Απόσπασμα από το άρθρο μας -Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΣΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ-
Τα περιστατικά που δημοσιεύονται στην συνέχεια είναι μαρτυρίες
του Ορθόδοξου Ιεραποστόλου π.Δαμασκηνού Γρηγοριάτη,που υπηρετεί στο
Κολουέζι του Κογκό. Τα περισσότερα δεν έχουν δημοσιευτεί, εκτός από το
πρωτο. Ευχαριστούμε τον π.Δαμασκηνό για την αποστολή και την γραπτή
άδεια χρήσης των κειμένων του που μας έδωσε.Παρακαλούμε επίσης όσους τα
αναδημοσιεύσουν να αναφέρουν οπωσδήποτε τις πηγές .Η εικόνα είναι «Της
Παναγίας της Φωτοδότρας, της Μοζαμβικάνας», έργο του Έλληνα εικαστικού
Διονύση Πάλμα.
π.Δ.Α.
-Α-
Είδα τήν Παναγία…
Ό Κατηχητής Νικόδημος τής ενορίας του Άγίου Γεωργίου τοϋ χωρίου Μουαντικούσια μας διηγείται.
«Βαπτίσθηκα τό 1980 άπό τόν π. Κοσμά. Μετά άπό ένα χρόνο μ’ εξέλεξαν
Κατηχητή τής ενορίας μου. Κάποια βραδυά είδα στόν ύπνο μου ένα μεγάλο
φίδι μέ δύο κεφάλια. Νόμιζα πώς βρισκόμουν μέσα στήν έκκλησία μέ τόν
ίερέα π. Ιάκωβο. Αύτό τό φίδι ώρμοΰσε νά πιάσει καί δαγκώσει τόν ίερέα.
Τότε άκουσα μιά φωνή ενός Χριστιανού μας, τοϋ Πέτρου, πού έλεγε:
«Νικόδημε, έλα νά βοηθήσεις τόν π. Ιάκωβο». Τότε ξύπνησα ταραγμένος.
Μετά άπό μία ημέρα ή γυναίκα μου άρώστησε. Κι έγώ μετά άπό τρεΤς
ημέρες είδα στόν ύπνο μου τήν Παναγία μέ τήν μορφή τής Εικόνας της πού
βρίσκεται στό τέμπλο τής εκκλησίας τού Άγίου Ανδρέα του χωριού
Λουαλάμπα.
Ή Παναγία πήρε ένα φτιάρι καί δίπλα στό σπίτι μου άρχισε νά σκάβει
ένα τάφο. Τής είπα: «Παναγία μου, δός μου τό φτιάρι νά σκάψω εγώ τόν
τάφο». Εκείνη όμως δέν μου άπήντησε καί συνέχισε νά σκάβει.
Ξύπνησα καί δέν είπα τίποτε στήν γυναίκα μου. Ή άρρώστεια της τήν
ταλαιπωρούσε περισσότερο. «Ανθρωποι τής έκκλησίας μας τήν έπήραν καί τήν
μετέφεραν στήν Όρθόδοξη Ιεραποστολή του Κολουέζι. Τούς άκολούθησα
βέβαια κι έγώ λυπημένος. ‘ΕκεΙ, όταν φτάσαμε, έξωμολογηθήκαμε, έγώ καί ή
σύζυγος μου στόν π. Κοσμά. Ήταν ημέρα Σάββατο καί ό π. Ιάκωβος μ’ έπήρε
καί πήγαμε μαζί στήν ένορία του, στό χωριό Λουαλάμπα, γιά τίς
Ακολουθίες. Εκείνη τήν νύκτα πέθανε ή γυναίκα μου. Τήν μεταφέραμε στόν
Άγιο Ανδρέα Λουαλάμπα κι έκεϊ τήν θάψαμε!
Ή Παναγία μας είχε άναλάβει νά εύτρεπίσει τόν τάφο της. Βαθειά
πεποίθησις είναι ότι πρωτύτερα είχε αναλάβει να ετοιμάσει καί τήν αιώνια
κατοικία της. Αιωνία ή μνήμη τής συζύγου μου Σοφίας».
