Ο ανεπιθύμητος (Κυρ. Ε´ Ματθ.)
«Ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν» [Ματθ. η´ 28 - θ´1]
Στὴν χώρα τῶν Γεργεσηνῶν κατοικοῦσαν ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν συνηθίσει στὴν παρανοµία. Γιατί παράνοµο ἦταν κατὰ τὸν Μωσαϊκὸ νόµο νὰ τρέφουν χοίρους. Ἀπαγορευόταν νὰ τρῶνε χοιρινὸ κρέας ἢ νὰ πουλᾶνε στοὺς εἰδωλολάτρες χοίρους. Ἀλλὰ αὐτοὶ περιφρονοῦσαν τὸν Νόµο. Τὸν καταπατοῦσαν χωρὶς συστολὴ καὶ αὔξαναν ἀνενόχλητοι τὰ εἰσοδήµατά τους. Εµπορεύονταν τὴν παρανοµία καὶ ἀπεκόµιζαν σηµαντικὰ κέρδη. Ἔτσι τώρα ποὺ ἀνέλπιστα χάνουν τὰ παράνοµα κέρδη τους, ξεσηκώνονται καὶ διώχνουν τὸν Ἰησοῦ ἀπὸ τὴν Χώρα τους. Ὅσο δὲν θίγονταν τὰ ὑλικά τους συµφέροντα ὅλα πήγαιναν καλά. Μόλις ὅμως ὁ Κύριος τοὺς τιµώρησε γιὰ τὶς παραβάσεις τους, ξεσηκώθηκαν. Γίνεται ἀνεπιθύµητος γι᾽ αὐτούς.
Α) Καὶ σήµερα ἀνεπιθύµητος!
Γιὰ πόσους ὅμως καὶ σήµερα ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἀνεπιθύµητος! Γιατί καὶ σήµερα ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ συστηµατικὰ παραβαίνουν τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ. Πῶς µπορεῖ νὰ εἶναι ἐπιθυµητὸς ὁ Κύριος ποὺ εἶναι Νοµοθέτης τῆς ἠθικῆς τάξεως, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς παρανοµίας καὶ τοῦ συµφέροντος; Ὁ Κύριος ποὺ λέει «δικαιοσύνην µάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς», ποὺ ζητάει εἰλικρίνεια καὶ τιµιότητα µπορεῖ νὰ εἶναι ἐπιθυµητὸς ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ στὴν ἀτοµικὴ καὶ κοινωνική τους ζωὴ καταπατοῦν θεληµατικὰ τὸν θεῖο νόµο; Ποὺ συχνὰ χρησιµοποιοῦν κάθε µέσο, θεµιτὸ καὶ ἀθέµιτο, γιὰ νὰ αὐξήσουν τὰ παράνοµα κέρδη τους;
Ἂς ὑποθέσουµε ὅτι ὁ Κύριος ἔµπαινε σήµερα σ᾽ ἕνα ἐµπορικὸ κατάστηµα, σ᾽ ἕνα ἰατρεῖο, σ᾽ ἕνα δικηγορικὸ ἢ ἀκόµα καὶ σ᾽ ἕνα χρηµατιστηριακὸ γραφεῖο. Ζητάει νὰ συναντηθῆ ἐκεῖ µὲ τὸν ἰδιοκτήτη, τὸν προϊστάµενο. Κι ἐκεῖνος ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη. Ἔχει τὰ χέρια του βουτηγµένα στὴν πλεονεξία, στὴν ἀδικία. Ἡ καρδιά του εἶναι συντονισµένη στὸ κέρδος, στὴν ἀπόκτηση ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρων ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ὅσα κι ἂν ἀποκτήση δὲν τοῦ φθάνουν … Δὲν σκέπτεται τίποτα ἄλλο. Ὁ ἄλλος, οἱ ἠθικὲς ἀρχές, δὲν τὸν ἀγγίζουν … Γι᾽ αὐτὸ καὶ λέει στὸν ἀνεπιθύµητο Ἐπισκέπτη ὅτι τὸ ἐµπόριό του, τὸ γραφεῖο του, ἡ ἐπιχείρησή του, δὲν ἔχει καµιὰ σχέση µἐ τὴν θρησκεία. Καὶ τοῦ ζητάει νὰ φύγη! Δὲν Σὲ γνωρίζω ποιὸς εἶσαι. Δὲν Σὲ θέλω. Φύγε τὸ συντοµότερο. Ἡ παρουσία Του καὶ τὸ µήνυµά Του ἐµποδίζει τὶς δουλειές τους. Τοὺς µπερδεύει. Ἐνοχλεῖ τὴν συνείδησή τους. Οἱ δουλειές τους εἶναι ὕποπτες. Τὰ σχέδιά τους παράνοµα ὁ πόθος τοῦ πλουτισµοῦ ἄπληστος. Γι᾽ αὐτὸ δὲν Τὸν θέλουν. Εἶναι τὸ Φῶς τὸ ὁλόλαµπρο καὶ δυνατό. Οἱ ἀµφίβολες ὅμως δουλειὲς χρειάζονται ἡµίφως, σκοτάδι.
