Ήταν το 1984, στο Κεντρικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης (νυν
νοσοκομείο Γ.Γεννηματά), όταν οι ιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια τους ψηλά
σχετικά με την υγεία του αδελφού μου και πως για να το κρατήσουν στη ζωή έπρεπε
να ακρωτηριάσουν, στο χειρουργείο, το ένα του πόδι.
Εκείνο το χρονικό διάστημα στην μονάδα ήταν και μία κυρία μαζί με την κόρη της,
που γνώριζαν την χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου, και έδωσαν στην μητέρα
μου το βιβλιαράκι της με τα θαύματα της, το
λαδάκι και το μήλο, που έπρεπε να νηστέψεις για 3 ημέρες και το πρωί της 4ης
ημέρας έπρεπε να το πάρεις νηστικός.
Ήταν τόση μεγάλη η απελπισία μας για την υγεία του αδελφού μου που πλέον αρχίσαμε να χάνουμε και την πίστη μας στο Θεό, παρά μόνο η μητέρα μου, που από μικρή ήταν στο χώρο της Εκκλησίας έλεγε στο τέλος θα τα καταφέρουμε και ο θεός δεν θα άφηνε τον αδελφό μου με ακρωτηριασμένο πόδι, για το υπόλοιπο της ζωής του, αν και ήταν τότε μόνο 11 ετών...
Η μητέρα μου διάβασε το βιβλιαράκι λάδωσε τον αδελφό μου και αποφασίσανε να νηστέψουν μέχρι την ημέρα του χειρουργείου αν και η κατάσταση της υγείας του αδελφού μου δεν το επέτρεπε σύμφωνα με τα λεγόμενα των Ιατρών....
Και εκεί που κυλούσαν όλα μα όλα μέσα στην απελπισία παρά μόνο η μάνα μου και το τονίζω ήταν αισιόδοξη το βράδυ της 3ης ημέρας της νηστείας ξημερώματα όπως διηγούνται ακόμη και σήμερα ο αδελφός μου και η μητέρα μου εμφανίστηκε στο δωμάτιο τους στο νοσοκομείο μια μαυροφορόυσα.
Ξύπνησαν μόνο η μάνα μου που κοιμόταν σε μια καρέκλα σχεδόν 100 ημέρες δίπλα
στον αδελφό μου αλλά και ο αδελφός μου. Η κοπέλα με την μητέρα της που ήταν στο
ίδιο δωμάτιο δεν ξύπνησαν.... (η κοπέλα ήταν η αδελφή της Δέσποινας Βανδή, η
δεσποινίς Μαλέα, έτσι η πορεία μας στην χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου
ξεκίνησε από την οικογένεια Μαλέα) Πλησίασε η μαυροφορούσα τον αδελφό μου και
την μητέρα μου και τους είπε: Είμαι η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου δεν θέλω να
στεναχωριέστε γιατί όλα θα πάνε καλά. Με
το που το είπε άπλωσε το χέρι της, από την πατούσα του αδελφού μου μέχρι το
κεφάλι του και του είπε: Δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα τώρα, είσαι και εσύ ένα
από τα παιδιά μου...
Με το που το είπε έφυγε με την ίδια ηρεμία που προσήλθε στο δωμάτιο από την πόρτα, όπως ένας κανονικός άνθρωπος. Έντρομος ο αδελφός μου παιδί 11 ετών και με κλάματα η μάνα μου, που είχε αισθανθεί το θαύμα, δεν κλείσανε μάτι όλο το υπόλοιπο της νύχτας.
Το πρωί ολοκλήρωσαν την νηστεία με την λήψη του αγίου μήλου της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου ώσπου ήρθε η ώρα που κάνανε την πρωινή εμφάνιση τους οι γιατροί στο δωμάτιο και δώσανε εντολή στους νοσοκόμους να ετοιμάσουν τον αδελφό μου για τις τελευταίες εξετάσεις πριν από το χειρουργείο...
Η μάνα μου τους ακολούθησε μέχρι το ακτινολογικό, εκεί που θα γινόντουσαν και οι τελευταίες εξετάσεις λίγο πρίν το χειρουργείο, για τον ακρωτηριασμό...
