Οι
άνθρωποι έχουν στην καρδιά τους μεγάλο φόβο μήπως απομείνουν
απροστάτευτοι και φτωχοί στη ζωή τους, και για τούτο, ο νους και ο
λογισμός τους είναι στο να μαζέψουν χρήματα ή να αποκτήσουν κτήματα κι΄
άλλα πλούτη, για να τα έχουνε στην ανάγκη τους.
Και
καλά για εκείνους που δεν πιστεύουν στον Θεό, και κρεμούν την ελπίδα
τους στα χρήματα και στα άλλα πλούτη. Αλλά τι να πει κανένας για
εκείνους που λέγονται χριστιανοί, που πάνε στην εκκλησία και παρακαλούν
τον Θεό να τους βοηθήσει στη ζωή και που λένε πως έχουνε την ελπίδα τους
στον Χριστό, στην Παναγία και στους Αγίους, κι από την άλλη μεριά είναι
φιλάργυροι, δεν δίνουνε τίποτα στα αδέρφια τους, τους φτωχούς, κι
ολοένα μαζεύουν χρήματα και πλούτη;
Στη
ζωή μου είδα πως οι τέτοιοι λεγόμενοι χριστιανοί είναι οι περισσότεροι,
κι απορεί κανένας πώς μπορούνε να συμβιβάσουν μια ζωή συμφεροντολογική,
με τα λόγια του Χριστού, που λέει και ξαναλέει :
''
Μη φροντίζετε για το τι θα φάτε και για το τι θα πιείτε και για το τι
θα ντυθείτε. Κοιτάξετε τα πουλιά, μήτε κοπιάζουν, μήτε μαζεύουν, κι΄
όμως ο Πατέρας τους ο ουράνιος τα θρέφει. Κοιτάξετε με πόση
μεγαλοπρέπεια είναι ντυμένα τα αγριολούλουδα, που κι ο ίδιος ο
Σολομώντας δεν στολίστηκε σαν αυτά τα τιποτένια λουλούδια.
Λοιπόν,
αν για το χορτάρι του χωραφιού, που σήμερα λουλουδίζει κι αύριο το
καίνε στο φούρνο, φροντίζει ο Πατέρας σας που είναι στον ουρανό, πόσο
περισσότερο θα φροντίσει για εσάς ολιγόπιστοι; Αυτά είναι λόγια καθαρά,
απλά, σίγουρα, και δείχνουν πώς πρέπει να είναι η βάση και το θεμέλιο
της διδασκαλίας του Χριστού.
Γιατί
πως μπορεί να έχει πίστη στον Χριστό ένας άνθρωπος, και μαζί να είναι
κολλημένος στα χρήματα και στο συμφέρον, πολλές φορές μάλιστα
περισσότερο κι από τους άθεους; Θα πεί πως νομίζει πως θα ξεγελάσει τον
Θεό.
Αλλά
''Θεός ού μυκτηρίζεται'', δηλαδή ο Θεός δεν περιπαίζεται. Κι όμως η
πονηρή γνώμη του ανθρώπου όλα μπορεί να τα συμβιβάσει: Να είναι καλά
γαντζωμένος στο χρήμα, δηλαδή στο διάβολο, που τον λέγει ο Χριστός
Μαμωνά, θεό της φιλαργυρίας, και τον ίδιο καιρό να παρουσιάζεται για
χριστιανός, να πηγαίνει στην εκκλησία, να κάνει σταυρούς και μετάνοιες,
να κλαίει πολλές φορές από την αγάπη του για τον Χριστό, αλλά να μην
μπορεί να ξεγαντζωθεί από τα λεφτά κι από την μανία του παρά.
Λογική
δεν χωρά καθόλου σ΄αυτούς. Είναι ολότελα πονηροί κι ότι κάνουν το
κάνουν για να το έχουν δίπορτο, κι ό,τι κερδίσουν. "Βάστα γερά", σου
λέει , τα λεφτά , που είναι χειροπιαστά, άναβε και κανένα κερί, κάνε και
καμιά μετάνοια, για να έχεις το μέσο και με τον Χριστό. "Αν βγούνε
αληθινά τα λόγια του για παράδεισο και για κόλαση, έχουμε κι από εκεί
την σιγουριά. Ό,τι και να γίνει, είναι κανένας κερδισμένος ".