(Πηγή. ΜΟΝΑΧΟΥ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΤΟΥ-ΑΛΗΘΙΝΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ,
ΜΑΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΑΦΡΙΚΗ-ΕΚΔΟΣΙΣ
«ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ»)
-Β-
Διηγήσεις περιστατικών από το ιεραποστολικό κλιμάκιο του Κολουέζι του Κογκό
Θεραπεία ἀσθενοῦς μέ τήν ἐπάλειψι λαδιοῦ ἀπό τό καντήλι τῆς Παναγίας
Τήν παρακάτω διήγησι τήν ἔμαθα ἀπό τόν κατηχητή τῆς ἐνορίας Κάντο, κ.
Χρυσόστομο Mushipi. Αὐτός ἐργαζόταν παλαιότερα στό χωριό του, στήν
ἑταιρεία ἐξαγωγῆς μεταλλευμάτων, πού λέγεται Τζεκαμίν. Χρεωκόπησε ὅμως ἡ
Ἑταιρεία καί τόν ἀπέλυσε γράφοντάς τον ἐπί ἕνα περίπου χρόνο στό Ταμεῖο
ἀνεργίας. Ταυτόχρονα τόν ἀπέστειλε στό ἄλλο Τμῆμα ἐξαγωγῆς
μεταλλευμάτων τοῦ Κολουέζι, ὅπου θά ἠμποροῦσε μελλοντικά ν᾿ ἐργασθῆ.
Ἔχοντας ὅμως ὀξύ τό πρόβλημα τῆς ἐπιβιώσεως τῆς οἰκογενείας του,
μετέβη στόν Προϊστάμενο τῆς Ἱεραποστολῆς π. Μελέτιο καί τοῦ ἐζήτησε
ἐργασία, τήν ὅποιαδήποτε. Ὁ π. Μελέτιος τόν ἀπέστειλε στήν φάρμα
Λουανκόκο, ὅπου τότε ἐγένοντο οἰκοδομικές ἐργασίες. Δυνατός ἄνεμος
ξεσήκωσε τίς λαμαρίνες τῆς ἀποθήκης τοῦ καλαμποκιοῦ καί ἐγκρέμισε μέγα
μέρος ἀπό τούς τοίχους, πού ἦσαν κτισμένοι ἀπό τσιμεντολίθαρα. Ἐκεῖ
λοιπόν ὁ πρώην κατηχητής Χρυσόστομος θά ἐπιστατῆ στό συνεργεῖο τῶν
ἐργατῶν καί θά ἀντικαθιστᾶ τόν π. Μελέτιο, ὅσον ἀφορᾶ τήν πρόοδο τῶν
ἐργασιῶν.
Στό χωριό τῆς φάρμας μέ τό ἴδιο ὄνομα Λουανκόκο ἔγιναν οἱ πρῶτες 65
βαπτίσεις ἰθαγενῶν τό 1997. Τότε κτίσθηκε καί ἡ ἐκκλησία πρός τιμήν τῶν
Ἁγίων Κηρύκου καί τῆς Μητέρας του Ἰουλίττας.
Ἕνα βράδυ, ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Χρυσόστομος μοῦ διηγήθηκε, ἀρρώστησε ἕνας
ἐργάτης τῆς φάρμας, πού εἶχε κι αὐτός τό ἴδιο ὄνομα. Ἐκεῖ δέν ὑπάρχει
ἄλλη χειρότερη ἀρρώστεια ἀπό τήν ἑλονοσία, ἡ ὁποία ἔχει διαφορετικές καί
ἐπώδυνες ἐκδηλώσεις μέ τελευταῖο σταθμό τόν θάνατο.
Συζήτησαν μεταξύ τους ὅλοι οἱ ἐργάτες μέ τόν Κατηχητή Χρυσόστομο τί
θά γίνει μέ τήν περίπτωσι τοῦ ἀσθενοῦς. Φάρμακα δέν ὑπῆρχαν καί τό
Κλιμάκιο ἀπέχει περί τά 35 χιλιόμετρα. Ἐνῶ ἡ δυνατότητα μεταφορᾶς του
στό Κολουέζι ἦτο δυνατόν νά ἐπιτευχθῆ μόνο μέ ποδήλατο σέ λίαν ἀνώμαλο
καί λασπώδη δρόμο.