Β) Τὸν διώχνουν «µὲ τρόπο».
Τὸ φῶς «ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσµον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι µᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς- ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα». Ἀλλὰ δὲν τολµοῦν νὰ τὰ βάλουν πάλι ἀνοιχτὰ µαζί Του. Τοῦ ζητοῦν λοιπὸν µἐ τρόπο καλὸ νὰ παραµερίση. Δὲν βρίζουν, δὲν παρουσιάζονται φανατικοὶ ἐχθροί Του. Κάθε ἄλλο. Τηροῦν µάλιστα καὶ τὰ προσχήµατα: «Νὰ δώσουµε κάτι στὴν Ἐκκλησία ἢ σὲ κάποιο φτωχό; Εὐχαρίστως. Νὰ βάλουµε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὸ µαγαζί, στὸ γραφεῖο, στὸ αὐτοκίνητό µας. Μὴν ζητᾶς ὄµως νὰ ἐπέµβης στὶς δουλειές µας. Μὴν ἐπιµένης νὰ κόψουµε τὶς κακὲς συνήθειές µας, νὰ ἀλλάξουµε ζωή. Σὲ παρακαλοῦµε πολὺ µὴν ἐπιµένης. Τώρα εἶναι καιρὸς νὰ µείνουµε µόνοι µας, µἐ τὰ σχέδιά µας, καὶ τὶς ἐπιδιώξεις µας … Στὴν ἐποχή µας δὲν µπορεῖ νὰ ἐφαρµόση κανεὶς τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ… ».
Ὅταν ὅμως διώχνουµε τὸν Κύριο ἢ πιὸ σωστά, ὅταν ἀποµακρυνώµαστε ἀπὸ αὐτὸν καὶ ἐλευθερωνόµαστε ἀπὸ κάθε ἠθικὸ δεσµό, τότε γινόµαστε δεσµῶτες τῆς χειρότερης τυραννίας. Ὑποδουλωνόµαστε στὴν ὕλη, γινόµαστε σκλάβοι τοῦ χρήµατος. Πόσο ὅμως διαφορετικὰ εἶναι, ὅταν ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἐπιθυµητὸς τῆς ζωῆς µας! Ἐπιθυµητὸς «σύντροφος, φίλος κι ἀδελφός», ὄχι µόνο τὴν Κυριακή, ἀλλὰ ὅλες τὶς µέρες τῆς ἐβδοµάδος. Στὸ γραφεῖο, στὸ κατάστηµα, στὸ ἐργοστάσιο, στὸ χωράφι …Καὶ ἡ παρουσία Του νὰ κατευθύνη τὴν ζωή µας, νὰ ἀκολουθῆ τὰ ἴχνη Του, νὰ εἶναι σύµφωνη µὲ τὶς θεῖες Του ἐντολές!
«Ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν» [Ματθ. η´ 28 - θ´1]
Στὴν χώρα τῶν Γεργεσηνῶν κατοικοῦσαν ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν συνηθίσει στὴν παρανοµία. Γιατί παράνοµο ἦταν κατὰ τὸν Μωσαϊκὸ νόµο νὰ τρέφουν χοίρους. Ἀπαγορευόταν νὰ τρῶνε χοιρινὸ κρέας ἢ νὰ πουλᾶνε στοὺς εἰδωλολάτρες χοίρους. Ἀλλὰ αὐτοὶ περιφρονοῦσαν τὸν Νόµο. Τὸν καταπατοῦσαν χωρὶς συστολὴ καὶ αὔξαναν ἀνενόχλητοι τὰ εἰσοδήµατά τους. Εµπορεύονταν τὴν παρανοµία καὶ ἀπεκόµιζαν σηµαντικὰ κέρδη. Ἔτσι τώρα ποὺ ἀνέλπιστα χάνουν τὰ παράνοµα κέρδη τους, ξεσηκώνονται καὶ διώχνουν τὸν Ἰησοῦ ἀπὸ τὴν Χώρα τους. Ὅσο δὲν θίγονταν τὰ ὑλικά τους συµφέροντα ὅλα πήγαιναν καλά. Μόλις ὅμως ὁ Κύριος τοὺς τιµώρησε γιὰ τὶς παραβάσεις τους, ξεσηκώθηκαν. Γίνεται ἀνεπιθύµητος γι᾽ αὐτούς.
Α) Καὶ σήµερα ἀνεπιθύµητος!
Γιὰ πόσους ὅμως καὶ σήµερα ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἀνεπιθύµητος! Γιατί καὶ σήµερα ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ συστηµατικὰ παραβαίνουν τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ. Πῶς µπορεῖ νὰ εἶναι ἐπιθυµητὸς ὁ Κύριος ποὺ εἶναι Νοµοθέτης τῆς ἠθικῆς τάξεως, ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους τῆς παρανοµίας καὶ τοῦ συµφέροντος; Ὁ Κύριος ποὺ λέει «δικαιοσύνην µάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπὶ τῆς γῆς», ποὺ ζητάει εἰλικρίνεια καὶ τιµιότητα µπορεῖ νὰ εἶναι ἐπιθυµητὸς ἀπὸ ἀνθρώπους ποὺ στὴν ἀτοµικὴ καὶ κοινωνική τους ζωὴ καταπατοῦν θεληµατικὰ τὸν θεῖο νόµο; Ποὺ συχνὰ χρησιµοποιοῦν κάθε µέσο, θεµιτὸ καὶ ἀθέµιτο, γιὰ νὰ αὐξήσουν τὰ παράνοµα κέρδη τους;
Ἂς ὑποθέσουµε ὅτι ὁ Κύριος ἔµπαινε σήµερα σ᾽ ἕνα ἐµπορικὸ κατάστηµα, σ᾽ ἕνα ἰατρεῖο, σ᾽ ἕνα δικηγορικὸ ἢ ἀκόµα καὶ σ᾽ ἕνα χρηµατιστηριακὸ γραφεῖο. Ζητάει νὰ συναντηθῆ ἐκεῖ µὲ τὸν ἰδιοκτήτη, τὸν προϊστάµενο. Κι ἐκεῖνος ἐνοχλεῖται ἀπὸ τὴν ἐπίσκεψη. Ἔχει τὰ χέρια του βουτηγµένα στὴν πλεονεξία, στὴν ἀδικία. Ἡ καρδιά του εἶναι συντονισµένη στὸ κέρδος, στὴν ἀπόκτηση ὅσο τὸ δυνατὸν περισσοτέρων ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ὅσα κι ἂν ἀποκτήση δὲν τοῦ φθάνουν … Δὲν σκέπτεται τίποτα ἄλλο. Ὁ ἄλλος, οἱ ἠθικὲς ἀρχές, δὲν τὸν ἀγγίζουν … Γι᾽ αὐτὸ καὶ λέει στὸν ἀνεπιθύµητο Ἐπισκέπτη ὅτι τὸ ἐµπόριό του, τὸ γραφεῖο του, ἡ ἐπιχείρησή του, δὲν ἔχει καµιὰ σχέση µἐ τὴν θρησκεία. Καὶ τοῦ ζητάει νὰ φύγη! Δὲν Σὲ γνωρίζω ποιὸς εἶσαι. Δὲν Σὲ θέλω. Φύγε τὸ συντοµότερο. Ἡ παρουσία Του καὶ τὸ µήνυµά Του ἐµποδίζει τὶς δουλειές τους. Τοὺς µπερδεύει. Ἐνοχλεῖ τὴν συνείδησή τους. Οἱ δουλειές τους εἶναι ὕποπτες. Τὰ σχέδιά τους παράνοµα ὁ πόθος τοῦ πλουτισµοῦ ἄπληστος. Γι᾽ αὐτὸ δὲν Τὸν θέλουν. Εἶναι τὸ Φῶς τὸ ὁλόλαµπρο καὶ δυνατό. Οἱ ἀµφίβολες ὅμως δουλειὲς χρειάζονται ἡµίφως, σκοτάδι.
