ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ: Ἑβρ. ια΄ 33 - ιβ΄ 2
ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΝ: Ματθ. ι΄ 32-33, 37-38, ιθ΄ 27-30
ΑΛΗΘΙΝΑ ΠΡΟΤΥΠΑ
Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων σήμερα, καὶ ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία μᾶς καλεῖ νὰ ἑορτάσουμε ὅλους τοὺς Ἁγίους, γνωστοὺς καὶ ἀγνώστους, ποὺ ἔζησαν σὲ κάθε τόπο καὶ ἐποχή. Νὰ τοὺς τιμήσουμε ὄχι μόνο μὲ ὕμνους καὶ ἐγκώμια ἀλλὰ «μιμούμενοι αὐτῶν τὰς ἀρετὰς καὶ ἀγῶνας τοὺς γενναίους», ὅπως λέγει ὁ ὅσιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης στὸ Ἀπολυτίκιο ποὺ ἔγραψε εἰδικὰ γιὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Ἁγίων Πάντων.
Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ Ἐκκλησία τὴν ἡμέρα αὐτὴ ὁρίζει ὡς ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τὸ τμῆμα τῆς πρὸς Ἑβραίους ἐπιστολῆς τὸ ὁποῖο περιγράφει τὰ ἡρωικὰ κατορθώματα πίστεως ἁγίων ἀνθρώπων, ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης βέβαια, διότι αὐτοὶ ἦταν μέχρι τότε γνωστοί. Λέγει λοιπὸν ὁ ἅγιος Ἀπόστολος:
Οἱ Ἅγιοι Πάντες μὲ τὴν πιστὴ ποὺ εἶχαν, κατανίκησαν καὶ ὑπέταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν τὸν λαὸ μὲ δικαιοσύνη, εἶδαν τὶς ὑποσχέσεις ποὺ τοὺς ἔδωσε ὁ Θεὸς νὰ πραγματοποιοῦνται, ἔφραξαν στόματα λιονταριῶν, ἔσβησαν τὴν καταστρεπτικὴ δύναμη τῆς φωτιᾶς, διέφυγαν τὸν κίνδυνο τῆς σφαγῆς, ἐνδυναμώθηκαν κι ἔγιναν καλὰ ἀπὸ ἀρρώστιες, ἀναδείχθηκαν ἰσχυροὶ στὸν πόλεμο, ἔτρεψαν σὲ φυγὴ τὶς ἐχθρικὲς παρατάξεις καὶ τὰ πολυπληθὴ στρατεύματά τους. Ἀκόμη καὶ ἀναστάση νεκρῶν ἀξιώθηκαν νὰ δοῦν, ὅπως συνέβη μὲ τὶς γυναῖκες οἱ ὁποῖες ξαναπῆραν πίσω ζωντανὰ τὰ νεκρὰ παιδιά τους ποὺ ἀνέστησαν οἱ προφῆτες.
Ἐκτὸς ὅμως ἀπὸ ὅλα αὐτὰ τὰ θαυμαστὰ σημεῖα, οἱ ἅγιοι εἶναι ἀξιοθαύμαστοι καὶ γιὰ τὴν ὑπομονὴ ποὺ ἔδειξαν σὲ μαρτύρια φοβερὰ καὶ ἀπάνθρωπα. Διότι κάποιους τοὺς ἔδεσαν στὸ βασανιστικὸ ὄργανο ποὺ λεγόταν τύμπανο καὶ τοὺς κτύπησαν ἀλύπητα μέχρι θανάτου. Αὐτοὶ θὰ μποροῦσαν βέβαια νὰ ἀρνηθοῦν τὴν πίστη τους καὶ νὰ ζήσουν στὸν κόσμο αὐτό. Προτίμησαν ὅμως τὸ μαρτύριο, γιὰ νὰ ἀναστηθοῦν σὲ ἀσύγκριτα καλύτερη ζωή.
Ἄλλοι πάλι δοκίμασαν ἐμπαιγμοὺς καὶ μαστιγώσεις, ἀκόμη καὶ δεσμὰ καὶ φυλακίσεις. Λιθοβολήθηκαν, πριονίσθηκαν, ἀντιμετώπισαν πειρασμούς, θανατώθηκαν μὲ σφαγὴ ἀπὸ μαχαίρι, περιφέρονταν σὰν πλανόδιοι ἐδῶ κι ἐκεῖ. Φοροῦσαν γιὰ ροῦχα προβιὲς καὶ γιδοδέρματα, ζώντας μὲ στερήσεις καὶ κακοπάθειες. Περιπλανιόνταν σὲ ἐρημιὲς καὶ σὲ βουνά, σὲ σπηλιὲς καὶ στὶς τρύπες τῆς γῆς. Μάλιστα, χωρὶς ὑπερβολὴ ὁ ἅγιος Ἀπόστολος σημειώνει ὅτι ὁλόκληρος ὁ κόσμος δὲν ἄξιζε ὅσο οἱ ἅγιοι αὐτοὶ ἄνδρες, κι οὔτε μποροῦσε νὰ συγκριθεῖ μ’ αὐτούς.