Ὁ Κατηχητής τούς εἶπε: «Πᾶμε στήν ἐκκλησία νά ἐπαλείψουμε τόν ἀσθενῆ
μέ τό λαδάκι τῆς Παναγίας μας». Συμφώνησαν ὅλοι, ἀλλά ἐδίσταζαν ποιός θά
πάρει τό λάδι γιά νά κάνει αὐτή τήν ἐπάλειψι? Ἐπρότειναν ὅλοι τόν
Κατηχητή, ἐφ ᾿ ὅσον δέν ὑπῆρχε στήν νεοσύστατη αὐτή ἐνορία ἱερεύς. Ὁ
Κατηχητής τούς ἔλεγε ὅτι εἶναι ἁμαρτωλός καί δέν εἶναι ἄξιος νά κάνει
αὐτό τό θεῖο ἔργο. Τελικά τόν ἔπεισαν καί δέχθηκε.
Μέ φόβο καί εὐλάβεια ἐπῆρε στό χέρι λίγο λαδάκι ἀπό τό καντήλι τῆς
Παναγίας λέγοντας μέσα του μυστικά: «Παναγία μου, δέν εἶμαι ἄξιος νά
ἀλείψω τόν ἀδελφό μου Χρυσόστομο μέ τό λαδάκι, διότι εἶμαι ἁμαρτωλός.
Ὅμως ζητῶ τό ἔλεός σου νά μᾶς βοηθήσεις, διότι ἐσύ μόνο εἶσαι ἡ Ἁγία τῶν
Ἁγίων μας».
Ἀφοῦ ἐπάλειψε τόν ἀσθενῆ παρουσίᾳ καί ἄλλων πολλῶν ἐργατῶν, τόν ἄφησε
νά κοιμηθῆ. Καί οἱ ἴδιοι ἀπεσύρθησαν στίς φτωχοκαλύβες τους.
Τό πρωΐ ἐπῆγε νά τόν ἐπισκεφθῆ καί τόν ἐρώτησε πῶς αἰσθάνεται. Ὁ ἀσθενής τοῦ ἀπήντησε:
-Θεραπεύθηκα. Εἶμαι τελείως καλά, ἀλλά δέν ξέρω πῶς. Πρέπει νά
εὐχαριστήσουμε τόν Θεό καί τήν Μητέρα του, τήν Ἀειπάρθενο Θεοτόκο.
Τό θαῦμα αὐτό τῆς Παναγίας μας ἔγινε τό ἔτος 2000.
«Παναγία μου, πήγαινε νά ἐπισκεφθῆς τό παιδί μου…»
Ὁ ἴδιος πατέρας διηγεῖται τά ἑξῆς γιά ἕνα ἄλλο παιδί του πού κάποτε εἶχε ἀρρωστήσει:
Τό παιδί μου ὁ Πέτρος προσβλήθηκε ἀπό ἑλονοσία. Τό πήγαμε ἐκείνη τήν
νύκτα ἀμέσως στό νοσοκομεῖο. Ἐγώ ἔμεινα στό σπίτι, ἐνῶ ἡ σύζυγός μου
παρέμεινε κοντά στό παιδί μας στό νοσοκομεῖο. Στάθηκα μπροστά στίς
εἰκόνες τῶν Ἁγίων μας. Ἔστρεψα τά μάτια μου στήν Θεοτόκο καί τῆς εἶπα:
«Οἱ αἱρετικοί, Παναγία μου, μέρα-νύκτα σέ κακολογοῦν, ἐγώ ὅμως σέ
πιστεύω, σέ προσκυνῶ καί σέ δοξολογῶ. Θέλω αὔριο νά εὐδοκήσης νά δοξασθῆ
τό ὄνομά σου καί ἐγώ νά διηγοῦμαι τά θαυμάσιά σου. Πήγαινε νά
ἐπισκεφθῆς τό παιδί μου στό νοσοκομεῖο. Κουράσθηκα νά πηγαίνω ἐκεῖ καί
νά γυρίζω πάντα πικραμένος…».
