Μια μητέρα στη Θεσπρωτία ήταν απελπισμένη. Η κύησή της είχε μεγάλο πρόβλημα.
Πήγε επτά φορές σε γιατρούς και της έλεγαν ότι πρέπει να το ρίξει,
γιατί μαζί με αυτό, ήταν πιθανό να χάσει και η ίδια τη ζωή της. Δεν
ήξερε τι να κάνει.
Η απελπισία την είχε κυριεύσει. Άκουγε πολλές γνώμες και έβγαινε ακόμη πιο μπερδεμένη.
Και κατέφυγε σ΄ έναν αγράμματο ιερέα. «Η γνώμη μου είναι», της είπε, «ότι οι μητέρες δίνουν ζωή και δεν θανατώνουν. Κάνε το σταυρό σου και ο Θεός θα σε βοηθήσει». Και τον άκουσε. Έκανε το σταυρό της και ο Θεός τη βοήθησε. Γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι και η ίδια δεν έπαθε απολύτως τίποτα.
Η απελπισία την είχε κυριεύσει. Άκουγε πολλές γνώμες και έβγαινε ακόμη πιο μπερδεμένη.
Και κατέφυγε σ΄ έναν αγράμματο ιερέα. «Η γνώμη μου είναι», της είπε, «ότι οι μητέρες δίνουν ζωή και δεν θανατώνουν. Κάνε το σταυρό σου και ο Θεός θα σε βοηθήσει». Και τον άκουσε. Έκανε το σταυρό της και ο Θεός τη βοήθησε. Γέννησε ένα υγιέστατο αγοράκι και η ίδια δεν έπαθε απολύτως τίποτα.
Δημοσίευση σχολίου