδίων της Θεοτόκου, της Ζωοδόχου Πηγής και της Παντανάσσης το χωριό συγκεντρώνεται, οι παπάδες λειτουργούν και τα μακριά τραπέζια γεμίζουν με λογής - λογής καλά: φαβοκεφτέδες, γίγαντες, αμπελοφάσουλα, ψάρια και θαλασσινά, σικινιώτικο κρασί, ντόπιο γεμιστό κατσίκι.
Όλο το χωριό είναι καλεσμένο στα πανηγύρια, καθώς επίσης και οι ξένοι τουρίστες που βρίσκονται στο νησί. Μετά το τραπέζι αρχίζουν τα όργανα και ξεκινά ο χορός, με τον πατέρα Θεόδωρο να παίρνει το βιολί και να δίνει τη δική του παράσταση.
Τις ώρες που δεν έχει λειτουργία, ο ιερέας ασχολείται με τα μελίσσια, καθώς είναι έμπειρος μελισσοκόμος, ενώ καλλιεργεί και τον κήπο του.