Πέρασαν σχεδόν 20 λεπτά και έβλεπε η μάνα μου τους ακτινολόγους και άλλων τμημάτων να εισέρχονται στο χώρο που φτιάχνανε τις εξετάσεις του αδελφού μου όταν πλέον είδε να φτάνει και όλο το team των Ιατρών πανικόβλητο μπρος σε όλα αυτά που τους έλεγαν οι ακτινολόγοι από τα εσωτερικά τηλέφωνα...
Μετά από 1 ολόκληρη ώρα παρακαλώ, βγήκε ο καθηγητής της Ορθοπεδικής (Ιατρικής Σχολής-ΑΠΘ) κος. Βασίλειος Παπαβασιλείου και λέει στην μητέρα μου: Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Αυτά που βλέπω τώρα είναι θέλημα θεού. Το παιδί δεν έχει τίποτα και μπορείτε να το πάρετε από το νοσοκομείο και να φύγετε ακόμη και τώρα αλλά όπου και αν πάτε σταματήστε σε μια εκκλησία να ευχαριστήσετε τον θεό που έκανε ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα για μένα στην Ιατρική επιστήμη... Η μάνα μου άρχισε τα κλάματα κατάλαβε ότι η χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου δεν άφησε να τυραννηθεί ούτε η ίδια αλλά ούτε και ο αδελφός μου.
Από τότε μας έγινε η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου η Αγία της οικογένειας μας βοήθησε άπειρες φορές ακόμη και με περίπτωση καρκίνου στο στήθος της μητέρας μου που τελικά πάνω κάτω έκανε και πάλι την εμφάνιση της η Αγία μας και όπως ήρθε το κακό έτσι έφυγε
Ο Αδελφός μου τίμησε για τα θαύματα, την Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου με το να δώσει στο πρώτο του παιδί το όνομα της Αγίας και εγώ στο τρίτο μου παιδί. Τέλος ο Αναπηρικός Σύλλογος που ίδρυσα πριν από ένα χρόνο σε Θεσσαλονίκη αλλά και Αθήνα έχει το όνομα της Αγίας μας, Προστάτιδας τόσο της οικογένειας μου, όσο και όλων των συνανθρώπων μας.
Είναι καλό όλοι να επισκεπτόμαστε την χάρη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου στην Λυκόβρυση-Αττικής. Κάθε φορά που το κάνω νοιώθω πολύ χαρούμενος τόσο εγώ, όσο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου.
Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου σε αγαπάμε και θα σε αγαπάμε μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας!!!
Θα διαδίδουμε τα θαύματα που έκανες στην οικογένεια μας, όπως κάνουμε μέχρι σήμερα σε όλους τους συνανθρώπους μας με αγάπη και συγκίνηση, όπως έκανες εσύ απλόχερα στα δικά μας προβλήματα....και τώρα είμαστε δίπλα σου και θα είμαστε μέχρι τέλος.
Ήταν τόση μεγάλη η απελπισία μας για την υγεία του αδελφού μου που πλέον αρχίσαμε να χάνουμε και την πίστη μας στο Θεό, παρά μόνο η μητέρα μου, που από μικρή ήταν στο χώρο της Εκκλησίας έλεγε στο τέλος θα τα καταφέρουμε και ο θεός δεν θα άφηνε τον αδελφό μου με ακρωτηριασμένο πόδι, για το υπόλοιπο της ζωής του, αν και ήταν τότε μόνο 11 ετών...
Η μητέρα μου διάβασε το βιβλιαράκι λάδωσε τον αδελφό μου και αποφασίσανε να νηστέψουν μέχρι την ημέρα του χειρουργείου αν και η κατάσταση της υγείας του αδελφού μου δεν το επέτρεπε σύμφωνα με τα λεγόμενα των Ιατρών....
Και εκεί που κυλούσαν όλα μα όλα μέσα στην απελπισία παρά μόνο η μάνα μου και το τονίζω ήταν αισιόδοξη το βράδυ της 3ης ημέρας της νηστείας ξημερώματα όπως διηγούνται ακόμη και σήμερα ο αδελφός μου και η μητέρα μου εμφανίστηκε στο δωμάτιο τους στο νοσοκομείο μια μαυροφορόυσα.
