Πριν λίγες μέρες ένας φίλος μου γλίτωσε από καθαρό θαύμα σε τροχαίο ατύχημα με τη μηχανή του…
Είναι ένας κανονικός άνθρωπος όπως όλοι μας. Με μέτρια, χλιαρή πίστη
-όπως λέει ο ίδιος. Αλλά το τι έζησε, το τι είδε, το τι αισθάνθηκε τη
στιγμή του ατυχήματος, τον συγκλόνισαν… Και μου είπε κάτι που με
προβλημάτισε πάρα πολύ. Μου είπε: «Με αγαπάει πολύ ο Θεός. Αυτό
κατάλαβα».
Μακάρι να μπορούσαμε να αισθανόμασταν όλοι έτσι. Ως τα ευνοημένα, τα
αγαπημένα του Θεού. Τότε θα αλλάζαμε τρόπο ζωής. Τότε θα σκεφτόμασταν
αλλιώς… Τότε θα μαλάκωνε η καρδιά μας, θα άνοιγαν τα μάτια της ψυχής
μας…
Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Θεός αγαπάει όλους μας. Εντελώς ξεχωριστά, εντελώς αληθινά, εντελώς προσωπικά.
Εμείς, όμως, αγαπάμε τον Θεό;
Δημοσίευση σχολίου