Τό πρωΐ ἐπῆγα τσάϊ στό νοσοκομεῖο γιά τό παιδί μου. Μετά ἔφυγα ἀμέσως
γιά τήν δουλειά μου. Τό ἀπόγευμα ὁ γιατρός εἶχε ὑπογράψει τό ἐξιτήριο
τοῦ παιδιοῦ μου. Ἐπῆγα, τό ἐπῆρα καί μέ τήν γυναῖκα μου ἐδοξάσαμε τήν
ἄμεση ἐπέμβασι τῆς Παναγίας μας.
«Παρακάλεσε τόν Υἱό μου νά σέ βοηθήσει….»
Στά ἰδιωτικά σχολεῖα τοῦ ἱεραποστολικοῦ Κλιμακίου Κολουέζι ἐργάζεται
σάν καθηγητής μαθηματικός ὁ χριστιανός μας Ματθαῖος. Ἰδού τί μᾶς
διηγεῖται ὁ ἴδιος μέ τήν ἀρρώστεια του:
«Ἦταν ἡ 21η Ἰουλίου τοῦ 2002, ἡμέρα Κυριακή. Μ᾿ ἔπιασαν ἰσχυροί πόνοι
στό στομάχι. Ἐξ αἰτίας τους ἔπεσα κάτω στό πάτωμα. Ἡ σύζυγός μου
εἰδοποίησε τόν νοσοκόμο τῆς Ἱεραποστολῆς Θαλλέλαιο. Ἐκεῖνος μέ μιά
πρόχειρη ἐξέτασι πού μοῦ ἔκανε εἶπε ὅτι θά εἶναι σκωληκοειδῖτις.
Μέ τήν βοήθεια τοῦ αὐτοκινήτου τῆς Ἱεραποστολῆς μέ μετέφεραν στήν
ἰδιωτική κλινική τοῦ γιατροῦ κ. Mulolo. Ἐκεῖ μοῦ ἔδωσαν φάρμακα, ἀλλά
οἱ πόνοι ἐσυνεχίζοντο δριμύτατα. Ἄρχισα νά κλαίω μέ τόσα δάκρυα πού καί
τά σεντόνια μου ἀκόμη εἶχαν μουσκέψει.
Σκέφθηκα ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα νά πεθάνω. Ἄρχισα τότε νά παρακαλῶ θερμά τήν
Κυρία Θεοτόκο νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες μου καί νά μέ βοηθήση κατά τήν
ἔξοδο τῆς ψυχῆς μου. Καί τήν νύκτα ἔκανα πολλή προσευχή. Ἀσπάσθηκα τήν
Εἰκόνα της καί τήν παρακαλοῦσα νά μέ βοηθήσει. Ὅταν κοιμήθηκα λίγο, τήν
εἶδα στόν ὕπνο μου καί μοῦ εἶπε: «Παρακάλεσε τόν Υἱό μου νά σέ
βοηθήση…».
Ἐνῶ ἐκοιμώμουν, εἶδα ὅτι παρεκάλεσα τόν Ἰησοῦ Χριστό, τόν Υἱό Της.
Μετά ἀπ᾿ ὅλα αὐτά τά θαυμαστά, ξαφνιάστηκα καί ξύπνησα. Τό ἀπόγευμα τῆς
ἄλλης ἡμέρας ἦλθαν νά μέ ἐπισκεφθοῦν ἀπό τήν Ἱεραποστολή ὁ ἱεραπόστολος
π. Δ. μαζί μέ ἄλλους δύο ἱερεῖς, τόν π. Νεκτάριο καί τόν π. Σίλβεστρο.