Ο Απόστολος Παύλος λέει:
"
Αν πιστεύουμε στον Χριστό μοναχά για τούτη την ζωή, είμαστε οι πιο
ελεεινοί άνθρωποι ". Γιατί οι ψευτοχριστιανοί παρακαλούν τον Χριστό
προπάντων για τις υποθέσεις τούτου του κόσμου, για τις δουλειές τους,
για τη σωματική υγεία τους, για τα παιδιά τους, και μόλις σκοτεινιάσει η
κατάσταση, αρχίζουν τα παράπονα γιατί ο Χριστός και η Παναγία δεν
τρέξανε να τους βοηθήσουν στις δουλειές τους, πολλές φορές σε τέτοιες
δουλειές που είναι απάνθρωπες και που τους κάνουν να κακουργούν καταπάνω
στα αδέρφια τους.
Ο Απόστολος Παύλος λέει πάλι αλλού:
"
Είναι καλό να στερεώνετε την καρδιά σας με την ελπίδα στη χάρη του
Θεού, κι όχι με φαγητά ( δηλαδή με σαρκικά και υλικά πράγματα ) που
μ΄αυτά δεν ωφεληθήκανε όσοι αφιερώσανε την ζωή τους σ΄αυτά, δηλαδή στο
να μαζέψουν χρήματα, ξεγελώντας τον εαυτό τους πως μ΄αυτά εξασφαλίζονται
".
Γιατί
"επελθών γαρ ο θάνατος, ταύτα πάντα εξηφάνισται". Δεν υπάρχει κανένα
πράγμα πιο σίγουρο απο την ματαιότητα του κόσμου, κανένα. Όλη η ιστορία
της ανθρωπότητας φανερώνει αυτή την απελπιστική ματαιότητα.
Και
όμως, πόσοι άνθρωποι στον κόσμο κάθισαν και σκεφθήκανε πάνω σ΄αυτό το
φανερότατο και σιγουρότατο φαινόμενο, στη ματαιότητα, που θα έπρεπε ο
κάθε άνθρωπος να το έχει μέρα νύχτα μπροστά του;
Μα
εμείς κάνουμε σαν την στρουθοκάμηλο, που χώνει το κεφάλι της στην άμμο,
για να μην βλέπει τον φονιά της, και νομίζει ότι κρύφτηκε απ΄αυτόν.
Πόσο αξιολύπητοι σ΄ αυτό απάνω είναι οι σπουδαίοι άνθρωποι της γής. Ενώ
βλέπουν καθαρά πως το βάραθρο που κατάπιε όλους τους σπουδαίους από
καταβολής κόσμου, και πως τ΄ ανοιχτό στόμα του περιμένει να τους
καταπιεί κι αυτούς, εκείνοι δώστου και καταγίνονται με μάταια και ψευδή,
με πολιτικές πονηριές, με πολέμους, με ψευτομεγαλεία και με ανοησίες,
που διαλαλώνται σ΄όλη την οικουμένη.
Ανοησία
εκείνων που τους λέει ο κόσμος σοβαρούς, μυαλωμένους, τετραπέρατους,
μεγαλοφυείς! Τι φτώχεια αληθινά από κρίση κι από γνώση! Κι από τέτοιους κυβερνιέται ο κόσμος.
Ή
οι άλλοι που καταγίνονται με μανία στις μάταιες φιλοσοφίες και στις
τέχνες, και τους αποθεώνουν οι άλλοι οι πολλοί που δεν έχουν κουκούτσι
κρίση, ενώ ξέρουν καλά πως δεν θα περάσει πολύς καιρός που θα σβήσουν
όλοι από τον κόσμο!
Δημοσίευση σχολίου