Κάθε λέξη ποὺ ἀναφέρεται στὸ τμῆμα αὐτὸ τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς κρύβει καταπληκτικὰ θαύματα καὶ μεγαλειώδη κατορθώματα ποὺ πέτυχαν οἱ Ἅγιοι μὲ τὴ δύναμη τοῦ Θεοῦ. Ἀξίζει νὰ μελετήσει κανεὶς τὶς ἀντίστοιχες περικοπὲς ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη γιὰ νὰ διδαχθεῖ ἀπὸ τὸν τρόπο ποὺ κυβέρνησε ὁ βασιλιὰς Δαβὶδ καὶ τὸ πῶς τὸν προστάτευε ὁ Θεός, νὰ θαυμάσει τὸν Δανιὴλ ἀτάραχο μέσα στὸν λάκκο τῶν λεόντων ἢ τοὺς τρεῖς Παῖδας ἀβλαβεῖς μέσα στὸ καμίνι τοῦ πυρὸς ἢ τοὺς ἑπτὰ Μακκαβαίους ποὺ παρὰ τὸ νεαρὸ τῆς ἡλικίας τους προχωροῦσαν ἄφοβοι πρὸς τὸ μαρτύριο. Κι ἂν τέτοια παραδείγματα Ἁγίων ὑπάρχουν στὴν ἐποχὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τί νὰ ποῦμε γιὰ τοὺς Ἁγίους ποὺ ἀναδεικνύονται στὴν ἐποχὴ τῆς χάριτος; Στρατιὲς ὁλόκληρες ἀποστόλων καὶ ἱεραρχῶν, μαρτύρων καὶ ὁσίων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, μᾶς διδάσκουν μὲ τὴν πίστη καὶ τὴν ἀγάπη τους στὸ πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Διότι Αὐτὸς εἶναι πηγὴ δυνάμεως καὶ ἐλπίδας γιὰ κάθε πιστὸ χριστιανό, ὅπως τονίζει στὴ συνέχεια τὸ ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα.
Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἅγιοι ἄνδρες, λέγει ὁ θεόπνευστος Ἀπόστολος, ἂν καὶ ἔλαβαν ἐγκωμιαστικὴ μαρτυρία γιὰ τὴν πίστη τους, δὲν ἀπήλαυσαν ἀκόμα τὴν ὑπόσχεση τῶν οὐρανίων ἀγαθῶν. Διότι ὁ Θεὸς προέβλεψε γιὰ μᾶς κάτι καλύτερο καὶ ἰδιαίτερα τιμητικό· νὰ μὴ φθάσουν δηλαδὴ μόνοι τους ἐκεῖνοι στὴν τελείωση ποὺ τοὺς περιμένει στὴν οὐράνια Βασιλεία ἀλλὰ νὰ ἀναμένουν κι ἐμᾶς γιὰ νὰ λάβουμε ὅλοι μαζὶ τὴν αἰώνια σωτηρία καὶ ἄφθαρτη δόξα.
Ἔχοντας λοιπὸν κι ἐμεῖς τριγύρω μας «νέφος μαρτύρων», ἂς πετάξουμε ἀπὸ πάνω μας κάθε φορτίο βιοτικῶν πραγμάτων καὶ φροντίδων, καὶ μάλιστα τὴν ἁμαρτία, στὴν ὁποία εὔκολα κανεὶς παρασύρεται. Κι ἂς τρέχουμε μὲ ὑπομονὴ τὸν ἀγώνα ποὺ προβάλλει μπροστά μας, «ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν», ἔχοντας δηλαδὴ σταθερὰ προσηλωμένο τὸ βλέμμα μας στὸν Κύριο Ἰησοῦ, ποὺ εἶναι ὁ ἀρχηγὸς καὶ θεμελιωτὴς τῆς πίστεως μας καὶ μᾶς τελειοποιεῖ σ’ αὐτήν.