Ἦλθαν νά προσευχηθοῦν γιά μένα. Ἔκαναν δέησι στούς Ἁγίους Νεκτάριο,
Ἀρσένιο Καππαδόκη καί Ἰωάννη τόν Ρῶσσο. Κατόπιν ἔψαλλαν τά ἀπολυτίκιά
τους καί «τράβηξαν» ἀπό ἕνα κομποσχοίνι στόν κάθε Ἅγιο ξεχωριστά. Μέ
εὐχήθηκαν καί ἐπέστρεψαν στήν Ἱεραποστολή.
Τήν νύκτα, ἐνῶ ἐκοιμώμουν, ἔνοιωσα νά διέρχεται στό σῶμα μου, ἀπό τά
πόδια πρός τά ἐπάνω μία δύναμις, σάν ἠλεκτρικό ρεῦμα. Αὐτό συνέβη τρεῖς
φορές. Τό ἀποτέλεσμα ἦταν ὅτι ἐξαφανίσθηκαν ὅλοι οἱ πόνοι.
Τό ἄλλο πρωΐ ἦλθε ὁ γιατρός καί μέ ρώτησε γιά τήν ὑγεία μου. Τοῦ εἶπα
ὅτι ἤμουν τελείως καλά. Χωρίς νά μοῦ κάνη ἄλλες ἐρωτήσεις, οὔτε νά
ἐξακριβώσει, ἐάν πράγματι ἤμουν καλά, μοῦ ἐπέτρεψε νά γυρίσω στό σπίτι
μου. Ἀπό τήν ἴδια ἡμέρα ἐπῆγα καί στό γυμνάσιο ἀκολουθώντας τό πρόγραμμα
τῶν μαθημάτων μου.
Ἡ Παναγία τῆς Λουένας θεραπεύει σχιζοφρενῆ
Τόν μῆνα Μάρτιο τοῦ 2002 ἔγινε ἕνα ἄλλο θαῦμα τῆς Παναγίας μας.
Κάποιος Χριστιανός μας, ὀνόματι Γεώργιος, πού ἐργάζεται σάν διευθυντής
σέ συνεργεῖο αὐτοκινήτων τῆς ἑταιρείας Τζεκαμίν, εἶχε τό κορίτσι του
ἄρρωστο ἀπό σχιζοφρένεια. Τό ἐπήγαινε στούς γιατρούς, ἀλλά δέν ἔβλεπε
θεραπεία.
Κάποια ἡμέρα ὁ Κατηχητής τῆς ἐνορίας μας, Λουκᾶς τ᾿ ὄνομά του, τοῦ
εἶπε: «Τό παιδί σου δέν γίνεται καλά μέ γιατρούς παρά μόνο ἄν τό φέρεις
νά προσκυνήσει τήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας μας».
Πράγματι, ἐκείνη τήν Κυριακή ἔφερε τό παιδί του στήν ἐκκλησία,
φρουρούμενο ἀπό δύο ἀδέλφια της. Τήν ἐπῆγαν καί προσκύνησε τήν εἰκόνα
τῆς Παναγίας τοῦ τέμπλου καί ἀμέσως θεραπεύθηκε. Ἡ χαρά ὅλων δέν
περιγραφόταν. Ἡ πίστις τους γιγαντώθηκε καί παντοῦ ἀκουγόταν τό
νικητήριο μήνυμα: «Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία εἶναι ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία τοῦ
Χριστοῦ».
Μετά ἀπό κατήχησι 6 μηνῶν τό κορίτσι βαπτίσθηκε καί πῆρε τό ὄνομα Μαρία-Παντελίνα.
«Φέρε τό παιδί σου στήν Παναγία τῆς Λουένας…»
Παρόμοιο θαῦμα ἔζησε ὁ ὀρθόδοξος Χριστιανικός κόσμος τῆς Λουένας μέ
τήν θεραπεία ἑνός ἄλλου παιδιοῦ σχιζοφρενοῦς. Ὁ πατέρας του, εἶναι
διευθυντής Ἀστυνομίας τῆς Λουένας. Ἔτρεξε παντοῦ. Σπατάλησε τά λίγα
χρήματά του πού εἶχε. Ὅλοι τοῦ ὑπόσχοντο, ἀλλά ἡ θεραπεία δέν εἶχε
ἔλθει.
