Σύμφωνα με μια διδαχή (από αυτές που δεν πολυπροβάλλουν οι λεγόμενοι
«συντηρητικοί» της ελλαδικής Εκκλησίας), του άγ. Παϊσίου του Αγιορείτη, «Μαζεύουν
και τον ιδρώτα ακόμη των φτωχών και γεμίζουν ένα σωρό καντήλια και
καμπαναριά, νομίζοντας ότι έτσι δοξολογείται ο Θεός. Αυτού του είδους
όμως η ευλάβεια είναι σαν την ευλάβεια την οποία είχαν πολλοί Ρώσοι
κληρικοί, οι οποίοι έγιναν αιτία, χωρίς να το θέλουν, τα καντήλια, οι
πολυέλαιοι και οι καμπάνες να γίνουν κανόνια και να κτυπήσουν την ίδια
την Εκκλησία του Χριστού».*
Αυτό που έλεγε ο π. Παΐσιος τον φέρνει στις ίδιες απόψεις με τον π.
Αρσένιο που έγραψε τα βιβλία σχετικά με την προεπαναστατική κατάσταση
στην Ρωσσία, με την οσ. Μαρία Σκομπτσόβα που είχε προβλήματα τέτοιου
είδους με τις συμμονάστριές της, με τον π. Τύχωνα(«γέροντα» του π.
Παΐσιου και ρωσικής καταγωγής).
Επίσης, μας δείχνει πως οι Άγιοι γενικά ενδιαφέρονται για τα ουσιώδη
(εικόνες του Θεού) παρά για τα τυπικά. Μια ακόμη καταπληκτική διδαχή του
μας μιλάει για το ως πού πρέπει να φτάνει η ανοχή σε ένα άνθρωπο
κοινωνικά αδικημένο, με βάση τα λόγια του Ευαγγελίου: «Κανονικά
πρέπει να νοιώση κανείς την ενοχή, που δεν κατάλαβε την ανάγκη του
άλλου, για να του δώση αυτό το οποίο χρειάζεται, αλλά τον οδήγησε στην
κλεψιά. Έπρεπε να το είχε σκεφθή νωρίτερα. Είμαστε σαρκικά αδελφοί όλοι
οι άνθρωποι και εμείς οι Χριστιανοί είμαστε και σαρκικοί και πνευματικοί
αδελφοί. Είναι καλό να αδικώ τον αδελφό μου; Να έχω εγώ 3-4
διαμερίσματα και εξοχικό και ο άλλος να μην έχη τίποτε; Είναι δίκαιο
αυτό; Είναι σωστό; Δεν θάπρεπε να του δώσω;»**
Ιδού λοιπόν πώς φαίνεται και θεωρείται από πνευματική άποψη η
αντίδραση ενός κοινωνικά αδικημένου ανθρώπου. Εμείς οι σύγχρονοι
«Χριστιανοί» βέβαια είμαστε περισσότερο ικανοί να τους εντάσσουμε όσους
τα λένε αυτά στους «μαρξιστές» και τους «αναρχικούς» ξεμπερδεύοντας με
την ενόχληση και να καλούμε το 100, για να περιμαζέψει τέτοιου τύπου
«αλητάμπουρες». Δόξα τω Θεώ λοιπόν που έχουμε τους αγίους Του με τους
οποίους ξεστραβωνόμαστε για το τι σημαίνει καθαρή (και ταυτόχρονα
ασφαλώς γνήσια αντισυμβατική) θέαση της κοινωνικής πραγματικότητας:
«Οι αδικούμενοι είναι τα πιο αγαπημένα παιδιά του Θεού».
. *Χατζηγεωργίου Μιχαήλ, Πατήρ Παΐσιος ο Αγιορείτης, σελ. 104 **Ρακοβαλή Αθανάσιου, ο πατήρ Παΐσιος μου είπε, σελ. 115
ΠΗΓΗ.ΙΣΤΟΛΟΓΙΚΟΝ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΦΙΛΑΛΗΘΟΥΣ
, του άγ. Παϊσίου τ...){kind=link}
Δημοσίευση σχολίου