Β) Τὸν διώχνουν «µὲ τρόπο».
Τὸ φῶς «ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσµον καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι µᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς- ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα». Ἀλλὰ δὲν τολµοῦν νὰ τὰ βάλουν πάλι ἀνοιχτὰ µαζί Του. Τοῦ ζητοῦν λοιπὸν µἐ τρόπο καλὸ νὰ παραµερίση. Δὲν βρίζουν, δὲν παρουσιάζονται φανατικοὶ ἐχθροί Του. Κάθε ἄλλο. Τηροῦν µάλιστα καὶ τὰ προσχήµατα: «Νὰ δώσουµε κάτι στὴν Ἐκκλησία ἢ σὲ κάποιο φτωχό; Εὐχαρίστως. Νὰ βάλουµε τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὸ µαγαζί, στὸ γραφεῖο, στὸ αὐτοκίνητό µας. Μὴν ζητᾶς ὄµως νὰ ἐπέµβης στὶς δουλειές µας. Μὴν ἐπιµένης νὰ κόψουµε τὶς κακὲς συνήθειές µας, νὰ ἀλλάξουµε ζωή. Σὲ παρακαλοῦµε πολὺ µὴν ἐπιµένης. Τώρα εἶναι καιρὸς νὰ µείνουµε µόνοι µας, µἐ τὰ σχέδιά µας, καὶ τὶς ἐπιδιώξεις µας … Στὴν ἐποχή µας δὲν µπορεῖ νὰ ἐφαρµόση κανεὶς τὸν νόµο τοῦ Θεοῦ… ».
Ὅταν ὅμως διώχνουµε τὸν Κύριο ἢ πιὸ σωστά, ὅταν ἀποµακρυνώµαστε ἀπὸ αὐτὸν καὶ ἐλευθερωνόµαστε ἀπὸ κάθε ἠθικὸ δεσµό, τότε γινόµαστε δεσµῶτες τῆς χειρότερης τυραννίας. Ὑποδουλωνόµαστε στὴν ὕλη, γινόµαστε σκλάβοι τοῦ χρήµατος. Πόσο ὅμως διαφορετικὰ εἶναι, ὅταν ὁ Κύριος εἶναι ὁ ἐπιθυµητὸς τῆς ζωῆς µας! Ἐπιθυµητὸς «σύντροφος, φίλος κι ἀδελφός», ὄχι µόνο τὴν Κυριακή, ἀλλὰ ὅλες τὶς µέρες τῆς ἐβδοµάδος. Στὸ γραφεῖο, στὸ κατάστηµα, στὸ ἐργοστάσιο, στὸ χωράφι …Καὶ ἡ παρουσία Του νὰ κατευθύνη τὴν ζωή µας, νὰ ἀκολουθῆ τὰ ἴχνη Του, νὰ εἶναι σύµφωνη µὲ τὶς θεῖες Του ἐντολές!
 «Ἰδόντες αὐτὸν παρεκάλεσαν ὅπως μεταβῇ ἀπὸ τῶν ὁρίων αὐτῶν» [Ματθ. η´ 28 - θ´1] Στὴν χώρα τῶν Γεργεσηνῶ...){kind=link}
Δημοσίευση σχολίου