Ἔχουμε λοιπὸν τοὺς Ἁγίους μας ὡς πρότυπα ζωῆς καὶ πηγὴ ἐμπνεύσεως γιὰ τὸν καθημερινὸ μας ἀγώνα. Πάνω ἀπὸ ὅλα ὅμως ἔχουμε τὸ Αἰώνιο Πρότυπο, τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτὸς εἶναι ἡ Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας, ὁ Ἀρχηγὸς στὴν παρατάξη τῶν Ἁγίων, ὁ Πρωτομάρτυρας, ὁ θεμελιωτὴς τῆς πίστεως καὶ ἐγγυητὴς τῆς σωτηρίας μας. Ἡ πιστὴ στὸν Ἐσταυρωμένο καὶ Ἀναστάντα Κύριο μᾶς δίνει δύναμη καὶ ἀντοχὴ γιὰ νὰ ὑπομένουμε τὶς ποικίλες δυσκολίες καὶ νὰ τρέχουμε στὸ δρόμο τῆς ζωῆς μὲ τὴ βεβαιότητα ὅτι Ἐκεῖνος πορεύεται μαζὶ μας καὶ περιμένει νὰ φθάσουμε στὸ τέρμα γιὰ νὰ μᾶς στεφανώσει μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους Του.
Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
…………………………………………………………..
Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΠΑΝΤΩΝ
Προς Εβραίους, κεφ. ΙΑ΄, εδάφια 32-40 και ΙΒ΄, εδάφια 1-2
Κεφ.ΙΑ΄32 Καὶ τί ἔτι λέγω; ἐπιλείψει γάρ με διηγούμενον ὁ χρόνος περὶ Γεδεών, Βαράκ τε καὶ Σαμψὼν καὶ ᾿Ιεφθάε, Δαυΐδ τε καὶ Σαμουὴλ καὶ τῶν προφητῶν, 33 οἳ διὰ πίστεως κατηγωνίσαντο βασιλείας, εἰργάσαντο δικαιοσύνην, ἐπέτυχον ἐπαγγελιῶν, ἔφραξαν στόματα λεόντων, 34ἔσβεσαν δύναμιν πυρός, ἔφυγον στόματα μαχαίρας, ἐνεδυναμώθησαν ἀπὸ ἀσθενείας, ἐγενήθησαν ἰσχυροὶ ἐν πολέμῳ, παρεμβολὰς ἔκλιναν ἀλλοτρίων· 35 ἔλαβον γυναῖκες ἐξ ἀναστάσεως τούς νεκροὺς αὐτῶν· ἄλλοι δὲ ἐτυμπανίσθησαν, οὐ προσδεξάμενοι τὴν ἀπολύτρωσιν, ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν· 36 ἕτεροι δὲ ἐμπαιγμῶν καὶ μαστίγων πεῖραν ἔλαβον, ἔτι δὲ δεσμῶν καὶ φυλακῆς· 37 ἐλιθάσθησαν, ἐπρίσθησαν, ἐπειράσθησαν, ἐν φόνῳ μαχαίρας ἀπέθανον, περιῆλθον ἐν μηλωταῖς, ἐν αἰγείοις δέρμασιν, ὑστερούμενοι, θλιβόμενοι, κακουχούμενοι, 38 ὧν οὐκ ἦν ἄξιος ὁ κόσμος, ἐν ἐρημίαις πλανώμενοι καὶ ὄρεσι καὶ σπηλαίοις καὶ ταῖς ὀπαῖς τῆς γῆς. 39 Καὶ οὗτοι πάντες μαρτυρηθέντες διὰ τῆς πίστεως οὐκ ἐκομίσαντο τὴν ἐπαγγελίαν, 40τοῦ Θεοῦ περὶ ἡμῶν κρεῖττόν τι προβλεψαμένου, ἵνα μὴ χωρὶς ἡμῶν τελειωθῶσι.