Ἄκουσε γιά τό γεγονός αὐτό ὁ Κατηχητής μας Λουκᾶς καί εἶπε στόν
πατέρα νά φέρει τό παιδί του στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Πράγματι, ἦτο
ἡμέρα, ὅταν ξεπρόβαλλε μέσα ἀπό τό πλῆθος τῶν πιστῶν ὁ διοικητής
κρατώντας μέ κάποιον ἄλλο τό παιδί του. Μέ τήν ὑπόδειξι τοῦ Κατηχητοῦ τό
μετέφεραν στό τέμπλο. Πλησίασαν τό παιδί στήν Εἰκόνα τῆς Παναγίας.
Ἐκεῖνο ἀσπάσθηκε τήν Παναγία μας καί ἀμέσως θεραπεύθηκε.
Νέες ζητωκραυγές τοῦ πλήθους. Νέα παραλληρήματα. Νέα ἀναφωνητά τῶν
γυναικῶν. Λίγη ὥρα μετά τήν Λειτουργία μπῆκε μέσα ἕνα σῶμα ἀστυνομίας μέ
τόν διοικητή. Ἦλθαν νά μάθουν καί ν᾿ ἀκούσουν, τί Ἐκκλησία εἶναι αὐτή
καί πῶς γίνονται τέτοια θαύματα»;
Μοῦ εἶπε ὁ π. Ἰωακείμ, πάρα πολλοί ἀστυνομικοί καί ὁ πατέρας τοῦ
παιδιοῦ εἶναι Κατηχούμενοι. Ἡ πίστις διαδίδεται παντοῦ μέ τά θαύματα τοῦ
Χριστοῦ, τῆς Παναγίας
καί τῶν Ἁγίων μας. Εἶναι θέλημά Του ὁ λαός νά γνωρίσει τό ἀληθινό
Φῶς, τόν Χριστό, καί ν᾿ ἀπαλλαγεῖ ὁριστικά ἀπό τά σκότη τῆς ἁμαρτίας τῆς
μαγείας καί τοῦ αἰωνίου θανάτου.
Εἶδα τήν Παναγία…
Στό Μοναστηράκι τοῦˆ Ἁγίου Νεκταρίου, ὅπου στεγάζονται ἐπί πλέον τό
’Ιατρεῖο μας καί τό οἰκοτροφεῖο τῶν κοριτσιῶν, φιλοξενούσαμε ἐπί δύο
χρόνια μία Ἁλληνίδα γιαγιά τήν κ. Χριστίνα, ἡλικίας 82 ἐτῶν πού χωρίς
προστασία ἀπό συγγενεῖς ἐδέχετο στοργή ἀπό τίς ’Αδελφές τοῦˆ Ἁγίου
Νεκταρίου. Ἔπασχε ἀπό μία παραλυσία τῶν ποδιῶν της.Ἦταν σχεδόν ἀκίνητη
στό κρεββάτι. Προσευχόταν μέ κομποσχοίνι γιά ὅλους μας καί τελευταία γιά
τόν ἑαυτό της. Τό φθινόπωρο τοˆ 1994 μᾶς ἀπεκάλυψε μέ τά ἑξῆς λόγια τήν
ἐμφάνισι τῆς Παναγίας: «Εἶδα τήν Παναγία. Τήν γνώρισα. ’Εκείνη ἦταν.
Τήν ἀκολουθοῦσε χιλιάδες κόσμος μέ ἀναμένες λαμπάδες. Μέ παρηγόρησε. Μέ
εὐλόγησε καί μοῦˆ εἶπε θά περπατήσω». Ἄς σημειωθῆ ὅτι ἔχει χάσει τούς
σωματικούς της ὀφθαλμούς ἐδῶ καί 20 χρόνια. Τήν ἑπομένη πράγματι ζήτησε
νά τήν σηκώσουν. Περπάτησε ἀρκετά. Βγῆκε στόν κῆπο. Ἔκτοτε παραμένει
μέν στό κρεββάτι, ἀλλά χωρίς πόνους. Ἔτσι μᾶς εἶπε ἡ ἴδια.
Δημοσίευση σχολίου