Με το που το είπε έφυγε με την ίδια ηρεμία που προσήλθε στο δωμάτιο από την πόρτα, όπως ένας κανονικός άνθρωπος. Έντρομος ο αδελφός μου παιδί 11 ετών και με κλάματα η μάνα μου, που είχε αισθανθεί το θαύμα, δεν κλείσανε μάτι όλο το υπόλοιπο της νύχτας.
Το πρωί ολοκλήρωσαν την νηστεία με την λήψη του αγίου μήλου της Οσίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου ώσπου ήρθε η ώρα που κάνανε την πρωινή εμφάνιση τους οι γιατροί στο δωμάτιο και δώσανε εντολή στους νοσοκόμους να ετοιμάσουν τον αδελφό μου για τις τελευταίες εξετάσεις πριν από το χειρουργείο...
Η μάνα μου τους ακολούθησε μέχρι το ακτινολογικό, εκεί που θα γινόντουσαν και οι τελευταίες εξετάσεις λίγο πρίν το χειρουργείο, για τον ακρωτηριασμό...
Πέρασαν σχεδόν 20 λεπτά και έβλεπε η μάνα μου τους ακτινολόγους και άλλων τμημάτων να εισέρχονται στο χώρο που φτιάχνανε τις εξετάσεις του αδελφού μου όταν πλέον είδε να φτάνει και όλο το team των Ιατρών πανικόβλητο μπρος σε όλα αυτά που τους έλεγαν οι ακτινολόγοι από τα εσωτερικά τηλέφωνα...
Μετά από 1 ολόκληρη ώρα παρακαλώ, βγήκε ο καθηγητής της Ορθοπεδικής (Ιατρικής Σχολής-ΑΠΘ) κος. Βασίλειος Παπαβασιλείου και λέει στην μητέρα μου: Εγώ σηκώνω τα χέρια ψηλά. Αυτά που βλέπω τώρα είναι θέλημα θεού. Το παιδί δεν έχει τίποτα και μπορείτε να το πάρετε από το νοσοκομείο και να φύγετε ακόμη και τώρα αλλά όπου και αν πάτε σταματήστε σε μια εκκλησία να ευχαριστήσετε τον θεό που έκανε ένα από τα μεγαλύτερα θαύματα για μένα στην Ιατρική επιστήμη... Η μάνα μου άρχισε τα κλάματα κατάλαβε ότι η χάρη της Αγίας Ειρήνης Χρυσοβαλάντου δεν άφησε να τυραννηθεί ούτε η ίδια αλλά ούτε και ο αδελφός μου.
Από τότε μας έγινε η Αγία Ειρήνη η Χρυσοβαλάντου η Αγία της οικογένειας μας βοήθησε άπειρες φορές ακόμη και με περίπτωση καρκίνου στο στήθος της μητέρας μου που τελικά πάνω κάτω έκανε και πάλι την εμφάνιση της η Αγία μας και όπως ήρθε το κακό έτσι έφυγε
Ο Αδελφός μου τίμησε για τα θαύματα, την Αγία Ειρήνη την Χρυσοβαλάντου με το να δώσει στο πρώτο του παιδί το όνομα της Αγίας και εγώ στο τρίτο μου παιδί. Τέλος ο Αναπηρικός Σύλλογος που ίδρυσα πριν από ένα χρόνο σε Θεσσαλονίκη αλλά και Αθήνα έχει το όνομα της Αγίας μας, Προστάτιδας τόσο της οικογένειας μου, όσο και όλων των συνανθρώπων μας.
Είναι καλό όλοι να επισκεπτόμαστε την χάρη της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου στην Λυκόβρυση-Αττικής. Κάθε φορά που το κάνω νοιώθω πολύ χαρούμενος τόσο εγώ, όσο και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας μου.
Αγία Ειρήνη Χρυσοβαλάντου σε αγαπάμε και θα σε αγαπάμε μέχρι να κλείσουμε τα μάτια μας!!!
Θα διαδίδουμε τα θαύματα που έκανες στην οικογένεια μας, όπως κάνουμε μέχρι σήμερα σε όλους τους συνανθρώπους μας με αγάπη και συγκίνηση, όπως έκανες εσύ απλόχερα στα δικά μας προβλήματα....και τώρα είμαστε δίπλα σου και θα είμαστε μέχρι τέλος.
loading...
, όταν οι ιατροί είχαν σηκώσει τα χέρια τους ψηλ...){kind=link}
Δημοσίευση σχολίου