Κεφ.ΙΒ΄ 1Τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖς, τοσοῦτον ἔχοντες περικείμενον ἡμῖν νέφος μαρτύρων, ὄγκον ἀποθέμενοι πάντα καὶ τὴν εὐπερίστατον ἁμαρτίαν, δι᾿ ὑπομονῆς τρέχωμεν τὸν προκείμενον ἡμῖν ἀγῶνα. 2 ἀφορῶντες εἰς τὸν τῆς πίστεως ἀρχηγὸν καὶ τελειωτὴν Ἰησοῦν, ὃς ἀντὶ τῆς προκειμένης αὐτῷ χαρᾶς ὑπέμεινε σταυρόν, αἰσχύνης καταφρονήσας, ἐν δεξιᾷ τε τοῦ θρόνου τοῦ Θεοῦ κεκάθικεν
Ερμηνευτική απόδοση Παν. Τρεμπέλα
Κεφ.ΙΑ΄32 Και τι ακόμη να λέω και να διηγούμαι; Πρέπει να σταματήσω, διότι δεν θα μου φτάσει ο χρόνος να διηγούμαι για τον Γεδεών και τον Βαράκ, τον Σαμψών και τον Ιεφθάε, για τον Δαβίδ και τον Σαμουήλ και τους προφήτες. 33 Αυτοί, επειδή είχαν πίστη, καταπολέμησαν και υπέταξαν βασίλεια, κυβέρνησαν τον λαό με δικαιοσύνη, πέτυχαν την πραγματοποίηση των υποσχέσεων που τους έδωσε ο Θεός, έσφαξαν στόματα λιονταριών, όπως ο Δανιήλ, 34 έσβησαν την καταστρεπτική δύναμη της φωτιάς, διέφυγαν τον κίνδυνο της σφαγής, πήραν δύναμη κι έγιναν καλά από αρρώστιες, αναδείχθηκαν ισχυροί και ανίκητοι στον πόλεμο, έτρεψαν σε φυγή τις εχθρικές παρατάξεις και τα πολυπληθή στρατεύματά τους.35 Με την πίστη που είχαν στην υπερφυσική δύναμη των προφητών, οι γυναίκες που αναφέρει η Παλαιά Διαθήκη ξαναπήραν πίσω ζωντανά τα νεκρά παιδιά τους που ανέστησαν οι προφήτες. Και άλλοι δέθηκαν στο βασανιστικό όργανο που λεγόταν τύμπανο και δάρθηκαν σκληρά μέχρι θανάτου, επειδή δεν δέχθηκαν να αρνηθούν την πίστη τους και να ελευθερωθούν έτσι από το μαρτύριο. Προτίμησαν το σκληρό αυτό μαρτύριο, για να αναστηθούν σε μια καλύτερη ζωή, παρά να έχουν μια πρόσκαιρη αποκατάσταση στη ζωή αυτή. 36 Και άλλοι πάλι δοκίμασαν εμπαιγμούς και μαστιγώσεις, ακόμη μάλιστα και δεσμά και φυλακίσεις. 37Λιθοβολήθηκαν, πριονίστηκαν, δοκίμασαν πολλούς πειρασμούς, θανατώθηκαν με σφαγή από μαχαίρι, περιφέρονταν σαν πλανόδιοι εδώ κι εκεί. Φορούσαν για ρούχα προβιές και γιδοδέρματα, ζώντας μέσα σε στερήσεις, θλίψεις και κακοπάθειες.
38 Ολόκληρος ο κόσμος δεν άξιζε όσοι οι άγιοι αυτοί άνδρες, κι ούτε μπορούσε να συγκριθεί με αυτούς. Περιπλανιόνταν σε ερημιές και σε βουνά, σε σπηλιές και σε τρύπες της γης. 39 Κι όλοι αυτοί οι άγιοι άνδρες, αν και έλαβαν εγκωμιαστική μαρτυρία για την πίστη τους, δεν απόλαυσαν την υπόσχεση της ουράνιας κληρονομιάς. 40 Κι αυτό διότι ο Θεός προέβλεψε για μας κάτι καλύτερο, ώστε αυτοί να μη λάβουν σε βαθμό τέλειο τη σωτηρία τους χωρίς εμάς, αλλά να τη λάβουμε όλοι μαζί. Έτσι εμείς βρισκόμαστε τώρα σε πλεονεκτικότερη θέση απ’ αυτούς˙ όχι μόνο επειδή ζούμε στα χρόνια της απολυτρώσεως του Χριστού, αλλά και επειδή η περίοδος της αναμονής για μας είναι μικρότερη.
ΚΕΦ. ΙΒ΄ 1Έχοντας λοιπόν κι εμείς τριγύρω μας ένα τόσο μεγάλο και πυκνό σύννεφο αγίων ανθρώπων που μαρτύρησαν για την αλήθεια της πίστεως, ας πετάξουμε από πάνω μας κάθε φορτίο βιοτικών πραγμάτων και φροντίδων, επιπλέον μάλιστα και την αμαρτία, στην οποία εύκολα κανείς παρασύρεται. Και ας τρέχουμε με υπομονή τον αγώνα που προβάλλει μπροστά μας 2 και πουθενά αλλού ας μην στρέφουμε τα βλέμματά μας και την προσοχή μας παρά μόνο στον Ιησού, που είναι ο αρχηγός και ο θεμελιωτής της πίστεώς μας και μας τελειοποιεί σε αυτήν. Αυτός για τη χαρά που είχε μπροστά Του και θα δοκίμαζε όταν με το πάθημά Του θα έσωζε πολλούς, υπέμεινε σταυρικό θάνατο και περιφρόνησε την ντροπή και την ατίμωση του θανάτου Του. Γι' αυτό και έχει καθίσει τώρα στα δεξιά του θρόνου του Θεού.
https://aktines.blogspot.com/2016/06/blog-post_854.html
ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Δημοσίευση σχολίου